Podłogi drewniane

Parkiet tradycyjny

Materiał. Parkiety układa się z deszczułek zrobionych z litego drewna, nazywanych często klepkami. Deszczułki mają grubość 16-22 mm, długość 200-500 mm oraz szerokość 30-100 mm. Warstwa użytkowa takiej podłogi jest gruba, można więc ją wielokrotnie cyklinować.

Wzory. Przez zestawianie jednakowych deszczułek w różny sposób albo przez łączenie deszczułek różnej długości, szerokości lub kształtu czy też z różnych gatunków drewna uzyskuje się parkiety o różnym rysunku lub też różnobarwne parkiety wzorzyste. Najpopularniejszym wzorem parkietu jest jodełka: tradycyjna pojedyncza, podwójna czy nawet potrójna; nieco rzadziej układa się parkiety w kwadraty lub cegiełkę.

Układanie. Deszczułki parkietów tradycyjnych, połączonych na pióro i wpust, można mocować do podłoża na dwa sposoby: - klejenie - do podłoży mineralnych (beton, podkład cementowy lub gipsowy), a także do tzw. białej podłogi z desek bądź podkładu z płyt drewnopochodnych; - przybijanie - do podłoży drewnianych i z materiałów drewnopochodnych.

Parkiet lamelowy, czyli lamparkiet

Materiał. Lamelki to małe deszczułki o gładkich krawędziach - bez pióra i wpustu. Mają taką samą długość i szerokość jak tradycyjne deszczułki, ale są od nich cieńsze (10, 14, 15 lub 18 mm grubości), bo nie mają tej części, która w tradycyjnej deszczułce znajduje się pod piórem. Ponieważ parkiet lamelowy jest cieńszy niż tradycyjny, nie można go wielokrotnie cyklinować (zbyt cienka jest warstwa, którą można usunąć). Lamparkiet jest około 20-30% tańszy od zwykłego parkietu. Łatwo go łączyć z terakotą czy innymi płytkami, gdyż oba wykończenia mają podobną grubość (łączenie z grubszym od lamelowego parkietem z deszczułek wymaga podwyższenia poziomu podłogi wykańczanej płytkami).

Układanie. Lamelek nie łączy się między sobą, tylko przykleja do podłoża mocnym klejem.

Parkiet mozaikowy

Materiał. Parkiet mozaikowy, zwany krótko mozaiką, kupuje się w płytach złożonych z kilkudziesięciu drobnych elementów (listewek, zwanych też paluszkami) naklejonych na papier albo na siatkę. Pojedyncze listewki mogą mieć różne wymiary. Zwykle mają 8 mm (rzadziej 22 mm) grubości i od 120 do 160 mm długości. Cała płyta ma zazwyczaj 640 mm długości i 320 mm szerokości. Ponieważ zwykle mozaika jest najcieńsza z podłóg drewnianych, nie można jej wielokrotnie cyklinować. Parkiety mozaikowe mogą mieć rozmaite wzory, także zróżnicowanie kolorystyczne, jeśli połączy się w nich kilka gatunków drewna. Elementy mogą być ułożone na płytach mozaikowych w podobne wzory jak deszczułki parkietowe, na przykład w cegiełkę, szachownicę, jodełkę itp. Do bardziej skomplikowanych kompozycji używa się - oprócz listewek - elementów o różnych kształtach, na przykład trójkątów, trapezów i rombów. Łącząc w jednej mozaice jasne i ciemne gatunki drewna, można uzyskać efekt trójwymiarowości wzoru. Mozaika jest 30-40% tańsza od parkietu tradycyjnego.

Układanie. Poszczególne elementy przykleja się do podłoża papierem lub siatką do góry. Po wyschnięciu kleju papier lub siatkę trzeba zwilżyć, a następnie - oderwać.

Gotowe parkiety warstwowe

Materiał. Gotowy parkiet warstwowy to deszczułki, deski albo panele z krawędziami wyprofilowanymi w pióro i wpust; zbudowane najczęściej ze sklejonych ze sobą dwóch lub trzech warstw drewna. Nawierzchnię takiego elementu stanowi cienka (2-6 mm) warstwa wysokogatunkowego drewna (litego dębu, jesionu, buku, brzozy lub olchy), a warstwę środkową grubości około 8 mm - listewki ułożone prostopadle do przebiegu słojów warstwy wierzchniej. Warstwa spodnia, grubości 1,5-3,5 mm, wykonana jest z drewna gorszej jakości (najczęściej z forniru świerkowego). Rozmiary elementów gotowego parkietu bywają różne. Ich długość może wynosić od 40 do 250 cm, a szerokość od 13 do 21 cm. Cyklinować i lakierować można jedynie te parkiety, których warstwa wierzchnia ma ponad 4 mm grubości. Parkiety warstwowe są łatwe w układaniu i najczęściej nie wymagają cyklinowania ani lakierowania, gdyż ich elementy są zazwyczaj fabrycznie oszlifowane oraz pokryte kilkoma warstwami lakieru. Po ułożeniu nie trzeba się więc martwić o ich wykończenie.

Układanie. Parkiety dwuwarstwowe przykleja się do podłoża tak samo jak tradycyjny parkiet z deszczułek; trójwarstwowe można układać także jako podłogę pływającą (podobnie jak panele laminowane), czyli bez przybijania czy klejenia do podłoża. Większość producentów parkietów trójwarstwowych zaleca sklejanie czół desek parkietu panelowego oraz ich końcowych odcinków (na odcinkach 20-30 cm dłuższego boku każdej deski). Klej zaleca się nakładać na górną płaszczyznę wpustu. Są jednak i takie podłogi trójwarstwowe, które w ogóle nie wymagają klejenia (np. deska barlinecka, Baltic Floor lub Bellano- -Click). Dzięki zatrzaskowym złączom bezklejowym wyeliminowane są szczeliny spowodowane wysychaniem lub starzeniem się kleju, a parkiet może się swobodnie rozszerzać i kurczyć, gdy w pomieszczeniu zmieniają się wilgotność i temperatura.

Bruk

Materiał. Brukiem nazywa się posadzki układane z kostek twardego drewna, uzyskanych przez pocięcie bali prostopadle do ich długości. Kostki układa się słojami na sztorc, a zatem ich stroną licową jest fragment przekroju pnia z widocznymi kręgami usłojenia. Najlepsze na takie podłogi jest drewno dębu, buku i jesionu. Kostki mają najczęściej grubość 2,5-8,0 cm i boki długości 4 cm. Łączone są, podobnie jak mozaika, w płyty (po 5-18 sztuk) i naklejane na siatkę. Warstwa użytkowa podłogi z kostek jest gruba, można więc ją wielokrotnie cyklinować.

Układanie. Płyty mocuje się do podłoża klejem do parkietu i po ułożeniu zrywa siatkę.

Parkiety przemysłowe, czyli mozaika przemysłowa

Materiał. Posadzki te łączą niektóre cechy mozaiki i bruku, układa się je bowiem z elementów węższych od deszczułek, ale grubych (grubszych czasem nawet od bruku). Często wykonuje się je z wąskich deszczułek szerokości 8-10 mm i grubości około 22 mm. Parkiety przemysłowe można wielokrotnie cyklinować.

Układanie. Na klej do parkietu. Deszczułki łączone są w płyty taśmą samoprzylepną, którą się zrywa zaraz po ułożeniu parkietu.

Deski podłogowe

Materiał. Deski podłogowe produkuje się z wyselekcjonowanego drewna odpowiedniej klasy. Najczęściej mają grubość 21-30 mm, szerokość 7-19,5 cm i długość 0,42-6 m. Krawędzie desek mogą być gładkie lub wyprofilowane w pióra i wpusty lub półwpusty (wręgi), które zapewniają stabilność oraz równą powierzchnię podłogi niezależnie od naturalnych zmian wilgotności powietrza w pomieszczeniu w różnych porach roku.

Układanie. Deski mocuje się na legarach rozmieszczonych w rozstawie dobranym stosownie do ich grubości (na przykład pod podłogę z desek typowej grubości, to znaczy 2,5 cm - nie rzadziej niż co 50-70 cm). Pod legarami rozkłada się warstwę hydroizolacji z folii. Deski mocuje się do legarów gwoździami wbijanymi ukośnie we wpust deski, dzięki czemu są niewidoczne.

Klasy elementów z drewna litego

Jest ich pięć, a w budownictwie używa się najczęściej klas I, II i III. Klasy nie określają jakości wykonania elementów ani ich właściwości technicznych, charakteryzują tylko ich wygląd, jednolitość barwy oraz usłojenie:

- I klasa - bez sęków; jednolita barwa; równomierne, prostoliniowe usłojenie;

- II klasa - nieliczne i niewielkie sęki (średnicy do 6 mm); nieznaczne różnice barwy; słoje lekko zakrzywione, pofalowane;

- III-V klasa - dopuszczalne sęki o średnicy większej niż 6 mm; barwa i usłojenie elementów mogą się wyraźnie różnić.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>