Szkło nie tylko na okna

Ściany działowe ze szklanych tafli

Ściany działowe ze szkła najlepiej sprawdzają się w wersji półprzejrzystej - przenika przez nie światło i widać zarys sylwetek lub przedmiotów, ale obraz jest bardziej lub mniej "rozmazany". Zapewnia to osobom znajdującym się po drugiej stronie takiej przegrody intymność. By były efektowne, można je wykonać ze szkła ozdobnego - barwionego w masie, ornamentowego, spiekanego, piaskowanego, grawerowanego, lakierowanego lub malowanego farbami oraz pokrytego folią barwną lub wzorzystą.

Montaż. Szklane tafle wymagają stosowania specjalnych elementów mocujących (do siebie nawzajem i do konstrukcji budynku). Do przytwierdzania do ścian i sufitów najczęściej używa się stalowych profili, a do łączenia tafli - łączników i uchwytów. Łączniki wymagają wykonania w tafli otworów, natomiast mocowanie z użyciem uchwytu następuje jedynie poprzez zacisk.

Ściany działowe z luksferów

Luksfery, czyli pustaki ze szkła, dostępne są w wielu kształtach i wymiarach, a także różnych fakturach powierzchni. Mogą być barwione w masie (wtedy ich kolor jest delikatny i stonowany) albo powierzchniowo (wówczas mają intensywne, żywe kolory). Zależnie od barwy, przepuszczają 50-80% światła. Z luksferów można konstruować ścianki proste, łamane i w kształcie łuku.

Montaż. Wznosi się je w sposób tradycyjny, przy użyciu zaprawy cementowej i zbrojenia stalowego, lub też "na sucho" - przy użyciu kształtek systemowych. Ten drugi sposób zdecydowanie przyspiesza budowę.

Szklane podłogi i podesty

Do wypełniania fragmentów podłóg i podestów najczęściej stosuje się szkło laminowane, składające się z kilku (zwykle trzech) tafli szkła hartowanego, połączonych folią PVB. Grubość szkła i ułożonych między nim folii musi określić konstruktor. Wielowarstwowa podłoga powinna mieć bowiem odpowiednią nośność i sztywność, nawet w razie rozbicia wierzchniej warstwy. Poczucie bezpieczeństwa jest bardzo ważne dla domowników, ponieważ uginanie szklanej konstrukcji może budzić niepokój, mimo zapewnień o jej dużej wytrzymałości.

Szklane podłogi i podesty warto dodatkowo podkreślić światłem w różnych barwach. Można się również zdecydować na szkło z zatopionymi diodami LED, tworzącymi dowolny wzór świetlny. Ich przewody zasilające znajdują się pomiędzy szybami klejonymi i są całkowicie niewidoczne.

Montaż. Przeszklenie opiera się na belkach zrobionych z prostokątnych profili z wytrzymałej i odpornej na korozję stali kwasoodpornej; czasem mają one specjalnie zaprojektowane kieszenie, w których umieszcza się szklane żebra podpierające i usztywniające duże tafle podłogi. Między stalą a szkłem układa się elastyczne przekładki, zapobiegające zarysowaniu (zmatowieniu) szkła wskutek odkształceń wynikających z pracy konstrukcji.

Szklane schody

Stopnie szklanych schodów wykonuje się tak samo, jak szklane podłogi. Wierzchnią warstwę szkła zabezpiecza się przed poślizgiem przez piaskowanie, naniesienie farby lub przyklejenie folii antypoślizgowej.

Najmniej widoczne są stopnie ze szkła laminowanego bezbarwnymi foliami przezroczystymi. Wchodzenie po nich daje wrażenie spacerowania w powietrzu. Nie każdy jednak lubi takie doznania, dlatego wykonywane są również stopnie z foliami matowymi, kolorowymi, wzorzystymi lub z nadrukowanym zdjęciem. Wtedy nie tylko mamy "coś" pod nogami, ale też nie musimy obawiać się ciekawskich spojrzeń z dołu. Szkło z diodami LED ułatwi bezpieczne korzystanie ze schodów nocą i w ciemnych pomieszczeniach.

Montaż. Szklane stopnie podpiera się punktowo przy pomocy niewielkich stalowych łączników lub przykleja do metalowej konstrukcji przezroczystym klejem.

Szklane balustrady

Balustrady wykonuje się z dwóch tafli szkła hartowanego, połączonych bezbarwną folią. Jego barwę, fakturę i stopień przejrzystości dostosowuje się do stylu wnętrza. Oprócz płaskiego, stosuje się również szkło gięte.

Montaż. Szklane balustrady mocuje się bezpośrednio do konstrukcji schodów lub za pomocą metalowych konstrukcji. Niekiedy dodaje się też poręcze wykonane w innego materiału, na przykład stali lub drewna. Jest to jednak bardziej podyktowane potrzebą zapewnienia komfortu psychicznego niż wytrzymałością szkła.

Szklane drzwi

Wielkość przeszklenia w drzwiach bywa różna. Najczęściej są to małe wstawki o różnych kształtach - prostokątne, okrągłe, owalne lub inne. Drzwi z małym okienkiem często stosuje się w toaletach i łazienkach, zwłaszcza tych, które nie mają okien w ścianach. Pozwala to trochę je rozjaśnić, a ponadto można stwierdzić po zapalonym oświetleniu, czy pomieszczenie jest zajęte.

Coraz bardziej popularne są drzwi z całkowicie przeszklonymi skrzydłami. Mogą być one zaprojektowane na konkretny wymiar. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu do obróbki szkła sterowanych komputerowo maszyn cyfrowych, które pozwalają na uzyskanie bardzo dużej dokładności.

Tafle szkła mogą być ujęte w ramy - drewniane, z tworzywa lub aluminium. Drzwi bezramowe mogą być mocowane bez ościeżnicy lub w ościeżnicy drewnianej, metalowej lub wykonanej z płyty MDF.

W przeszkleniach drzwi rzadko stosuje się szkło całkowicie przezroczyste. Częściej używa się szkła, które - choć przepuszcza światło - nie pozwala dojrzeć, co się dzieje wewnątrz pomieszczenia. Wypełnieniem może być więc szkło ornamentowe, piaskowane, a także witraże.

Montaż. W zależności od wielkości skrzydeł całkowicie przeszklonych, a zatem ich ciężaru, dobiera się sposób ich otwierania oraz solidność okuć, które są wytwarzane ze stali nierdzewnej, mosiądzu lub aluminium. Zamiast klamek stosuje się najczęściej gałki lub pochwyty z metalu lub drewna.

Do drzwi rozwieranych i wahadłowych stosuje się zawiasy w liczbie i w miejscach wynikających z obliczeń konstrukcyjnych lub względów technologicznych. Powierzchnie zawiasów są satynowane, chromowane, lakierowane.

W drzwiach przesuwnych natomiast wózki i prowadnice mogą być widoczne lub ukryte w taki sposób, że widać tylko bezszelestnie poruszającą się taflę szkła. Dostępne są również rozwiązania całkowicie transparentne, w których elementy jezdne zredukowano do minimum, a rolę szyny pełni belka ze szkła klejonego (kółka poruszają się w podłużnym otworze wyciętym w tafli szklanej).

Szklane okładziny ścienne

Okładzina szklana jest odporna na wilgoć i łatwa do utrzymania w czystości. Dlatego zwykle zastępuje się nią płytki ceramiczne nad blatami roboczymi w kuchniach. Dobrym pomysłem jest również jej umieszczenie na ścianach w miejscach, które najszybciej się brudzą i niszczą, na przykład w korytarzach. Odporność szklanej okładziny zależy od grubości i rodzaju szkła oraz od tego, ile będzie w nim wyciętych otworów (im więcej, tym szyba słabsza). Optymalna grubość szkła na okładzinę wynosi 6-10 mm. Pozwala to na wykonanie tafli o dość dużych gabarytach, z minimalną liczbą łączeń - zwykle tylko w narożach.

Choć popularne i łatwo dostępne jest szkło przezroczyste, zdecydowanie lepiej wybrać szkło kolorowe. Barwę nadaje mu lakier naniesiony na stronę wewnętrzną. Dzięki temu jest on chroniony przed ścieraniem i uszkodzeniami mechanicznymi. Tafle lakierowane mogą mieć połysk szkła lub być matowe.

Niektórzy producenci oferują tafle z lakierowanego szkła hartowanego - bardziej odpornego na wysoką temperaturę i jej nagłe zmiany - co w kuchni może się zdarzyć, jeśli postawimy czajnik z gotującą się wodą wylotem pary w kierunku okładziny szklanej (szkło punktowo nagrzewane może popękać).

Oferowane są też okładziny ze szkła laminowanego, w których folia może być jednobarwna lub z wielobarwnym kolorowym wzorem, naniesionym z dokładności fotograficzną. Producent może też wydrukować na folii zdjęcia dostarczone przez klienta. Ostatnio popularne staje się umieszczanie między taflami szkła wstawek (insertów), na przykład tkaniny jedwabnej, siatki metalowej, a nawet? kolekcji banknotów. Dokładność druku cyfrowego pozwala nawet nanosić na folię obrazy hologramowe, zmieniające odcień w zależności od kąta patrzenia obserwatora.

Montaż. Tafle z przezroczystego szkła zwykłego wymagają równej i ładnie wykończonej ściany. Można je mocować tylko na łączniki dystansowe - klej byłby widoczny spod szyby.

Okładziny z nieprzezroczystego szkła mocowane są do ścian zwykle za pomocą elastycznego kleju silikonowego - zapewnia on dużą wytrzymałość i szczelność połączenia. Ten sposób warto stosować, gdy ściana ma niewielkie nierówności.