Koła i łuki - aranżacja mieszkania w Warszawie

Mieszkanie w przedwojennej kamienicy, na warszawskim Mokotowie swój niebanalny wystrój zawdzięcza architektce Klaudii Wagner i odwadze właścicielki Anety. Jego niewątpliwe walory – zobowiązująca lokalizacja, porządna wysokość, dyskretne sztukaterie, niemałe okna i przestrzeń – stały się tłem dla kilku ciekawych, wnętrzarskich eksperymentów.

Projektantka otrzymała od właścicielki Anety i jej córki Oli, informacje o tym, czego obie panie nie potrzebują: dwóch łazienek, zamkniętej kuchni czy wielkiej wyspy. A także czego nie lubi gospodyni: zarówno stylizowanych, jak i tych nowoczesnych, sterylnych wnętrz, białych kuchni oraz sztampowych rozwiązań. Ogólny pomysł na mieszkanie powstał dzięki swobodzie projektowej, jaką pozostawiła Klaudii inwestorka.

W pierwotnym układzie mieszkania zaproponowanym przez rewitalizującego kamienicę dewelopera architektka wprowadziła zmiany przede wszystkim w części dziennej. Została tu usunięta łazienka usytuowana tuż przy wejściu. Dzięki temu salon, a także kuchnia wcześniej „wciśnięta” za łazienkę, zyskały „oddech” i większą przestrzeń. Na szczególną uwagę zasługuje przejście ze strefy dziennej do prywatnej z pokojami mamy i córki. Przejście ma charakter łuku, który został specjalnie zaprojektowany w tym miejscu. Znajduje się ono bowiem na przeciwko drzwi wejściowych do mieszkania.

Kolejnym wyzwaniem strefy dziennej było wizualne ukrycie wyeksponowanego na pierwszy rzut oka telewizora. A nie było na niego lepszego miejsca niż ściana ze wspomnianym łukiem, którą widać zaraz po przekroczeniu progu mieszkania.

Dla urozmaicenia czarnej ściany architektka dodała po bokach telewizora dwie wysokie szafki z półkami, których nigdy za wiele w mieszkaniu. Szafki obłożono, zamiast typową płytą meblową, postarzanymi lustrami, które ładnie odbijają widok z okna i wnętrza salonu. Całość dopełnia wisząca, pozioma szafka, która przecina lustrzane regały i znika.

Funkcję tradycyjnej zabudowy przedpokoju z miejscem do przechowywania ubrań wierzchnich przejęła szafa umieszczona w salonie, we wnęce na ścianie po lewej stronie od wejścia do mieszkania. Szafę udało się połączyć w kompozycyjną całość z regałem na książki i zamykanymi na drzwiczki kubikami. Fronty głębokiej szafy na ubrania z półkolistym lustrem, podobnie jak ściana przy której stanęła zabudowa, są obłożone beżowo-złotą tapetą. Fronty poszczególnych szafek-kubików pomalowano farbą imitującą złotawą blachę.

Kuchnia rozplanowana wzdłuż jednej ściany powstała z kompilacji dwóch skrajnych, wysokich słupków i rozpiętej pomiędzy nimi dolnej oraz górnej linii szafek. Słupek najbliżej wejścia pełni rolę szafy na ubrania, a drugi, ten pod oknem, mieści lodówkę do zabudowy. Szeroko ryflowane, czarne fronty kontrastują z drobno ryflowanymi drzwiczkami górnej zabudowy. Projektantka zaproponowała, aby wykonać je ze szkła flutes malowanego od spodu beżowo-złotą farbą, co daje ciekawy efekt wizualny.

Pomiędzy kuchnią a salonem stanął duży stół w towarzystwie awangardowych krzeseł z motywem kobiecej twarzy w ozdobnym, plisowanym kołnierzu – kryzie. Oparcie i siedziska mebla, jak również jeden z boków stołu oraz wiszące nad nim lampy mają obowiązkowe w tym wnętrzu, obłe kształty.

Z aranżacją salonu pięknie współgra wystrój łazienki, której wspomnianą wyżej, główną ścianę widać z pokoju dziennego po otwarciu drzwi do pomieszczenia. Znalazła się tu zawieszona na tle „łukowego” lustra, rozpięta między ścianami, półka-szuflada z nablatową, owalną umywalką. Całość miała wyglądać jak konsola, a nie jak zwykła szafka łazienkowa, dlatego pod blatem,

dla zwiększenia „efektu konsoli”, wkomponowano dekoracyjny element – czarne koło z płyty meblowej. Widoczna z poziomu salonu ściana z kołem nawiązującym do czerni ściany, w której osadzono drzwi do łazienki, wygląda jak jeden z elementów wielowarstwowej, spójnej scenografii. Obok lustra znalazła się szafka na artykuły chemiczne i kosmetyki. Przypomina raczej drugie lustro, niż tradycyjną szafkę za sprawą lustrzanych, postarzanych drzwiczek, ujętych w łukową, czarną ramę. Czarne elementy wyposażenia powtarzają się w różnej formie w łazience, jak również we wszystkich innych pomieszczeniach mieszkania.

Wnętrze urzeka dyskretną elegancją i jednocześnie finezją, które dobrze wyważone, wspierają się nawzajem. Klasyczne elementy wykonane z nowoczesnych materiałów – kasetonowa, typowa dla mieszczańskich kamienic podłoga, sztukaterie na sufitach, kamienny blat stołu, postarzane lustra, motyw marmuru w łazience, czy tapety w sypialni pięknie podkreślają ożywiające wystrój współczesne motywy. Są nimi przede wszystkim obłe kształty, dekoracyjne krzesła z „przymrużeniem oka”, lampka-małpka w sypialni czy stolik kawowy na ptasich nogach.