Bardzo ciepłe ściany bez ocieplenia

Ściany zewnętrzne domu są jednym z jego podstawowych elementów. Decyzja o ich rodzaju jest zwykle pierwszą, którą inwestorzy podejmują przed rozpoczęciem budowy. Jednak niezależnie od tego, jaka będzie konstrukcja ścian i z czego zostaną zbudowane, wszystkie one mają za zadanie chronić wnętrze budynku przed wpływem warunków atmosferycznych, nadmiernym hałasem i intruzami. Obecnie - w związku z powszechnym dążeniem do oszczędzania energii - bardzo ważny jest parametr dotyczący izolacyjności termicznej ścian, określany współczynnikiem U.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, maksymalna wartość współczynnika przenikania ciepła U ścian zewnętrznych nie powinna przekraczać poziomu 0,30 W/(m2K). Obecnie wielu inwestorów wznosi jednak ściany o izolacyjności sporo wyższej, niż wynika to z rozporządzenia ministra infrastruktury. Przyczyną jest najczęściej chęć wzniesienia budynku o jak najniższym zapotrzebowaniu na ciepło, co wiąże się z mniejszymi kosztami jego ogrzewania w przyszłości.

Dostępne rozwiązania oraz materiały budowlane z powodzeniem pozwalają na wznoszenie ścian o parametrach lepszych niż wymagane - i to obojętnie czy budujemy ścianę z ociepleniem, czy bez.

Jak zmieniała się ciepłochronność ścian

Pierwsze wymagania dotyczące izolacyjności termicznej przegród budowlanych pojawiły się w Polsce (a także w całej Europie) w latach pięćdziesiątych XX wieku. Początkowa maksymalna wartość współczynnika przenikania ciepła k (dopiero w 1992 roku przemianowanego na U) ścian zewnętrznych wynosiła - zależnie od strefy klimatycznej - 1,2-1,5 W/(m2K). Wraz ze wzrostem kosztów uzyskania energii, w kolejnych latach systematycznie ją zmniejszano. Warto przy okazji zwrócić uwagę, że wymagany dziś poziom współczynnika U = 0,30 W/(m2K) obowiązywał już od roku 2002, jednak wówczas dotyczył wyłącznie ścian z ociepleniem; ściany jednowarstwowe mogły wówczas mieć gorszy współczynnik U = 0,50 W/(m2K). Wymagania te ujednolicono dopiero w styczniu 2009 roku.

Ściany jednowarstwowe

Za spełnienie wszystkich wymagań - od izolacyjności termicznej, przez wytrzymałość, po odporność ogniową - odpowiada w nich konstrukcja muru. Dlatego ściany takie można wznosić tylko z tych materiałów, które jednocześnie są mocne i ciepłe. Warunki te spełniają:

- bloczki z betonu komórkowego o grubości od 30 do 48 cm;

- pustaki ceramiczne poryzowane (38-50 cm);

- bloczki keramzytobetonowe (30-36,5 cm).

Ważną sprawą jest też dobór odpowiedniej zaprawy do murowania. Zależnie od rodzaju elementów ściennych, stosuje się zaprawy:

do cienkich spoin (nazywane klejowymi). Ich użycie pozwala ograniczyć ucieczkę ciepła przez spoiny między bloczkami. Wynika to z małej grubości spoin (rzędu 2 mm) - dzięki temu ich udział w powierzchni muru wynosi zaledwie około 2%. Zaprawy tego typu stosuje się w murach z bloczków z betonu komórkowego;

lekkie (inaczej nazywane ciepłochronnymi) . Mają one dużo wyższą izolacyjność termiczną niż zwykłe. Stosuje się je w ścianach z keramzytobetonu i pustaków poryzowanych (do?tych ostatnich można także użyć specjalnej zaprawy w postaci piany).

Uwaga! Wykonywanie w ścianach jednowarstwowych grubych spoin z zaprawy zwykłej jest niewskazane.

Dlaczego warto budować ciepłe ściany jednowarstwowe

Jedną z najważniejszych zalet ścian jednowarstwowych jest krótki czas ich budowy. Wynika to z faktu, że po wymurowaniu ścianę wystarczy otynkować, bez konieczności układania warstwy ocieplenia. Szacuje się, że czas budowy ścian jednowarstwowych (z tynkiem zewnętrznym) jest nawet 3 razy krótszy od czasu wzniesienia ścian z ociepleniem.

Rozwiązanie to chroni inwestora także przed powstaniem błędów wykonawczych w konstrukcji nośnej. Często bowiem ściana, która z założenia ma zostać ocieplona, wykonywana jest z mniejszą dokładnością i z gorszych materiałów. W ścianach jednowarstwowych jest to niedopuszczalne.

Uwaga! Planując wykonanie ścian jednowarstwowych, należy pamiętać o odpowiednim zabezpieczeniu potencjalnych mostków termicznych, takich jak nadproża lub wieńce stropowe.

W tym celu warto stosować systemowe elementy uzupełniające, na przykład gotowe belki nadprożowe lub elementy ocieplenia wieńca; oferują je producenci materiałów ściennych. Zastosowanie gotowych, systemowych elementów uzupełniających przyczynia się również do skrócenia czasu budowy.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład