Oczyszczalnie biologiczne

Złoże biologiczne

Oczyszczanie ścieków wykorzystuje tlenowe procesy rozkładu biochemicznego zanieczyszczeń.

Zasada działania. Ścieki wypływające z osadnika gnilnego trafiają do zbiornika ze złożem biologicznym. Jego wypełnienie wykonane jest najczęściej z tworzywa sztucznego, na powierzchni którego rozwija się błona biologiczna (złożona z bakterii, które odżywiają się związkami zawartymi w ściekach, jednocześnie je oczyszczając). Przez takie wypełnienie od góry przesączane są ścieki, a na jego powierzchni tworzy się błona biologiczna składająca się z mikroorganizmów. Każda porcja ścieków wielokrotnie zawraca i przepływa przez złoże, aż osiągnie wymagany stopień oczyszczenia.

Zalety - duża odporność na nierównomierny dopływ ścieków, wysoka redukcja zanieczyszczeń (95%), niewielka powierzchnia potrzebna do zamontowania oczyszczalni, niskie koszty eksploatacji (związane jedynie z ewentualnym zakupem biopreparatów wspomagających procesy oczyszczania).

Wady - konieczność czyszczenia wypełnienia złoża lub wymiana części narażonych najbardziej na zużycie.

Osad czynny

Budowa oczyszczalni zbliżona jest do tej ze złożem biologicznym.

Zasada działania. Za rozkład zawartych w ściekach zanieczyszczeń odpowiedzialne są mikroorganizmy, które nie osiadają na żadnym podłożu, lecz unoszą się swobodnie w komorze osadu czynnego. Oczyszczone w ten sposób ścieki przepływają do osadnika wtórnego, gdzie oddzielany jest pozostały w ściekach osad. Tak oczyszczone ścieki kierowane są do wód powierzchniowych lub do studni chłonnej.

Zalety - niewielka powierzchnia potrzebna do zamontowania oczyszczalni, wysoka redukcja zanieczyszczeń (w tym wirusów, bakterii i mikroorganizmów), dobre napowietrzenie ścieków, możliwość gospodarczego wykorzystania oczyszczonych ścieków.

Wady - wyższy koszt eksploatacji związany z poborem energii elektrycznej; wrażliwość na nierównomierny dopływ lub kilkudniową przerwę w dostawie ścieków, konieczność przeszkolenia w zakresie prawidłowej eksploatacji oczyszczalni.