Klinkier w aranżacji wnętrz - pomysł na oryginalny wystrój

Klinkier powstaje z gliny i piasku. Po wymieszaniu tych dwóch składników formuje się płytki lub cegły i wypala je w bardzo wysokiej temperaturze (od 1000 do nawet 1300 st. C). Właśnie dzięki temu wymagającemu procesowi materiał staje się bardzo wytrzymały, nie wchłania wody (czyli ma małą nasiąkliwość) i jest odporny na mróz oraz promieniowanie UV. Nic dziwnego, że klinkier często i chętnie układa się na elewacjach budynków, gdzie – jak twierdzą specjaliści – może przetrwać nawet sto lat. Nie bez znaczenia jest fakt, że płytki klinkierowe potrzebują jedynie minimalnej konserwacji; co pewien czas, gdy się przybrudzą, te położone na zewnątrz wystarczy umyć za pomocą myjki ciśnieniowej, a w pomieszczeniu – wodą i szczotką.

Jaki klinkier wybrać?

Wyjątkowe cechy klinkieru sprawiają, że płytki i cegły bardzo dobrze sprawdzają się również we wnętrzach, stając się ich niebanalną ozdobą. Można je kupić w różnych kolorach (od jasnych odcieni beżowego, przez pomarańczowy, brązowy, szary, do ciemnografitowego). Najczęściej występują w formie niewielkich, wąskich płytek przypominających po ułożeniu ceglany mur, jednak dostępne są również płytki o innych kształtach. Poszczególne kolekcje różnią się wykończeniem – można kupić płytki gładkie oraz z wyraźną fakturą, przypominające starą, zniszczoną cegłę.
Płytki klinkierowe ze względu na naturalny skład mogą nieco różnić się odcieniem, dlatego producenci w trakcie kontroli jakości układają je w partie, w których poszczególne sztuki mają prawie identyczny kolor.

We wnętrzach klinkier można bez obawy układać w miejscach narażonych na działanie wilgoci (w łazience) lub wysoką temperaturę ( obudowa kominka).

Sama natura

Warto pamiętać, że klinkier jest naturalnym, ekologicznym materiałem, który nie wymaga impregnowania środkami chemicznymi. Z powodzeniem może więc być stosowany w domach i mieszkaniach, gdzie są zarówno małe dzieci, jak i alergicy czy osoby chore na astmę.

Płytki klinkierowe układa się na równym, trwałym i suchym podłożu, używając zapraw klejowych – na zewnątrz mrozoodpornych, wewnątrz elastycznych. Szczeliny (ok. 1 cm) między płytkami wypełniamy fugą.

WARTO WIEDZIEĆ

Znacie przypowieść o kolosie na glinianych nogach? Spadający kamień ukruszył mu nogi i kolos runął. W tym przypadku glina symbolizuje słabość, ale czy rzeczywiście jest tak słabym, nietrwałym materiałem? Okazuje się, że przez wieki budowano z niej domy, świątynie, a nawet całe miasta. Wyparta na chwilę przez beton i metal, znów wróciła do budownictwa. Robi się z niej cegły, dachówki oraz właśnie klinkier, ale może również służyć na przykład do tynkowania. W wieku XX pojawiła się moda na tradycyjne techniki budowania, wykorzystujące między innym tzw. lekką glinę, czyli mieszankę gliny ze słomą lub kulkami ceramicznymi.

ZOBACZ ZDJĘCIA >>