Stare prawo budowlane

Aktem prawnym regulującym proces budowy w latach 80. Była ustawa z dnia 24 października 1974 roku prawo budowlane (dz. U. Nr 38 poz. 229 z 1974 r. ze zmianami). Na jej podstawie wydano rozporządzenie ministra administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska z dnia 3 lipca 1980 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki (dz. U. Nr 17 poz. 62 z 1980 r.)

Usytuowanie domów kiedyś

Zgodnie z §12 wskazanego rozporządzenia, budynki mieszkalne i gospodarcze na działkach zagrodowych w indywidualnych gospodarstwach rolnych oraz wolno stojące domy jednorodzinne, o ścianach i pokryciu dachu z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych, powinny były być sytuowane w odległości co najmniej 4 m od granicy działki. Odległość ta mogła być zmniejszona do 3 m, jeżeli ściana budynku od strony sąsiedniej działki nie miała otworów okiennych lub drzwiowych. Przy istniejącej zabudowie na sąsiedniej działce w odległości większej niż 4 m od granicy działki, odległości określone powyżej mogły ulec zmniejszeniu, z tym że odległość między budynkiem istniejącym a projektowanym powinna wynosić co najmniej 8 m (być może taka sytuacja miała miejsce w omawianej sprawie).

Dopuszczało się sytuowanie bezpośrednio przy granicy działki budynku gospodarczego ze ścianami i z dachem o pokryciu z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych, jeżeli nie utrudniło to prawidłowej zabudowy działki sąsiedniej, a ponadto było zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Strona postępowania

W ówczesnym stanie prawnym ingerencja sąsiedzka w proces administracyjno-budowlany była utrudniona.

Wynika to z różnic pomiędzy poprzednim i obecnym brzmieniem artykułu 28. prawa budowlanego.

W prawie budowlanym z dnia 27 października 1974 roku jego brzmienie było następujące:

"Art. 28. 1. Roboty budowlane, z wyjątkiem rozbiórek, można rozpocząć po uzyskaniu pozwolenia na budowę.

2. Wykonanie rozbiórki obiektu budowlanego wymaga uprzedniego zgłoszenia właściwemu terenowemu organowi administracji państwowej. Organ ten może nałożyć obowiązek uzyskania pozwolenia na rozbiórkę określonego obiektu budowlanego."

Obecne brzmienie jest następujące:

"Art. 28. 1. Roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31.

2. Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu."

Obecnie zatem pojęcie "strony" jest szersze. Poprzednio sąsiad mógł być stroną postępowania o pozwolenie na budowę tylko wówczas, gdy wykazał swój interes prawny i organ dopuścił daną osobę do postępowania. Teraz, jeśli tylko nieruchomość sąsiednia znajduje się w obszarze oddziaływania nowo budowanego obiektu, to sąsiad z mocy prawa jest stroną i może zaskarżyć decyzję o pozwoleniu na budowę.

Obowiązujące prawo budowlane stanowi, że stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są inwestor oraz właściciele (lub użytkownicy wieczyści) sąsiednich działek.

Jeśli zatem budowa domu narusza interesy sąsiada, na przykład pogarsza nasłonecznienie jego domu lub nie są zachowane wymagane prawem odległości zabudowy od granic działki, może on oprotestować budowę i wydłużyć czas oczekiwania na uprawomocnienie się decyzji o pozwoleniu na budowę.

Samowola budowlana

Wskazać w tym miejscu należy, iż prawo nie działa wstecz. Nie można zatem stosować obecnych uregulowań prawnych do budowy prowadzonej w latach 80. Jeśli Czytelnik ma powody sądzić, iż dom sąsiada jest samowolą budowlaną, można ten fakt zgłosić powiatowemu inspektorowi nadzoru budowlanego, który podejmie środki zmierzające do przywrócenia zgodności z wymogami prawa.

Warto jednak w tym miejscu podkreślić, że możliwa jest również sytuacja, iż omawiana budowa została już zalegalizowana.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>