Jak dobrze wyciszyć dach?

Jak prawidłowo wyciszyć dach?

Ważne jest wyeliminowanie słabych miejsc - mostków akustycznych, przez które mogą się przenosić dźwięki i drgania. Niedbałe wykonawstwo sprawia, że wartość wypadkowa może być gorsza o kilkanaście decybeli.
Przede wszystkim warto wybrać odpowiednie produkty. Właściwości dźwiękochłonne materiału charakteryzuje wskaźnik pochłaniania dźwięku W, którego wartość zawiera się w przedziale od 0 do 1. W tym zakresie – w przeciwieństwie do współczynnika przewodzenia ciepła – im większy jest wskaźnik pochłaniania dźwięku, tym materiał lepiej pochłania dźwięk.
Jeśli pod skośnym dachem znajduje się poddasze użytkowe, ocieplenie układa się w połaciach. Najczęściej wykorzystuje się do tego wełnę mineralną z rolki. Bardzo łatwo dopasować ją do każdego rozstawu krokwi, odcinając z niej kolejne bryty wełny. Długość odcinanego fragmentu powinna być równa szerokości pola między krokwiami, powiększonej o 2 cm. Pozwala to stabilnie zamontować ją między krokwiami na lekki wcisk. Sprężysta wełna dopasowuje się do wszystkich nierówności i zapewnia taką samą izolacyjność termiczną i akustyczną w całej przegrodzie.
Te same produkty można także wykorzystać do zaizolowania stropu nad ostatnią kondygnacją użytkową, czyli na poddaszu nieużytkowym.
Szczególną uwagę należy zwrócić na łączenie połaci dachu z elementami sztywnymi, na przykład ze ścianami wewnętrznymi (konstrukcyjnymi i działowymi). Ścianę działową na poddaszu powinno się wyprowadzać ponad sufit w izolację cieplną i akustyczną dachu skośnego. Jeśli ścianka nie wejdzie w dach skośny, łącząc elementy izolujące, to oznacza, że dźwięk będzie się przenosił między dachem a ścianką. W takiej sytuacji izolacyjność akustyczna obniży się o około 2 do 7 dB. Różnica zależy od rodzaju ściany.

Jaki jest dopuszczalny poziom dźwięku?

Izolacyjność akustyczną od dźwięków powietrznych budynku i jego przegród zewnętrznych i wewnętrznych wyraża się wskaźnikiem R. W uproszczeniu jest to różnica między poziomem dźwięku emitowanym ze źródła, a tym co odbieramy. Im dana przegroda lepiej izoluje akustycznie, tym ma wyższy wskaźnik R. Inaczej jest z izolacyjnością od dźwięków uderzeniowych (L). Wskaźnik L pokazuje, ile dźwięku przejdzie od źródła do odbiorcy. Im większe L, tym gorsza izolacyjność akustyczna od dźwięków uderzeniowych.
W przepisach jest też określony poziom hałasu, który może występować w danych pomieszczeniach (wskaźnik LA). Dopuszczalny poziom dźwięku wewnątrz pomieszczeń wyrażany jest w decybelach. Norma dotycząca hałasu zewnętrznego określa jako górną granicę 35 dB (w dzień) i 25 dB (w nocy). Dopuszczalny poziom dźwięku od hałasów instalacyjnych nie może przekraczać 25 dB zarówno w nocy, jak i w dzień.
Izolacyjność akustyczną od dźwięków przenoszonych przez powietrze oblicza się w warunkach laboratoryjnych. Po wykonaniu badań i obliczeń uzyskuje się wartość R’A1, czyli wskaźnik oceny przybliżonej izolacyjności akustycznej przegrody wewnętrznej w budynku. Nie może ona być mniejsza od wartości określonej w normie
PN-B-02151-03:1999. Na przykład ściany wewnętrzne pomiędzy mieszkaniami muszą po wybudowaniu osiągnąć wskaźnik R’A1, nie mniejszy niż 50 dB. Różnica między Rw, czyli izolacyjnością akustyczną od dźwięków powietrznych badaną w warunkach laboratoryjnych i R’A1, czyli izolacyjnością w rzeczywistości może być ogromna, czasem nawet do 15 dB.
Trzeba jednak pamiętać, że dźwięk przenosi się w budynku przez wszystkie przylegające przegrody, co określa się zjawiskiem przenoszenia bocznego. Ludzie zauważają już różnicę 3 dB, a więc 15 dB to w akustyce ogromna różnica!

Ryszard Stanok - mistrz blacharstwa, dekarstwa i ciesielstwa; wiceprezes ds. szkoleń Oddziału Kujawsko-Pomorskiego Polskiego Stowarzyszenia Dekarzy; orzecznik techniczny i członek Sądu Koleżeńskiego PSD; prowadzi firmę FPUH DRAS