Obraz we wnętrzu: Zuzanna Ziółkowska

Poleca Bogusław Deptuła

Krytyk i historyk sztuki, kurator wystaw, marszand, dziennikarz, pasjonat kuchni i kucharz samouk; autor licznych tekstów o sztuce, literaturze i jedzeniu, m.in. „Literatura od kuchni”.

Zuza Ziółkowska

To malarstwo jest wprost szaloną feerią kolorów, czystym żywiołem barw, no i oczywiście energii. To prawdziwa energetyczna bomba, która wielu przyciągnie i prawdziwie oczaruje. Taka eksplozja na ścianie może wydawać się nadmiarem, ale dla Zuzy Ziółkowskiej stała się znakiem rozpoznawczym. Zaczynała od kompozycji jeszcze przedstawiających, np. naczynia krwionośne czy włókna nerwowe, by obecnie dojść do abstrakcji. Jej obrazy powstają przez wylewanie farb. Malarka eksperymentuje z wieloma ich rodzajami, kontrolując nawet przez wiele godzin zachodzące na powierzchni płótna procesy chemiczne. Świadomie je wykorzystuje, by tworzyć niepowtarzalną tkankę malarską swych kompozycji. Powstają świetne, mocne obrazy, o sile kolorystycznej, jakiej niepodobna znaleźć u innych malarzy. Krytycy określają obrazy Ziółkowskiej jako „malarstwo radykalne” i trudno trafniej, więc niech tak zostanie.

- Malarstwo jest śladem obecności innego człowieka, odciskiem pracy jego rąk, zapisem myśli i emocji - mówi Zuza Ziółkowska.

- Warstwy farby są zastygłymi chwilami z życia. Obraz jest więc poszerzeniem wnętrza, otwarciem go na obecność innego i siebie w relacji do niego. Jest umieszczeniem w przestrzeni zamkniętej metafizycznego obszaru, który umożliwia przejście w inną rzeczywistość. Inną za każdym razem, gdy się na niego spogląda. Obraz, mimo że ograniczony ramą, ma swoje continuum w przestrzeni, w której został umieszczony. To, co znajduje się na powierzchni płótna jest przeniesieniem tego, co jest w nas i tego, co jest w świecie. To wszystko znajduje się na jego płaszczyźnie, a co za tym idzie, rozlewa się we wnętrzu, w przestrzeni, w której jest umieszczony.