Storczyki jakich nie znacie

Storczyk: Wanda

Cechy charakterystyczne: Płatki (białe, żółte, czerwone, różowe, fioletowe lub granatowe) są ozdobione kropkami, paskami lub krateczką. Wytwarza tylko jeden długi pęd, który w warunkach domowych osiąga nawet 1,5 m długości. Po obu jego stronach rozkładają się grzebieniasto wąskie liście.

W warunkach naturalnych rośnie na konarach drzew, praktycznie bez podłoża - jej długie korzenie powietrzne czerpią wilgoć z deszczu. W domu może rosnąć podobnie: bez ziemi, przyczepiając korzenie do kratek. Musimy im tylko zapewnić mocno wilgotne powietrze przez cały rok.

Podlewamy codziennie, zanurzając całe korzenie w wodzie (np. w wiaderku) na 15-30 minut. W okresie wegetacji co 2-3 tygodnie spryskujemy liście nawozem w aerozolu przeznaczonym dla storczyków.

Potrzebuje dużo światła (rośliny uprawiane w doniczkach możemy ustawić na parapecie południowego okna, ale pamiętajmy, że przy ostrym słońcu będą potrzebowały osłony).

Najlepiej czuje się w temperaturze 24?32 st. C w ciągu dnia, 16?20 st. C nocą. Latem można ją wystawić na balkon - nocą dobrze zrobi jej chłód.

Storczyk: Cambria

Cechy charakterystyczne: Kwiatostany, osiągające 40 cm wysokości, mają do kilkunastu niewielkich kwiatów w różnych kolorach (oprócz niebieskiego).

W naturze właściwie nie istnieje - to bowiem nazwa handlowa grupy wielokrotnie krzyżowanych storczyków. Swoją różnorodność zawdzięczają kilku gatunkom, od których pochodzą, m.in. miltonii, odontoglossum, cochliody i oncidium. Wszystkie mają podobne wymagania.

Nie sprawiają kłopotów i kwitną nawet trzy razy w roku. Mają jednak słaby punkt - delikatne korzenie. Storczykom tym odpowiada półcień, silne słońce szkodzi. Liście powinny być jasnozielone, od nadmiaru światła czerwienieją.Latem lubią temperaturę około 20 st. C, zimą o kilka stopni niższą.

Uwielbiają spryskiwanie i zamgławianie. Co 7-10 dni dobrze jest wstawiać doniczki (do połowy wysokości) do naczynia z miękką wodą, np. przegotowaną i odstałą lub deszczówką.

Storczyk: Masdewalia

Cechy charakterystyczne: Kwiaty wyglądają jak małe diabełki lub egzotyczne owady. Swój oryginalny kształt zawdzięczają wyrostkom.

Jej ozdobą są kwiaty o bogatej kolorystyce: białe, kremowe, żółte, pomarańczowe, czerwone, intensywnie fioletowe, zielone oraz wpadające w brąz. Na płatkach często widać delikatne paski, żyłki, plamki lub kropki.

Potrzebuje sporo światła (ale źle znosi bezpośrednie nasłonecznienie), a także powietrza w ciągłym ruchu.

W domu najlepiej ją postawić w pobliżu nawilżacza, który zapewni chłodny, wilgotny powiew. Najlepsza temperatura dla masdewalii to 27-29 st. C w dzień, 13-14 st. C w nocy. Od wiosny do jesieni podłoże w doniczce powinno być umiarkowanie wilgotne. Zimą, podczas spoczynku, ograniczamy podlewanie.

Storczyk: Wanilia

Cechy charakterystyczne: W naturze jest potężnym pnączem. W domu, odpowiednio pielęgnowana, szybko rośnie - w ciągu roku pędy mogą się wydłużyć nawet o pół metra.

To nie przypadkowa zbieżność nazw! Wanilia płaskolistna, storczyk o pięknych kwiatach, światową karierę zawdzięcza nie tyle swojej urodzie, ile owocom używanym w kuchni.

Może się zwieszać lub piąć po podporach (a nawet po ścianie). Jednak zbyt mocno wydłużone korzenie powietrzne to znak, że wanilia jest niedożywiona. Trzeba zagłębić je w doniczce i zacząć dokarmiać roślinę nawozem dla storczyków.

Najlepiej rośnie w temperaturze 20-24 st. C; nie powinna ona spadać poniżej 15 st. C.

Lubi miejsca lekko nasłonecznione lub cieniste. Potrzebuje umiarkowanie wilgotnego podłoża. Gdy powietrze jest suche, warto zraszać ją przegotowaną letnią wodą.

Storczyk: Katleja

Cechy charakterystyczne: Kwiaty katlei (osiągające nawet 20 cm średnicy) mają płatki o oryginalnych kształtach i w rozmaitych kolorach. Zazwyczaj pięknie pachną.

Jej kwiaty należą do najpiękniejszych na świecie - nic więc dziwnego, że katleja jest nazywana królową storczyków.

Jest mało absorbująca, nie znosi częstego podlewania ani nawożenia. Zdrowe liście mają odcień oliwkowy; ciemnozielone świadczą o przekarmieniu lub braku światła, a żółtawe - o niedoborze składników pokarmowych lub nadmiarze słońca.

Co tydzień nawilżamy korzenie obficie, ale krótko; potem powinny lekko obeschnąć. Podczas wzrostu potrzebuje dużo światła. Lubi, gdy w dzień jest cieplej niż w nocy, nawet o 10 st. C, dlatego dobrze jej służy lato spędzane na balkonie. Uwielbia wilgotne otoczenie - kiedy robi się sucho, pędy należy zamgławiać. W sezonie zasilamy nawozem dla storczyków; w czasie spoczynku nie dokarmiamy.

Storczyk: Sabotek

Cechy charakterystyczne: Dolny płatek przypomina bucik. Pozostałe płatki (zielone, brązowe, żółte, czasem z dodatkiem różu) są ozdobione różnymi wzorkami, często wypukłymi.

Kwiaty, wyrastające pojedynczo na łodygach, utrzymują się nawet przez dwa miesiące (niewiele roślin może się poszczycić taką wytrwałością!). Cięte postoją w wazonie nawet półtora miesiąca.

Nie przechodzi okresu spoczynku tak jak inne storczyki; gdy kwiaty zwiędną, rozetka, z której wyrosły, zamiera, a obok wyrastają młode sadzonki. Lubi rozproszone światło i powietrze o dużej wilgotności, ale podlewamy go umiarkowanie - podłoże musi przedtem lekko przeschnąć (za duża ilość wody może powodować choroby). Jesienią i wiosną nawozimy raz w miesiącu, natomiast latem - przy co drugim podlewaniu.

Storczyk: Obuwik

Cechy charakterystyczne: Górne płatki są czerwonawobrunatne, dolny płatek - cytrynowożółty. Zgodnie z nazwą (podobnie jak pokazany obok sabotek) przypomina bucik.

Storczyki można też hodować w ogrodzie - wystarczy posadzić któryś z gatunków żyjących dziko w Polsce (oprócz obuwika są to m.in. gółka długoostrowa, kruszczyk błotny, listera jajowata). Ale uwaga: rośliny te objęte są ścisłą ochroną! Sadzonek nie przynosimy więc z lasu, tylko kupujemy w sklepach ogrodniczych.

Kwitnie od maja do lipca. Potrzebuje próchnicznej, lekko zasadowej gleby. Na zimę trzeba go okryć, np. liśćmi, albo późną jesienią przenieść do piwnicy; aby łatwiej było wyjąć rośliny z gruntu, nie uszkadzając korzeni, warto je uprawiać w zagłębionych w ziemi ażurowych koszyczkach.