Ogrzewanie podłogowe: jaka posadzka na ogrzewaną podłogę?
Możemy mieć ogrzewaną podłogę wykończoną ceramiką lub drewnem, pokrytą żywicą syntetyczną lub panelami. Parametry konkretnego materiału najlepiej uwzględnić już w momencie projektowania instalacji grzewczej.
Jaka powinna być podłoga na ogrzewanie podłogowe?
Ogrzewaną podłogę możemy wykończyć niemal w dowolny sposób. Jednakże zastosowane w tym celu materiały powinny mieć określone właściwości.
Wykończenie powinno być odporne na podwyższoną temperaturę i jej zmiany. Na powierzchni podłogi może ona wynosić nawet 35°C.
Oprócz tego materiał powinien mieć wysoką przewodność cieplną. Dzięki temu będzie szybko przekazywał ciepło z instalacji do pomieszczenia. Pod tym względem najlepsza jest ceramika.
Wypadkową przewodności cieplnej materiału i jego grubości jest opór cieplny. Im niższa jest jego wartość, tym lepiej. Opór cieplny wszystkich warstw ułożonych na "podłogówce" nie powinien być większy niż 0,15 m2K/W. Inaczej może się okazać, że rachunki za ogrzewanie będą wysokie.
Posadzka, która ma zostać ułożona na ogrzewaniu podłogowym, musi przede wszystkim dobrze przewodzić ciepło i być odporna na wahania temperatury.
Zobacz także: Wodne ogrzewanie podłogowe - metody wykonania i koszty
Ceramika i kamień na podłogówce
Płytki z tych materiałów to najpopularniejsze i - pod względem parametrów - najlepsze materiały na ogrzewanie podłogowe. Mają one wysoką przewodność cieplną, a wykonana z nich podłoga ma optymalną grubość (6-16 mm). Pod tym względem nic nie zastąpi tego rodzaju wykończenia. To dlatego płytki ceramiczne i kamienne poleca się zarówno na ogrzewanie wodne, jak i elektryczne (również wykonane z mat grzejnych).
Jedynie duża grubość posadzki z cegły (6,5 cm) może ograniczać oddawanie ciepła. Z tego powodu wzrasta bezwładność systemu - podłoga wolniej się nagrzewa, ale też wolniej stygnie. Tego problemu nie ma z cieńszymi ceglanymi płytkami.
Montaż. Nawet jednak przy tak "łatwych" materiałach nie można zaniedbać detali. Niezależnie od tego, czy zdecydujemy się na kamień czy na ceramikę, płytki nie mogą być za duże. Ich wymiary powinny być mniejsze niż 33×33 cm. Niewielkie elementy łatwiej dostosują się do odkształceń, a przez to nie będą odspajać się ani pękać. Płytki należy układać z fugą, która powinna być wypełniona odpowiednio dobraną, elastyczną zaprawą do spoinownaia. Płytki rektyfikowane (o bardzo dużej dokładności wymiarowej) przeznaczone do montażu bezfugowego są efektowne, ale nie poleca się ich do ogrzewanej podłogi. Mimo niskiej rozszerzalności cieplnej są one narażone na pękanie.
Płytkami (ani ceramicznymi, ani kamiennymi) nie powinno się zakrywać szczelin dylatacyjnych. Umożliwiają one odkształcania się wykończenia wskutek zmian temperatury. Powinny być one wykonane wzdłuż ścian i słupów, a także dzielić każdą powierzchnię ciepłej podłogi większą niż 40 m2 na mniejsze pola o bokach nie dłuższych niż 8 m. Szczeliny dylatacyjne wypełnia się specjalnymi profilami lub taśmami.
Wybór materiału na posadzkę to nie wszystko. Zaprawy klejące, masy szpachlowe, lakiery, oleje i bejce muszą być dopuszczone przez producenta do stosowania na ogrzewaniu podłogowym. Informację tę można znaleźć w karcie produktu.
Beton i żywica na ogrzewanych podłogach
Za pomocą betonu dekoracyjnego i syntetycznych żywic można tworzyć duże, efektowne i bezspoinowe powierzchnie. Tego typu podłogi są bardzo wytrzymałe i świetnie wyglądają w nowoczesnych otwartych przestrzeniach. Coraz częściej pojawiają się w domach, a nie tylko budynkach przemysłowych.
Beton dekoracyjny. Nowoczesne mieszanki betonowe przeznaczone do zastosowania w domach, są doskonale przystosowane do współpracy z ogrzewaniem podłogowym. Mają bardzo niski skurcz (niższy nawet niż płytki ceramiczne) i wysoką przewodność cieplną.
Posadzka z betonu dekoracyjnego może mieć powierzchnię nawet 300 m2 (także przy skomplikowanym kształcie), bez dylatacji dzielących jej powierzchnię na mniejsze pola. Jej zaprojektowanie i wykonanie trzeba jednak powierzyć jednej specjalizującej się w tym firmie.
Fot. Rafał Lipski
Żywice syntetyczne. Nie każda żywica dobrze sprawdzi się na ogrzewaniu podłogowym. Najlepiej sprawdzić, czy w karcie produktu znajduje się informacja, że nadaje się do takiego zastosowania. Specjaliści odradzają używanie żywic epoksydowych, które mogą pękać i się odbarwiać.
Na podgrzewanej podłodze dobrze sprawdzają się żywice elastyczne, na przykład poliuretanowe. Nie pękają pod wpływem zmian temperatury i nie odbarwiają się, po związaniu nie wydzielają szkodliwych substancji. Przy ich wykonaniu trzeba jedynie przenieść dylatacje istniejące w wylewce.
Drewno na ogrzewaniu podłogowym
Nie jest oczywistym wyborem na ogrzewanie podłogowe, często wręcz odradza się ten materiał. Wynika to z właściwości drewna. Ma ono niską przewodność cieplną, więc zmniejsza efektywność systemu grzejnego. Może nawet spowodować przegrzanie się instalacji i jej uszkodzenie. Drewno dodatkowo jest podatne na wahania temperatury i wilgotności. Pod ich wpływem zmienia swoją objętość: rozszerza się i kurczy. Efektem tego mogą być szczeliny pomiędzy poszczególnymi elementami. Bywa też i tak, że posadzka wypiętrza się i odspaja. Nie zniechęca to jednak inwestorów, ponieważ pomimo tych ograniczeń wiele osób decyduje się właśnie tym materiałem wykończyć ciepłą podłogę. Bezpieczniejszą opcją będzie wtedy wykonanie instalacji ogrzewania wodnego. Podwyższanie i obniżanie temperatury w takim układzie jest wolniejsze niż w instalacji elektrycznej.
Gatunek drewna. Wybierajmy te gatunki, które mają stosunkowo wysoką przewodność cieplną, długi czas osiągania równowagi higroskopijnej (nawet 40 dni) i w małym stopniu zmieniają swoją objętość pod wpływem temperatury. Pod tym względem sprawdzi się drewno egzotyczne - jatoba, iroko, merbau i doussie, oraz krajowe - akacja i dąb. Lepiej zrezygnować z buku, klonu, grabu i brzozy.
Fot. DLH Poland
Rodzaj posadzki. Duże znaczenie ma grubość drewnianych elementów. Zupełnie nie sprawdzą się deski (22-32 mm) i tradycyjny parkiet (22 mm). Tak gruba warstwa drewna sprawia, że opór cieplny jest duży, co obniża skuteczność ogrzewania.
O wiele lepiej wykończyć ciepłą podłogę parkietem przemysłowym (zwanym też mozaiką przemysłową, parkietem lamelowym lub sztorcowym), który ma grubość 8-10 mm. Jest to jednak materiał, który będzie znacznie się kurczył wskutek spadku wilgotności (nad ogrzewaną podłogą wynosi ona zaledwie 20-30%).
Zdecydowanie lepiej wybrać mozaikę (8-10 mm). W małym stopniu blokuje ona przepływ ciepła, a poszczególne listewki są na tyle małe, że skurcz drewna nie spowoduje powstawania w posadzce dużych, widocznych szczelin.
Na ogrzewaniu podłogowym sprawdzą się deski dwu- i trójwarstwowe. Elementy te mają niewielką grubość (7-15 mm) i składają się z dwóch lub trzech warstw drewna, ułożonych względem siebie poprzecznie. Dzięki temu naprężenia drewna wywołane skurczem (silniejsze w poprzek słojów niż wzdłuż nich) częściowo się wzajemnie niwelują.
Deski warstwowe są fabrycznie wykończone, więc trzeba sprawdzić, czy producent dopuszcza ich układanie na ogrzewanej podłodze. Możemy znaleźć drewniane panele, które można układać również na ogrzewaniu elektrycznym.
Montaż. Aby drewno się nie paczyło, jego wilgotność powinna wynosić 7-9% dla parkietu i mozaiki oraz 6-8% dla paneli drewnianych. By zapewnić dobre przewodzenie ciepła, deski warstwowe przykleja się do betonowej wylewki. Trzeba tylko pamiętać o zachowaniu około 1,5 cm odstępu od ścian.
Do wykończenia drewna najlepsze będą wosk lub olej. Jeśli zdecydujemy się na lakier, koniecznie wybierzmy elastyczny. Pamiętajmy też, że wszystkie materiały użyte przy wykończeniu i układaniu podłogi powinny mieć odpowiedni atest.
Na ciepłej podłodze trzeba ułożyć panele bardzo dobrej jakości, z drewna odpornego na zmiany temperatury i wilgotności. Inne mogą się rozwarstwiać.
Panele laminowane na ciepłej podłodze
Panele laminowane to popularny i niedrogi materiał. Elementy wykonane są z materiałów drewnopochodnych (jedną z warstw jest płyta HDF lub MDF), wykończonych nadrukiem imitującym drewno i warstwą zabezpieczającą przed ścieraniem. Ich krawędzie są wyprofilowane w pióra i wpusty.
Panele laminowane z powodu niewielkiej grubości (około 8 mm) w małym stopniu ograniczają przenikanie ciepła. Trzeba jednak wiedzieć, że można nimi wykończyć ogrzewaną podłogę pod jednym warunkiem - że producent dopuszcza takie ich zastosowanie. To dlatego przed zakupem paneli laminowanych trzeba koniecznie sprawdzić, czy są one opatrzone odpowiednim piktogramem. Tę informację możemy także sprawdzić w karcie technicznej.
Warto też zapytać o rodzaj ogrzewania podłogowego, na jakim mogą być ułożone. Nie powinniśmy mieć problemów z dobraniem paneli do ogrzewania wodnego; wybór produktów odpowiednich do instalacji elektrycznej jest mniejszy. Producenci odradzają układanie paneli laminowanych na matach grzejnych.
Fot. Wineo
Montaż. Najlepiej przy układaniu posadzki z paneli laminowanych przestrzegać instrukcji podanej przez producentów. Część z nich zaleca, aby panele układać bezklejowo na warstwie dźwiękochłonnej jako podłogę pływającą. Warstwa stosowana pod panele powinna być cienka i mieć wysoką przewodność cieplną. Dobrze sprawdzi się tektura, ale zazwyczaj producenci paneli mają w ofercie własne produkty polecane do montażu na ogrzewaniu podłogowym. Niektórzy eksperci radzą zrezygnować z tej warstwy i przykleić panele bezpośrednio do wylewki. Poprawi to przewodzenie ciepła.
Wykładzina dywanowa na ogrzewaniu podłogowym
Na ogrzewanie podłogowe można stosować też wykładziny dywanowe. O ich przeznaczeniu na ciepłą podłogę - podobnie jak paneli laminowanych - informuje specjalny piktogram.
Nie ma ograniczeń, jeżeli chodzi o surowiec, z którego wykonana jest wykładzina. Można stosować zarówno wykładziny z włókien syntetycznych (poliamid, polipropylen), jak i naturalnych (wełna). Ważna jest waga runa, która powinna wynosić między 1000-1300 g/m2. Może być wyższa (maksymalnie 2000 g/m2), ale im bardziej gęste i wyższe jest runo, tym niższa efektywność ogrzewania.
Dobrze, gdy spód wykładziny jest syntetyczny. Takie podkłady mają najmniejszą izolacyjność. Do najlepiej przewodzących ciepło należą wykładziny tkane na podkładzie z syntetycznej juty. Są one dodatkowo oznaczone w nazwie skrótem AB.
Montaż. Niezwykle ważne jest także bardzo staranne ułożenie wykładziny bezpośrednio na jastrychu. Niedopuszczalne są jakiekolwiek pustki powietrzne między wykładziną a podkładem, ponieważ stanowiłyby one dodatkową izolację cieplną. Materiał należy przyklejać na całej powierzchni.
- Więcej o:
