Z czego zrobić podłogę na gruncie
Najpopularniejszym rozwiązaniem konstrukcyjnym podłogi na gruncie jest wykonanie podłogi z izolacją ze styropianu. Alternatywna metoda to ułożenie keramzytu, który zastępuje zarówno podsypkę, jak podłoże betonowe i izolację termiczną.
Trudno dyskutować, które rozwiązanie jest najlepsze, mając świadomość, że wykonawcy preferują rozwiązanie ze styropianem. Wynika to z tego, że wolą wykorzystywać w swojej pracy wcześniej zdobyte doświadczenia. Keramzyt w podłożu to dla wielu z nich nowość, którą jednak po pierwszej realizacji stosują częściej bez większych wątpliwości.
Z izolacją ze styropianu
Taka podłoga składa się z podsypki, betonowego podkładu, izolacji przeciwwilgociowej, ocieplenia ze styropianu i wylewki.
Podsypka. Przestrzeń między ścianami fundamentowymi wypełnia się piaskiem - najlepiej zagęszczonym mechanicznie - warstwami nie grubszymi niż 20 cm.
Podkład betonowy. Powinien mieć grubość 10 cm; przez niego przeprowadza się wszystkie instalacje stanu zero.
Izolacja przeciwwilgociowa. Wykonuje się ją z podkładowej papy asfaltowej lub folii budowlanej, grubości min. 0,3 mm, ułożonej z dwudziestocentymetrowym zakładem. Najlepiej, jeśli pozioma izolacja ścian fundamentowych oraz podłogi tworzą jedną płaszczyznę.
Izolacja termiczna. Z płyt styropianowych odmiany EPS 100, układanych w dwóch warstwach, o łącznej grubości przynajmniej 10 cm. Jeśli zastosuje się polistyren ekstrudowany, izolacja może być o 1-2 cm cieńsza.
Wylewka. Wykonuje się z betonu wzmocnionego siatką metalową o oczkach 10×10 lub 15×15 cm, wykonaną z prętów o średnicy 3-4 mm. Na niej układa się posadzkę.
Z keramzytu
Rozwiązanie, w którym keramzyt zastępuje trzy warstwy (podsypkę, podłoże i izolację termiczną) jest zapożyczone ze Skandynawii, Niemiec i Danii. Tam sprawdza się z powodzeniem od wielu lat. Skraca czas wykonania podłoża, gdyż nie trzeba czekać, aż wyschnie betonowa płyta. W warstwie keramzytu łatwiej jest "schować" rury instalacji wodno-kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania itp.
Podłogę z keramzytu można wykonać na dwa sposoby.
Metoda pierwsza. To układanie kruszywa na wyrównanym gruncie w warstwie o grubości 15-30 cm (w pasie o szerokości 1 m przy ścianach - 20-30 cm). Keramzyt zagęszcza się ręcznie lub mechanicznie i wykonuje szpryc cementowy o grubości 0,5 cm, który zwiąże wierzchnią warstwę. Następnym krokiem jest izolacja przeciwwilgociowa z papy lub folii. Na nią wylewa się szlichtę cementową.
Metoda druga. Polega na ułożeniu keramzytu w gotowych foliowych workach, zasypaniu szczelin keramzytem i przecięciu worków od góry. Na to kładzie się hydroizolację i szlichtę - odpada zagęszczanie i stabilizowanie keramzytu cementem.
Płyty na keramzycie
Producenci płyt OSB zalecają, by układać je na legarach drewnianych. Wiąże się to ze specyfiką drewna. Powinno się stosować je tylko tam, gdzie jest możliwość choćby jednostronnego osuszenia. W ścianach szachulcowych (mur pruski), w których pomiędzy drewnianą konstrukcją stawia się mur z cegły, a od wewnątrz tynkuje, nasi przodkowie zostawiali nieosłoniętą zewnętrzną płaszczyznę krawędziaków konstrukcyjnych. Umożliwiało to wysychanie drewnianej belki w murze. Tak powinno się postępować z drewnianymi elementami w budownictwie.
Płyty OSB. Gdy zostaną ułożone na podsypce i od góry przykryte posadzką z terakoty, paneli na folii i piance itp., nie ma możliwości ich przesuszania. Będą więc ulegać przyspieszonej degradacji biologicznej.
Suche jastrychy. To płyty cementowo- lub gipsowo-włóknowe, które dobrze radzą sobie z wilgocią.
Płyty na keramzycie. Jeśli położy się płyty suchego jastrychu na gruboziarnistym keramzycie (10-20 mm), będzie je punktowo podpierał i przemieszczał się pod nimi, co daje efekt "chrzęszczenia", podczas chodzenia po podłodze. Pod płyty powinno się stosować, np. keramzyt podsypkowy o granulacji 0-5 mm z dużą zawartością ziaren kruszonych, które stabilizują całe podłoże pod posadzką. Rozwiązanie to jest sprawdzone i polecane.
Z izolacją ze styropianu
Taka podłoga składa się z podsypki, betonowego podkładu, izolacji przeciwwilgociowej, ocieplenia ze styropianu i wylewki.
Podsypka. Przestrzeń między ścianami fundamentowymi wypełnia się piaskiem - najlepiej zagęszczonym mechanicznie - warstwami nie grubszymi niż 20 cm.
Podkład betonowy. Powinien mieć grubość 10 cm; przez niego przeprowadza się wszystkie instalacje stanu zero.
Izolacja przeciwwilgociowa. Wykonuje się ją z podkładowej papy asfaltowej lub folii budowlanej, grubości min. 0,3 mm, ułożonej z dwudziestocentymetrowym zakładem. Najlepiej, jeśli pozioma izolacja ścian fundamentowych oraz podłogi tworzą jedną płaszczyznę.
Izolacja termiczna. Z płyt styropianowych odmiany EPS 100, układanych w dwóch warstwach, o łącznej grubości przynajmniej 10 cm. Jeśli zastosuje się polistyren ekstrudowany, izolacja może być o 1-2 cm cieńsza.
Wylewka. Wykonuje się z betonu wzmocnionego siatką metalową o oczkach 10×10 lub 15×15 cm, wykonaną z prętów o średnicy 3-4 mm. Na niej układa się posadzkę.
Z keramzytu
Rozwiązanie, w którym keramzyt zastępuje trzy warstwy (podsypkę, podłoże i izolację termiczną) jest zapożyczone ze Skandynawii, Niemiec i Danii. Tam sprawdza się z powodzeniem od wielu lat. Skraca czas wykonania podłoża, gdyż nie trzeba czekać, aż wyschnie betonowa płyta. W warstwie keramzytu łatwiej jest "schować" rury instalacji wodno-kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania itp.
Podłogę z keramzytu można wykonać na dwa sposoby.
Metoda pierwsza. To układanie kruszywa na wyrównanym gruncie w warstwie o grubości 15-30 cm (w pasie o szerokości 1 m przy ścianach - 20-30 cm). Keramzyt zagęszcza się ręcznie lub mechanicznie i wykonuje szpryc cementowy o grubości 0,5 cm, który zwiąże wierzchnią warstwę. Następnym krokiem jest izolacja przeciwwilgociowa z papy lub folii. Na nią wylewa się szlichtę cementową.
Metoda druga. Polega na ułożeniu keramzytu w gotowych foliowych workach, zasypaniu szczelin keramzytem i przecięciu worków od góry. Na to kładzie się hydroizolację i szlichtę - odpada zagęszczanie i stabilizowanie keramzytu cementem.
Płyty na keramzycie
Producenci płyt OSB zalecają, by układać je na legarach drewnianych. Wiąże się to ze specyfiką drewna. Powinno się stosować je tylko tam, gdzie jest możliwość choćby jednostronnego osuszenia. W ścianach szachulcowych (mur pruski), w których pomiędzy drewnianą konstrukcją stawia się mur z cegły, a od wewnątrz tynkuje, nasi przodkowie zostawiali nieosłoniętą zewnętrzną płaszczyznę krawędziaków konstrukcyjnych. Umożliwiało to wysychanie drewnianej belki w murze. Tak powinno się postępować z drewnianymi elementami w budownictwie.
Płyty OSB. Gdy zostaną ułożone na podsypce i od góry przykryte posadzką z terakoty, paneli na folii i piance itp., nie ma możliwości ich przesuszania. Będą więc ulegać przyspieszonej degradacji biologicznej.
Suche jastrychy. To płyty cementowo- lub gipsowo-włóknowe, które dobrze radzą sobie z wilgocią.
Płyty na keramzycie. Jeśli położy się płyty suchego jastrychu na gruboziarnistym keramzycie (10-20 mm), będzie je punktowo podpierał i przemieszczał się pod nimi, co daje efekt "chrzęszczenia", podczas chodzenia po podłodze. Pod płyty powinno się stosować, np. keramzyt podsypkowy o granulacji 0-5 mm z dużą zawartością ziaren kruszonych, które stabilizują całe podłoże pod posadzką. Rozwiązanie to jest sprawdzone i polecane.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
