Podłogi drewniane: jaki klej do parkietu?

Tradycyjne okładziny z litego drewna (mozaiki, parkiety, lite deski) najczęściej sprzedawane są jako surowe elementy, które po przyklejeniu trzeba wyszlifować i wykończyć. Deski warstwowe natomiast dostępne są w postaci fabrycznie wykończonych elementów, które można zamocować bezklejowo - jednak wówczas ich ewentualne odnowienie będzie niemożliwe, bo podłogi pływające mogą uginać się podczas szlifowania. Cyklinowaniu wierzchniej warstwy poddaje się bowiem tylko dobrej jakości deski warstwowe, które zostały przyklejone do podłoża. Oznacza to, że do ułożenia takiej podłogi niezbędny będzie dobrze dobrany klej. Wybór parkieciarskiej "chemii" jest spory i wcale nie taki łatwy. Pod uwagę bierze się nie tylko właściwości samego preparatu, ale też wymiary, grubość parkietu czy desek, gatunek drewna, warunki panujące w pomieszczeniu itd. Przed pułapkami uchroni nas z pewnością doświadczenie dobrego fachowca, ale warto zorientować się w możliwościach i zasadach doboru.

Klej do podłóg drewnianych

Klej jest cichym bohaterem inwestycji w drewnianą posadzkę - mimo iż go nie widać, ma zasadniczy wpływ na jej trwałość. Dobór odpowiedniego preparatu jest równie ważny jak wytrzymałość podłoża, do którego będziemy przytwierdzać parkiet czy deski. Zasadniczo, kleje do parkietów możemy podzielić na dyspersyjne, rozpuszczalnikowe i poliuretanowe.

Kleje rozpuszczalnikowe

Historycznie są najstarszym rodzajem klejów, niestety zawierają bardzo dużo rozpuszczalników organicznych. Te są w pewnym stopniu szkodliwe - zarówno dla zdrowia ludzi, jak i dla środowiska. Między innymi z tego powodu to rozwiązanie zostało wyparte przez nowe technologie. W sklepach można też spotkać inny niszowy produkt, jakim jest klej proszkowy (przygotowuje się go podobnie jak kleje do tapet), jednak nie jest on raczej stosowany w przypadku podłóg - fachowcy niekiedy używają go do klejenia niewielkich drewnianych elementów.

W 2006 roku Polska przyjęła unijną normę EN 14293:2006, która uregulowała ważne parametry odpornościowe klejów, takie jak wytrzymałość na zrywanie (1,0 N/mm2) oraz wytrzymałość na ścinanie (3,5 N/mm2). Od tego czasu wszystkie dostępne na polskim rynku kleje muszą spełniać te warunki.

Kleje dyspersyjne

Rozpuszczalnikiem jest w nich woda. Zaletami tego typu preparatów jest ich jednoskładnikowość (a zatem nie wymagają mieszania komponentów), dobre parametry wytrzymałościowe i stosunkowo niska cena. Nie emitują też wielu szkodliwych związków.

Do wad można natomiast zaliczyć to, iż nie nadają się do klejenia podłóg z gatunków o dużym współczynniku pęcznienia (np. z drewna bukowego), czy też do klejenia dużych elementów posadzkowych (np. pełnych desek). Kleje dyspersyjne renomowanych producentów mają bardzo dobrą stabilność i wysoką wytrzymałość. Nadają się do klejenia mozaiki (o gr. 8 mm), parkietu litego o wymiarach nieprzekraczających 22 x 70 x 350 mm czy parkietu dwuwarstwowego o maksymalnych wymiarach 70 x 500 mm.

Kleje poliuretanowe

To obecnie najpopularniejsze preparaty do mocowania parkietów. Są wytrzymałe, szybko wiążą i można jest stosować na ogrzewanie podłogowe. Sprawdzą się zarówno do klejenia parkietu tradycyjnego, jak i do desek warstwowych.

- Kleje poliuretanowe w wersji jednoskładnikowej. Są one dobrym rozwiązaniem, gdy drewno będzie silnie "pracować" względem podłoża (pęcznieć i wysychać pod wpływem temperatury i wilgoci powietrza), co zdarza się, gdy elementy posadzkowe są wąskie i grube. Nie zaleca się natomiast klejenia nimi materiałów bez wyprofilowanego pióra-wpustu, ponieważ praca posadzki może doprowadzić do deformacji krawędziowej - wynika to z naprawdę dużej elastyczności klejów jednoskładnikowych.

- Kleje poliuretanowe dwuskładnikowe. Są rozwiązaniem bardziej uniwersalnym - nadają się do montażu wszystkich rodzajów podłóg drewnianych. Wymagają jednak wymieszania kleju z utwardzaczem, a to determinuje czas, w którym można przygotowany preparat zastosować. Ważny jest jeszcze jeden aspekt - dobrze trzymają się powierzchni lakierowanych, dlatego zaleca się ich stosowanie do elementów obustronnie polakierowanych, jak na przykład deska bambusowa. Bardzo ważne jest także szybkie likwidowanie zanieczyszczeń powstałych podczas klejenia. Po wyschnięciu kleje poliuretanowe są już praktycznie nie do usunięcia z drewna (tylko mechanicznie). Dlatego zaleca się, by w trakcie montażu podłóg fabrycznie lakierowanych parkieciarz miał specjalne nawilżone ściereczki do usuwania świeżych zabrudzeń z kleju PU.

- Kleje poliuretanowe modyfikowane silanem. Są najnowszym technologicznie rozwiązaniem w dziedzinie klejów do parkietów. Łączą uniwersalność zastosowania preparatów dwuskładnikowych z wygodą użycia jednoskładnikowych. Nie wymagają specjalnych przygotowań i mieszania, co przyspiesza pracę parkieciarza. Dzięki swej formule kleje mają niższe zużycie i są przyjaźniejsze dla środowiska. Kolejną ich zaletą jest długi czas wiązania - klej zaczyna wiązać po około 40 minutach, dzięki czemu zostaje więcej czasu na poprawki i perfekcyjne dopasowanie poszczególnych elementów podłogowych. Nie pozostawiają praktycznie żadnych śladów na drewnie, a ewentualne zabrudzenia bardzo łatwo da się wyczyścić, co ma znaczenie przy układaniu podłóg fabrycznie wykańczanych.

Pięć zasad dobrego klejenia

1. Prace rozpoczyna się od obejrzenia paczek z parkietem czy deskami. Trzeba sprawdzić, czy nie zostały uszkodzone podczas transportu. Przechowujemy je zawsze w pozycji poziomej, w przeciwnym razie elementy mogą ulec deformacji.

2. Temperatura we wnętrzu powinna wynosić 18-22 st. C, a wilgotność - 45-65 proc. Zaleca się, by paczki z elementami posadzki przez 24-48 pozostawić bez otwierania opakowań w celu wyrównania temperatury drewna z otoczeniem.

3. Klej nanosi się równomiernie odpowiednią szpachlą zębatą na niewielki fragment podłoża (nawet jeśli preparat ma wydłużony czas schnięcia) i od razu układa elementy posadzki. Wszelkie zabrudzenia powierzchni drewna należy bezzwłocznie usuwać.

4. Posadzkę na czas wiązania kleju należy zablokować klinami przy ścianach, a po jego wyschnięciu kleju kliny obowiązkowo usunąć.

5. Przez 24-48 godzin nie należy obciążać posadzki. Dopiero kiedy klej wyschnie, posadzkę można poddać cyklinowaniu.

Dalsze prace (szlifowanie, lakierowanie) można prowadzić po pełnym związaniu kleju, określonym w jego karcie technicznej.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład