Pracownia architektoniczna - MIDI

Staramy kierować się ideami modernizmu, konceptualizmu (podporządkowania budynku jednej idei), a także minimalizmu – „mniej znaczy więcej”. Niezmiennie niedoścignionym wzorem jest dla nas architektura skandynawska. Promujemy domy tanie w użytkowaniu, niedrogie w budowie, proste konstrukcyjnie, z zastosowaniem rozwiązań, które w krótkim czasie mogą się zwrócić, domy o prostej, ponadczasowej stylistyce. Dzięki kompaktowym bryłom nasze domy są energooszczędne (powierzchnia przegród zewnętrznych do ogrzewanej kubatury), ale też mogą być wznoszone na niewielkich działkach.

Jesteśmy entuzjastami zrównoważonego rozwoju i ekologicznych rozwiązań. Mamy znaczne doświadczenie w projektowaniu budynków pasywnych, o czym świadczy certyfikat Niemieckiego Instytut Budownictwa Pasywnego – Pasivhaus Institut Darmstadt – twórców idei budownictwa pasywnego. Naszą pasją jest odkrywanie i przywracanie życia niedocenianych przez rynek „perełkom” architektonicznym, obiektom o niebagatelnej wartości urbanistycznej, z realnymi perspektywami wykorzystania na cele mieszkaniowe lub komercyjne. Zajmujemy się także rewitalizacją obiektów o różnej skali – od poddaszy po opuszczone dworce kolejowe i budynki postindustrialne.

Dom miejski 

Pomimo że ten projekt nie jest silnie osadzony w architekturze konceptualnej bliskiej filozofii architektów z MIDI, to był i jest on niezwykle doceniany. Nie bez powodu został wyróżniony w konkursie na Najlepszą Gdańską Realizację Architektoniczną 2018-2019. Co jednak wpłynęło na wyjątkowość tego projektu? „To miejscowy plan, który wydawał się tak problematyczny, sprawił, że ten dom jest tak wyjątkowy” – mówią architekci. Zadanie, jakie dostali projektanci, trafiło na trudną działkę leśną – odległości od lasu oraz trójkątny kształt posesji mocno definiowały bryłę. Architekci chcieli utrzymać bardziej modernistyczny charakter bryły, przez co zdecydowali się na zabieg załamania elewacji od strony skośnej linii lasu i maksymalnego jej przeszklenia. Daje to efekt przenikających się widoków na zieleń wewnątrz domu. Forma z założenia miała być maksymalnie otworzona na las, a zamknięta od strony ulicy.

Na wyjątkowość realizacji wpływają również kwestie techniczne i zastosowane materiały. Ciekawym rozwiązaniem konstrukcyjnym są okna nad kuchnią, które nie tylko doświetlają przestrzeń, ale dają możliwość chodzenia po nich na wyższej kondygnacji (to wciąż dość niszowy produkt w Polsce). Interesującym pomysłem jest również beton na elewacji. Początkowo planowane płyty włókno-cementowe zostały zastąpione indywidualnie odlawanymi w formach betonowymi płytami wymierzonymi co do centymetra. Dodatkowo na elewacji zastosowano drewno tekowe głęboko lakierowane, które charakteryzuje bardzo wysoka jakość i trwałość przez lata.

Szczególnie zaskakuje historia ukrytej bramy garażowej składanej segmentowo, w której stolarz najpierw przykręcił deski, a potem perfekcyjnie je przeciął, aby wszystko się zgadzało. Warto też wspomnieć, że użycie drewna na elewacji było zastosowane w tych miejscach, gdzie większy kontakt ma człowiek, czyli przy wejściu oraz strefach tarasów i ogrodu.

Ostatnią ciekawostką techniczną świadczącą o perfekcjonizmie i staranności wykończenia materiałami najwyższej jakości było zastosowanie blachy tytan-cynk. Jest to droższe rozwiązanie niż początkowo planowana blacha typu klik, ale daje możliwość dokładnego dopasowania linii podziałów dachu do szerokości okien. Dodatkowo wykonanie rynny w połowie elewacji zapobiega zaburzeniu przejścia rąbka na załamaniu dachu i elewacji. Dla wielbicieli detalu jest to coś, co na pewno wywoła ciepłe emocje.

Lokalizacja: Polska
Autor: MIDI Pracownia Architektoniczna (https://midi-architekci.pl/)
Inwestor: prywatny
Powierzchnia domu: 279 m2
Powierzchnia działki: 1472 m2
Opracowanie tekstu: arch. Paula Rydel

Dom MODERN

Jeśli szukać projektu o zatartych granicach relacji człowiek – natura – sztuka to dom MODERN jest tego doskonałym przykładem. Projektanci, balansując między sercem a racjonalnym myśleniem inwestorów, wykazali się niezwykłą wrażliwością w połączeniu z rzemieślniczym kunsztem. Sam dom, jakby zawiesili w czasoprzestrzeni…

Projekt zlokalizowany jest w zielonej, willowej dzielnicy niedaleko centrum Krakowa. Pomimo dość zróżnicowanej zabudowy okolicy wyczuwalny jest dominujący modernistyczny charakter, który zainspirował projektantów.

Jednym z głównych założeń projektu była ekspozycja kolekcji obrazów Justyny Stoszek. Architekci zaproponowali koncept domu jako swoistą galerię dzieł artystki. Kolejną kwestią było stworzenie domu widokowego zbudowanego wokół ogrodu. Każdy kadr, już od chwili wejścia do budynku, akcentuje naturę i daje poczucie jej bliskości. Dodatkowym zadaniem było wprowadzenie dużej ilości zieleni do wnętrza. Rozwiązaniem okazała się oranżeria w środku domu. Rośliny z parteru dostały możliwość przerastania na wyższą kondygnację wprost do większego pomieszczenia. Co więcej, przeszklona przestrzeń oranżerii zapewnia dostęp dużej ilości naturalnego światła do klatki schodowej.

Program funkcjonalny realizowano dokładnie pod potrzeby przyszłych domowników. Dla pary z dwójką dzieci bardzo ważne było bezpieczeństwo najmłodszych. Ze względu na to projektanci wykorzystali zabieg przesuniętej granicy ogrodzenia i odcięcia strefy wjazdowej od reszty posesji. Sama forma budynku miała być bardziej zamknięta od strony ulicy, a otwarta na część ogrodową.

Dom podzielony jest na dwie główne strefy: mieszkalną i tę przeznaczoną pracy. Dało to możliwość wprowadzenia efektownej przeszklonej strefy przejściowej, która sprawia wrażenie bycia częścią ogrodu już od przekroczenia progu drzwi wejściowych.

Pewną skromność i prostotę tego projektu odczuwa się także w użytych materiałach i ich wyrazie, np. drewno u podstawy jako trzon łączący z naturą oraz biały tynk z charakterystycznym boniowaniem od strony ulicy. Podziały na elewacji są wynikiem matematycznych poszukiwań architektów i chęcią podkreślenia wejścia do budynku. Wykreślone odcinki z rzutowanych punktów koła są w pewnym sensie geometrycznym dialogiem z obłą formą parteru.

Lokalizacja: Kraków
Autor: MIDI Pracownia
Architektoniczna
(https://midi-architekci.pl/)
Inwestor: prywatny
Powierzchnia domu: 233 m2
Powierzchnia działki: 1049 m2
Opracowanie tekstu: arch. Paula Rydel

SMOCZYCA (energooszczędny dom na Wysoczyźnie)

Nie ma chyba studenta gdańskiej architektury, który nie kojarzy sławnej SMOCZYCY. Zresztą trudno nie zwrócić uwagi na ten budynek, skoro położony jest na wzgórzu, wpisując się okazale w otaczający sielski krajobraz wsi na Wysoczyźnie Elbląskiej... Działka była ciekawym wyzwaniem dla architektów z MIDI ze względu na swoją 10-metrową różnicę terenu oraz bardzo szczegółowo opracowany plan miejscowy. Głównym założeniem była prosta forma i naturalne materiały, przy jednoczesnym odbiciu w projekcie ekspresyjności przyszłych mieszkańców.

Dom, chociaż niezbyt duży, realizuje wiele interakcji oraz stanowi balans między strefą mieszkalną a pracowni. Pomimo że formalnie jest jedną kubaturą, tak naprawdę stanowi 2. niezależne bryły. Część pracowni oraz część mieszkalną oddziela zadaszony taras ze schowaną minikuchnią letnią.

W projekcie strefy funkcjonalne układają się pasmowo. Pierwsze dwa pasma rozpoczyna strefa techniczna z pomieszczeniem gospodarczym oraz toaletą, a następnie strefa dzienna z kuchnią i salonem. Kolejne pasmo stanowi strefa gospodarcza, na którą składają się 3 aneksy na przedmioty właścicieli, którym zależało na ich ukryciu ze względu na minimalistyczne podejście do przestrzeni. Ostatnim pasmem jest natomiast strefa prywatna z jedną sypialnią, garderobą oraz łazienką. Przy domu zlokalizowana jest również bryła garażu.

Ze względów energetycznych oraz chęci ukrycia w krajobrazie została wbita w skarpę, a na jej dachu znajduje się taras widokowy. Działkę architektonicznie uzupełnia bryła drewutni, która jest pewnym eksperymentem nawiązującym do estetyki domu w bardziej dekonstruktywistycznym ujęciu.

W kwestiach technicznych warto wspomnieć, że budynek posadowiony jest na w pełni izolowanej płycie fundamentowej i murowany z bloczków silikatowych. Konstrukcję dachu stanowią natomiast lekkie (i niedrogie) wiązary dachowe z grubą warstwą izolacji. Dom ogrzewany jest powietrzną pompą ciepła i wyposażony w fotowoltaikę. W bilansie rocznym dom jest zeroemisyjny. Ciekawostką jest, że nadwyżki energii w okresie letnim wykorzystywane są do ładowania samochodu elektrycznego.

W przypadku materiałów ważnym założeniem była zmienność w czasie. Z tego względu projektanci zastosowali surowe drewno, które wraz z upływem czasu zmienia swój wygląd.

Wróćmy jeszcze na chwilę do wspomnianej SMOCZYCY, której mianem został określony przez mieszkańców wsi właśnie ten dom. „Wszystko przez wykończenie dachu i elewacji płaską dachówką ceramiczną z charakterystycznym przełamaniem, która oddziałuje na wyobraźnię oglądających” – mówią architekci. Zastosowanie tego materiału jest jednym z kluczowych elementów wydobycia ekspresji w skromnej formie budynku. Jednocześnie zapewnia wyjątkową trwałość i łatwość utrzymania na lata.

Lokalizacja: Polska
Autor: MIDI Pracownia Architektoniczna
(https://midi-architekci.pl/)
Inwestor: prywatny
Powierzchnia domu: 127 m2
Powierzchnia działki: 10 212 m2
Opracowanie tekstu: arch. Paula Rydel