Ceramika ścienna i pokrycia ceramiczne

Ceramika to materiał z bogatą tradycją. Można z niej zbudować ściany nośne, wykończyć elewacje i pokryć dach. To, jaki materiał na nasz dom przewidział architekt, jest wyszczególnione w projekcie. Nie jest to jednak wybór bez możliwości zmiany, która powinna być poprzedzona konsultacją z projektantem lub kierownikiem budowy. Nowy materiał nie może mieć gorszych parametrów termicznych i wytrzymałościowych od zaplanowanego pierwotnie.

Pustaki na ściany

Bogata oferta producentów pustaków ceramicznych pozwala na wybudowanie wszystkich rodzajów ścian: zewnętrznych jednowarstwowych (które nie wymagają dodatkowego ocieplenia), dwuwarstwowych (z dociepleniem), zewnętrznych trójwarstwowych (z ociepleniem i warstwą osłonową) oraz wewnętrznych nośnych i działowych i osłonowych.

Ważne parametry
Ceramikę budowlaną wytwarza się z gliny. Po uformowaniu elementów wypala się je w piecach w temperaturze 700-1000 st. C. Standardem jest obecnie ceramika poryzowana. W procesie jej produkcji do gliny dodaje się wióry drzewne. Po wypaleniu pozostawiają one w strukturze materiału niewielkie pory wypełnione powietrzem, które jest najlepszym, naturalnym izolatorem cieplnym, więc poprawia termoizolacyjność budulca. Obniża też ciężar elementów.
Pustaki ceramiczne mogą być zwykłe lub szlifowane. Te drugie są przeznaczone do murowania na specjalną piankę poliuretanową albo zaprawę klejową. Niektóre z nich są także fabrycznie wypełniane wełną mineralną bądź perlitem, co podnosi parametry cieplne materiału.
Izolacyjność cieplna. Najcieplejsze pustaki ceramiczne mają otwory wypełnione wełną mineralną. Deklarowana wartość współczynnika przewodzenia ciepła λ wynosi 0,080-0,085 W/(mK). Pustaki poryzowane bez wypełnienia mają ten współczynnik na poziomie 0,105-0,280 W/(mK). Jeśli ściany domu mają być ocieplone od zewnątrz, nie ma to znaczenia. Obecnie obowiązujące wymagania dotyczące ochrony cieplnej budynków pozwalają na wznoszenie ścian, których maksymalna wartość współczynnika przenikania ciepła U wynosi nie więcej niż 0,23 W/(m²K), od 2021 r. będzie to wartość 0,20 W/(m²K). Aby spełnić taki wymóg obowiązujący od następnego roku, ściana jednowarstwowa może być zbudowana jedynie z ceramiki poryzowanej wypełnionej wełną. Ma wtedy grubość 38 cm lub 44 cm (współczynnik U ściany bez tynku wynosi odpowiednio 0,20 i 0,17 W/(m²K), z 4-centymetrowym tynkiem termoizolacyjnym – 0,18 i 0,16). Takie same parametry cieplne można uzyskać, wznosząc mur o grubości 24-25 cm z materiałów o słabszych parametrach i stosując dodatkową izolację grubości, na przykład 12 cm. Grubsza warstwa izolacji zapewni współczynnik U lepszy niż wymagany przepisami.
Izolacyjność akustyczna. Izolacyjność akustyczną materiałów i przegród określa wskaźnik ważony R_w, którego wartość podaje się w decybelach [dB]. Ceramika poryzowana ma wskaźnik R_w przynajmniej 42 dB przy grubości 12 cm. Ściana działowa o grubości 6,5 cm wykonana z ceramiki ma wskaźnik izolacyjności akustycznej R_w, na poziomie 37 dB, a ściana grubości 25 cm między mieszkaniami – 53 dB. W ofercie niektórych producentów znajdziemy też specjalne pustaki akustyczne. Mają wskaźnik R_w na poziomie 55 dB.
Izolacyjność akustyczna ścian wewnętrznych opisana jest wskaźnikiem R_A1. Im jego wartość jest wyższa, tym mamy lepszą izolacyjność. Wskaźnik R_A2 używany jest do opisania izolacyjności akustycznej ścian zewnętrznych. W porównaniu ze wskaźnikiem R_w, parametry R_A1 i R_A2 uwzględniają wiele dodatkowych czynników mogących pogarszać izolacyjność akustyczną ściany.
Wytrzymałość i trwałość. Solidny i trwały dom to taki, który ma mocną konstrukcję, której właściwości nie będą się pogarszały z upływem czasu. O trwałości ceramiki świadczą wznoszone z niej budynki. W większości po wielu latach mają się one znakomicie, a jeśli nawet wystąpiły w nich usterki, ich przyczyną okazują się zwykle błędy projektowe i wykonawcze, nie zaś wady materiału.
O trwałości ceramiki świadczy wiele zabytkowych budowli. Należy jednak wziąć pod uwagę to, że zbudowano je z cegieł, a nie poryzowanych pustaków. Ich gęstość wynosi 600-900 kg/m³, zaś wytrzymałość na ściskanie – od 7,5 do 20 MPa (wytrzymałość cegły to 20-30 MPa).
Nasiąkliwość. Ceramika ma porowatą strukturę, jest więc podatna na kapilarne podciąganie wody. Jednak w dobrze zbudowanym domu przed tym powinna skutecznie chronić pozioma hydroizolacja ścian. Nasiąkliwość wyrobów z ceramiki poryzowanej wynosi do 28% ich masy. Nasiąkliwość nie ma znaczenia, jeśli ściany wykończone są właściwie – ocieplone od zewnątrz i otynkowane tynkiem akrylowym, od wewnątrz zaś zabezpieczone farbą akrylową lub lateksową.
Wysychanie ścian ułatwia wysoka paroprzepuszczalność ceramiki poryzowanej. Należy jedynie pamiętać, że muszą one być suche podczas wykańczania okładzinami, które nie przepuszczają pary wodnej. W przeciwnym razie wysychanie się wydłuży. Trzeba wiedzieć, że w domu o powierzchni 130 m², zbudowanym z ceramik jest około 680 l wilgoci. Dla innych materiałów ta wartość może wynosić nawet do 10 000 l.
Oczywiście ściany z ceramiki poryzowanej można ocieplić i wykończyć materiałami o wysokiej paroprzepuszczalności.
Do tego, aby w wykończonych ścianach nie gromadził się nadmiar wilgoci, wystarczy normalnie działająca wentylacja pomieszczeń.

Jak budować?
Ciężar pustaków jest porównywalny z ciężarem bloczków, ale te pierwsze nie mają uchwytów ułatwiających przenoszenie. Ponadto do skracania pustaków potrzebna jest piła mechaniczna, najlepiej dwubrzeszczotowa.
Murując ściany na cienką spoinę, co zdarza się coraz częściej, trzeba poświęcić wiele uwagi na idealne wypoziomowanie pierwszej warstwy pustaków. Choćby niewielka nierówność na tym etapie zostanie powielona w kolejnych warstwach, a pustaków nie da się wyrównać, gdy są murowane na cienką spoinę.
W pustakach ceramicznych może być kłopotliwe wiercenie czy wycinanie kanałów albo większych otworów. Do pustaków potrzeba też specjalnych kołków z długą strefą rozprężenia. Niezbędne są też specjalne gwoździe zdatne do wbijania w twardy materiał. Zwykłe będą się gięły pod uderzeniem młotka.
Za to sporym ułatwieniem w przypadku pustaków ceramicznych jest możliwość murowania na specjalną piankę poliuretanową. Nanosi się ją pistoletem, prosto z puszki. W porównaniu ze zwykłymi zaprawami (które trzeba rozrobić z wodą i starannie nakładać kielnią lub specjalnym podajnikiem skrzynkowym czy wałkiem) usprawnia i znacznie przyspiesza prace. Warto wiedzieć, że w ten sposób można wznosić ściany tylko z pustaków szlifowanych. Pustak wypalony w piecu jest szlifowany maszynowo, tak by powierzchnie wsporne pustaka, na które nakłada się zaprawę były idealnie gładkie. Dokładność szlifowania to aż 0,3 mm. To gwarantuje, że zaprawa będzie perfekcyjnie przylegała, a spoina nie przekroczy 1 mm.
Budowanie systemowe. Do murowania ścian potrzebne są nie tylko pustaki. Liczą się też elementy uzupełniające, ułatwiające szybkie i poprawne ich wznoszenie, oraz produkty do wykonywania nadproży i wieńców żelbetowych.
Oferta producenta umożliwiająca wzniesienie konkretnej ściany nazywana jest systemową. Obejmuje ona też specjalne zaprawy oraz elementy do zbrojenia i mechanicznego łączenia ścian. Oprócz zwykłych pustaków producenci oferują także połówkowe i narożnikowe, jak również gotowe belki nadprożowe czy kształtki U ułatwiające wykonywanie nadproży. Na rynku można też znaleźć kształtki L pełniące funkcję szalunku traconego podczas betonowania stropu i robienia wieńca żelbetowego. Dopełnieniem systemu są zaprawy murarskie i pianka do murowania na sucho z pustaków szlifowanych.
Ponadto z ceramiki wytwarzane są kształtki i pustaki wieńcowe, stropy gęstożebrowe oraz pustaki do budowy kanałów wentylacyjnych, a nawet kompletne systemy kominowe z obudową wkładu.
Producenci ceramiki oferują osłony mechanizmu rolet okiennych i ceramiczną odmianę kształtek U. W asortymencie niektórych producentów znajdziemy nadproża umożliwiające montaż mechanizmu poruszającego rolety zewnętrzne. Przy ich wbudowaniu w mur skrzynki z roletą nie trzeba przykręcać nad oknem lub w świetle okna.
Nie można zapomnieć również o cegłach stosowanych obecnie głównie jako materiał uzupełniający podczas murowania z pustaków.

Zdaniem eksperta – jak połączyć pustaki ceramiczne z cegłą klinkierową w ścianach trójwarstwowych?

Paweł Migdacz, doradca techniczny w firmie LEIER POLSKA S.A.: Ściany trójwarstwowe są to konstrukcje składające się z trzech różnych, wzajemnie ze sobą współpracujących warstw. Należą do nich:
– warstwa nośna ściany – przenosi obciążenia w budynku i może być wykonana z pustaków ceramicznych;
– warstwa izolacyjna – zabezpiecza ścianę przed nadmiernymi stratami ciepła. Izolację wykonuje się ze styropianu lub z wełny mineralnej;
– warstwa elewacyjna – zabezpiecza ścianę przed czynnikami atmosferycznymi oraz ewentualnymi uszkodzeniami mechanicznymi. Może być wykonana z cegły klinkierowej.
Ponieważ każda z wymienionych warstw pełni odrębną funkcję, ścianę należy wykonać starannie, odpowiednio łącząc ze sobą poszczególne warstwy. Służą do tego kotwy, najczęściej ze stali nierdzewnej. W trakcie wznoszenia warstwy nośnej należy wmurować w nią kotwy, które później zapewnią stabilność całej konstrukcji.
Kotwy najczęściej wykonane są z drutu o średnicy 4-6 mm. Stosuje się je w ścianach konstrukcyjnych murowanych na tradycyjne spoiny.
Do ścian murowanych na cienkie spoiny wykorzystuje się kotwy płaskie, wykonane z cienkiego płaskownika. Takie kotwy powinny być osadzone w każdej warstwie muru na głębokość minimum 5 cm.
Na m² powierzchni ściany należy zastosować 4-5 kotew. Wokół otworów okiennych i drzwiowych oraz w narożach ścian liczbę kotew należy zwiększyć, umieszczając je w każdej spoinie poziomej.

Zdaniem eksperta – dom z nowoczesnej ceramiki

Patryk Rytel, konsultant techniczny w firmie WIENERBERGER: Inwestycja w dom jest jedną z najważniejszych decyzji życiowych – będzie mieć realne przełożenie na jakość życia. W domu odpoczywamy i spędzamy z rodziną większość wolnego czasu. Tam też poszukujemy komfortu, będącego połączeniem bezpieczeństwa, zdrowia oraz wygody i funkcjonalności. Dlatego budując dom, powinniśmy postawić na zdrowe, naturalne i wysokiej jakości materiały i sprawdzoną markę.
Nowoczesna ceramika łączy w sobie te wszystkie zalety. Mimo że ceramika, jako materiał budowlany, nie zmieniła swojego składu od setek lat – wciąż jest to wypalana w piecu mieszanka naturalnych surowców, przede wszystkim gliny, której żywotność i trwałość sprawdził czas, dziś jest to zaawansowany technologicznie produkt, który znacząco różni się parametrami od tego stosowanego choćby w latach 90. XX wieku. Dodatkowo rozwój technologii murowania, czyli łączenia pustaków, zmienił się znacznie. Coraz bardziej restrykcyjne wymagania cieplne powodują, że w rozwoju technologii budowy dąży się do maksymalnego wyłączenia wody z tego procesu. Woda technologiczna w mokrej, „tradycyjnej” zaprawie, to większe straty energii podczas wysychania, osadzania się budynku, ale też ryzyko niekorzystnych zjawisk w ścianie, w tym namnażanie się grzybów i pleśni. Dziś w murarstwie standardem stała się tzw. cienka spoina ograniczająca ilość mokrej zaprawy w murze. Najbardziej zaawansowanym w tym zakresie rozwiązaniem jest sucha zaprawa w piance. Poza tym że jest to produkt niemal pozbawiony wody, a zatem suchy i ciepły, jest też lekki i łatwy do pracy dla murarzy. No i sprawdzony już na wielu budowach.
Najwyższe parametry pustaków ceramicznych uzyskuje się poprzez proces poryzacji – to dzięki niemu materiał ten staje się cieplejszy, lepiej „oddychający” oraz bardziej ekonomiczny podczas budowy i eksploatacji domu. Skład i poryzacja daje jednak ceramice jeszcze jedną, istotną przewagę nad innymi materiałami do budowy ścian – jest to materiał, który ma najniższą wilgotność spośród innych wyrobów ściennych (około 1%). Wypalanie w temperaturze bliskiej 1000°C, sprawia, że na wyjściu z taśmy produkcyjnej pustak jest zupełnie suchy, i tym samym nie stwarza warunków do rozwoju bakterii, grzybów czy innych szkodliwych mikroorganizmów. To z kolei znacząco ogranicza występowanie alergenów w domowym powietrzu, zmniejszając ryzyko wystąpienia alergii czy chorób układu oddechowego. Najnowocześniejsze pustaki ceramiczne, wypełnione wełną mineralną, w połączeniu z cienkowarstwową suchą zaprawą pozwalają niemal natychmiast uzyskać ciepłą ścianę z ociepleniem w środku i komfort termiczny w świeżo wybudowanym budynku. A to oznacza zero strat energii zużywanej przez pierwsze dwa lata na osuszenie świeżo wymurowanych murów. Dzięki takim rozwiązaniom z ceramiki poryzowanej już od dawna można zbudować dom w standardzie, który zgodnie z normami UE będzie obowiązywał od 2021 r.
Kompletny system do wznoszenia ścian to – oprócz pustaków – wiele elementów uzupełniających, które idealnie ze sobą współgrają. Ułatwiają pracę fachowców i umożliwiają profesjonalny montaż – prace idą szybciej, a możliwość wystąpienia błędów maleje. Przy budowie warto zwrócić uwagę, by materiały pochodziły od jednego, sprawdzonego producenta. Dzięki temu mamy gwarancję, że będą idealnie dopasowane. Wybierając produkty dobrej marki możemy mieć pewność, że dom zbudowany będzie z bezpiecznych i trwałych materiałów.

Cegły na elewacje

Wśród ścian trójwarstwowych, te z elewacją klinkierową z pewnością należą do „górnej półki” – są trwałe, reprezentacyjne, o ponadczasowej estetyce. Cegły, znane w budownictwie od wieków, doczekały się w drugiej połowie XX wieku nowej odmiany – klinkieru. Jest to materiał bardziej wytrzymały na ściskanie i odporny na czynniki zewnętrzne niż jego ceramiczni przodkowie. Występuje też w znacznie bogatszej ofercie, z różną fakturą i sposobami wykończenia powierzchni.

Cegła klinkierowa lub licowa
W ofertach producentów cegły klinkierowe często znajdują się obok licowych. Cegły klinkierowe to materiały najwyższej jakości, o nasiąkliwości do 6%. Rekordzistki osiągają wyniki na poziomie 1-1,5%. Cegły licowe mają większą nasiąkliwość i mniejszą wytrzymałość na ściskanie. Dlatego – w przeciwieństwie do klinkierowych – nie można budować z nich elementów konstrukcyjnych budynku, na przykład słupów podtrzymujących strop. Poza tym, cegły licowe i klinkierowe są do siebie podobne, nie tylko pod względem wizualnym. Oba materiały są mrozoodporne i odporne na działanie czynników zewnętrznych oraz niekorzystnych warunków atmosferycznych. Dlatego zarówno jedne, jak i drugie doskonale sprawdzają się na elewacji.
Na naszym rynku najpopularniejsze są dwa wymiary cegieł - RF, nazywane też niekiedy „polskimi” (250 x 120 x 65 mm) oraz NF (240 x 115 x 71 mm). Format klinkieru jest istotny przede wszystkim przy obliczaniu potrzebnej liczby cegieł (a także kosztów ich zakupu) – na 1 m² muru zużyjemy około 48 sztuk cegieł NF i 51-52 sztuki cegieł RF. Na każdych 12 rzędów cegieł RF przypada więc w przybliżeniu 11 rzędów cegieł NF, co sprawia, że zużycie zapraw do murowania i spoinowania jest w tym drugim przypadku nieco mniejsze. Pod względem wizualnym różnice są nieznaczne.
Asortyment producentów cegieł nie kończy się na wspomnianych wymiarach, dostępne są na przykład wąskie i długie cegły LDF (290 x 90 x 52 mm), wysokie i masywne 2DF (240 x 115 x 113 mm). Większość z nich produkowana jest na zamówienie.
Barwy klinkieru to często czerwień wypalonej gliny, choć nadal popularna, to dziś tylko jeden z setek wariantów kolorystycznych cegieł. Na kolor cegły ma wpływ szereg czynników:
– skład mineralny gliny. Obecnie wykorzystuje się złoża nie tylko o ciepłych kolorach, takich jak żółcie, pomarańcze i czerwienie, ale też na przykład białe gliny (z dużą zawartością kaolinitu, któremu klinkier zawdzięcza porcelanową biel);
– sposób wypału. Nowoczesne linie produkcyjne, sterowane komputerowo i korzystające z najnowszych osiągnięć techniki, pozwalają na modyfikowanie warunków wypału, na przykład dzięki zastosowaniu procesu redukcji gazu, z tej samej gliny można uzyskać cegły w różnych odcieniach;
– barwienie w masie. Barwnik dodaje się na wczesnym etapie produkcji, dzięki czemu cały produkt jest w jednolitym kolorze. W ten sposób powstają cegły w ciemnych barwach (brązy, szarości); można je przycinać bez obaw o odsłonięcie innego koloru;
n angobowanie. Angoba to glinka szlachetna z dodatkiem różnych minerałów i tlenków metali. Aby nadać cegłom pożądany kolor (niewystępujący naturalnie, na przykład granatowy), pokrywa się je cienką warstwą angoby, a następnie wypala;
– glazurowanie. Polega na nałożeniu na licową płaszczyznę cegły (tę, która będzie widoczna w murze) podwójnej warstwy glazury. Następnie cegły się wypala. Dzięki temu glazura trwale łączy się z klinkierem, co gwarantuje trwałość koloru. Jest to metoda, która pozwala zabarwić cegły na dowolny kolor oraz sprawia, że mają one wyjątkowy połysk.
Ostateczny wygląd klinkierowej elewacji kształtuje nie tylko kolor samej cegły. Równie istotne są inne czynniki, takie jak na przykład struktura powierzchni lica, rodzaj wiązania (czyli sposób ułożenia cegieł w murze) oraz kolor zastosowanej spoiny.
Cegła klinkierowa może mieć różne powierzchnie lica: gładką, z zagłębieniami różnicującymi powierzchnię (ryflowana lub strukturyzowana), z drobnymi rysami (drapana), o nieregularnych załamaniach (łupana bądź ciosana), a nawet z drobinami piasku lub innych minerałów (piaskowana). Natomiast cegła licowa z niejednolitą, chropowatą powierzchnią najbardziej przypomina starą, ręcznie formowaną cegłę.
Kolor fugi zbliżony do barwy klinkieru pozwoli stworzyć jednolitą powierzchnię, a zupełnie odmienny podkreśli rysunek cegły w murze. Barwa spoiny w znacznej mierze wpływa na wygląd gotowego muru. Na rynku są też cegły, które muruje się bez spoin.
Nie każda elewacja, która wygląda jakby była zrobiona z cegły klinkierowej, naprawdę jest z niej wykonana. Zbliżony efekt wizualny można osiągnąć, zastępując cegły okładziną. Płytki klinkierowe nadają się do układania na różnych rodzajach podłoża, na ścianach ocieplonych lub nie.

Zdaniem eksperta – sposób na efekt czysto ceglanej elewacji bez fug

Karol Brożyna, Sales Manager Poland w firmie VANDERSANDEN: Połączenie nowoczesnej architektury z tradycyjnym murowaniem umożliwia innowacyjny system wznoszenia elewacji. W tym celu zaprojektowano specjalny format cegieł pozwalający na uzyskanie efektu czysto ceglanej ściany, przy murowaniu w tradycyjny sposób i użyciu standardowych narzędzi. Używa się do tego cegieł ze specjalnym zagłębieniem, w którym umieszczana jest zaprawa, co pozwala jej pozostać prawie niewidoczną, nadając tym samym elewacji przejrzystego i jednolitego wyglądu.
Proporcja długości do szerokości cegły jest odpowiednia, aby murować wiązaniem wozówkowym, co ułatwia prace. Elewacja „bez fug” stanowi wyjątkowo trwałe i efektowne wykończenie budynku. Elegancka, nowoczesna fasada, w której cegły tworzą czystą, przejrzystą i niezakłóconą konstrukcję jest również bardzo praktyczna i łatwa w utrzymaniu.

Zdaniem eksperta – elewacyjne czy klinkierowe – które cegły wybrać?

Grzegorz Sudoł, Menedżer Produktu ds. rozwiązań klinkierowych w firmie WIENERBERGER: Ceramiczne cegły elewacyjne, zwane najczęściej klinkierowymi, to bez wątpienia jeden z najtrwalszych i najpiękniejszych materiałów, jakie możemy zastosować do wykończenia elewacji domu.
Uznaje się, że cegła klinkierowa to ta, która charakteryzuje się niską nasiąkliwością (mniej niż 6%), dużą wytrzymałością mechaniczną oraz wyjątkową odpornością na surowe warunki atmosferyczne. Te szczególne właściwości zależą od składu surowca użytego do produkcji oraz oczywiście od ekstremalnie wysokiej temperatury wypalania (powyżej 1000 st. C). Niższa nasiąkliwość cegieł klinkierowych powoduje, że są one bardziej odporne niż cegły elewacyjne na bezpośrednie działanie wody, które ma miejsce, na przykład w budownictwie hydrotechnicznym, czyli mogą być stosowane w kanałach czy nabrzeżach rzek. Dzięki niskiej nasiąkliwości i twardości cegły klinkierowe są mniej podatne na przebarwienia czy porastanie glonów, co w przypadku domów jednorodzinnych warto wziąć pod uwagę na terenach o wyższej wilgotności, np. blisko lasu.
Wszystkie ceramiczne cegły elewacyjne są mrozoodporne, a ich nasiąkliwość mieści się w przedziale od 4 do 20%, dlatego z powodzeniem mogą być stosowane zarówno na elewacjach budynków jak i elementach małej architektury ogrodowej czy wewnątrz domu, w każdych charakterystycznych dla Polski warunkach. Tam, gdzie nie występuje bezpośredni kontakt elewacji z wodą, nie ma konieczności stosowania cegieł o niższej nasiąkliwości (klinkierowych). Które wybrać, to już zależy od preferencji estetycznych inwestora.

Dachówki na pokrycia

Na dach można wybrać dachówki ceramiczne zwykłe, angobowane lub glazurowane. Jeśli chodzi o kształt, producenci oferują nowoczesne płaskie modele, uniwersalne o eleganckiej linii, klasyczne podkreślające stylistykę domu, tradycyjne nawiązujące do kształtów sprzed lat albo romańskie przywołujące na myśl kraje południa Europy.

Dachówki ceramiczne
Wśród dachówek każdy może znaleźć model odpowiedni do wyglądu budynku. Zwolennicy klasyki wybiorą kształty nawiązujące do tradycyjnych elementów, wielbiciele nowoczesnych form sięgną po prostokąty.
Dachówki należą do elity materiałów budowlanych. Stosowane od wieków, nigdy nie wyszły z mody. Duża różnorodność modeli dachówek ceramicznych i cementowych pozwala znaleźć każdemu zainteresowanemu produkt odpowiadający mu cenowo – zarówno wtedy, gdy szuka rozwiązania standardowego, jak i czegoś wyjątkowego.
Wszystkie parametry dotyczące wytrzymałości, nasiąkliwości, odporności na czynniki atmosferyczne kształtują się na podobnym poziomie. Trwałość dachówek ceramicznych, niezależnie od sposobu wykończenia ich powierzchni, również jest taka sama. Różnice dotyczą przede wszystkim wyglądu.
Dachówki ceramiczne są też zwykle oceniane jako ładne, lecz kosztowne wykończenie dachu. To jednak stopniowo się zmienia – dzięki produkcji na dużą skalę, producenci ceramiki oferują dziś dachówki w cenach przystępnych dla inwestorów. Planując fundusze potrzebne do wykonania dachu, należy również uwzględnić koszty wykonania, deskowania, łat, membran i innych niezbędnych elementów.
Na koszt pokrycia wpływa sposób wykończenia powierzchni dachówek. Ogólna tendencja cenowa jest taka, że dachówki naturalne są tańsze od dachówek angobowanych, a najwięcej zapłacimy zazwyczaj za dachówki glazurowane. Cena zależy również od technologii produkcji i kosztów transportu dachówek.
Musi on nie tylko nam się podobać czy pasować do kolorystyki elewacji, ale także dobrze komponować się z dachami otaczających go budynków. Ma to znaczny wpływ na wygląd całej okolicy. Wagę tej kwestii podkreślają zwykle warunki zabudowy terenu, w których czasem z góry określona jest wymagana barwa dachu, tak by nie zakłócała harmonii kolorystycznej danego miejsca. Dachówki ceramiczne mogą mieć powierzchnię naturalną, angobowaną lub glazurowaną. Wybierając konkretne wykończenie, jednocześnie decydujemy o tym, czy pokrycie będzie matowe, czy błyszczące.
Dachówki ceramiczne są wyrabiane z gliny i wypalane w temperaturze powyżej 1000°C. Współcześnie glina jest wzbogacana specjalnymi domieszkami, które poprawiają ich trwałość oraz kolor. Dachówki ceramiczne są twarde i odporne na uderzenia. Mają niską nasiąkliwość – do 8%. Parametr ten producenci jeszcze poprawiają (do 5%), pokrywając wierzch dachówek angobą lub glazurą (szkliwem).
Przy wyborze koloru dachówek należy pamiętać, że często jest on narzucony przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Warto wziąć pod uwagę także otoczenie, styl domu, kolor elewacji i ram okiennych. O wyborze odpowiedniej dachówki może decydować również kształt dachu. Na bardziej skomplikowanym sprawdzi się dachówka małoformatowa – te duże lepiej prezentują się na większych powierzchniach.
Obecnie na rynku dostępne są dachówki w wielu kolorach, ale i tak największą popularnością cieszą się te tradycyjne: ceglaste, brązowe czy grafitowe. Kolorowanie dachówki betonowej uzyskuje się przez barwienie w masie oraz przez powierzchniowe pokrywanie dachówki powłoką. Oprócz modeli w typowych barwach na rynku znajdziemy także dachówki w niespotykanych wcześniej kolorach. Powłoki wciąż są uszlachetniane, zyskują połysk, a czasem specjalne postarzenie.

Zdaniem eksperta – jak dobrze dobrać dachówkę ceramiczną do elewacji klinkierowej?

Agnieszka Spychała, kierownik działu marketingu w firmie RÖBEN: Dachówki ceramiczne to jeden z najkorzystniejszych materiałów do pokrycia dachu – są długowieczne, przyjazne środowisku, estetyczne, odporne na działanie czynników zewnętrznych, a ponadto mrozoodporne i nisko nasiąkliwe. Oprócz zwrócenia uwagi na zalety techniczne warto zadbać, aby stylistyka dachówek nie tylko odpowiadała naszemu gustowi, ale również pasowała do projektu domu i elewacji. Połączenie, np. dachówki ceramicznej i klinkieru może dać spektakularne efekty. Oferta producentów jest bardzo szeroka, a znaleźć w niej można dachówki ceramiczne przeznaczone na dachy domów o tradycyjnej stylistyce, obiekty poddawane renowacji, jak i nowoczesne budynki. Mając tak bogaty wybór, każdy inwestor znajdzie coś dla siebie. Dachówka falista doskonale sprawdzi się na obiektach klasycznych, pokrytych tradycyjną cegłą w odcieniach czerwieni. Zdobywające coraz większą rzeszę zwolenników dachówki proste, idealnie komponują się z cegłami i płytkami klinkierowymi w monochromatycznych odcieniach, np. białym, szarym, antracytowym i czarnym. Ogromną zaletą jest również dostępność wielu formatów klinkieru. Cegły i płytki w wydłużonym formacie w połączeniu z dachówką prostą, stworzą nowoczesną, modernistyczną aranżację, doskonale wpisująca się w obecnie panujące trendy.