Mieszkanie na strychu z odkrytą cegłą

Cegła? Sama nam się narzuciła - wspomina Aleksandra. - Chcieliśmy zaadaptować strych w domu po dziadkach. Zobaczyliśmy ubytek w ścianie, popukaliśmy, odpadł kolejny fragment tynku i ukazały się dobrze zachowane cegły. Żal było ich nie wyeksponować, tym bardziej że to jeszcze przedwojenny materiał. Po wojnie łatwo było o cegłę ze zburzonej w powstaniu Warszawy, mój dziadek postawił z niej cały dom. Jeden z pierwszych w okolicy. Dookoła rozciągały się pola uprawne - opowiada właścicielka.

Mieszkanie do generalnego remontu

Wzięli się za remont, planując zdjąć tynk, by pokazać oryginalne ściany. Problem w tym, że właśnie trwał boom budowlany, ekipy przebierały w zleceniach jak w ulęgałkach i wolały wykańczać mieszkania deweloperskie, niż bawić się w zawiłą modernizację strychu, harując w tumanach pyłu. Nie było rady, skuwaniem tynku zajęli się sami. Z tego okresu pochodzą pamiątkowe zdjęcia, na których widać Aleksandrę i Witolda mozolnie, centymetr po centymetrze, czyszczących ceglaną ścianę. Ale efekt wart był takiego wysiłku.

Wyzwań czekało ich jednak znacznie więcej. - Mieszkanie nie jest zbyt duże, chcieliśmy więc jak najlepiej wykorzystać każdą jego część. Szukaliśmy sposobu, jak najlepiej zagospodarować przestrzeń pod skosami, jak wyzyskać potencjał grubych murów - tłumaczą gospodarze architekci.

Przestrzeń pod skosami

Teraz w najbardziej zaskakujących miejscach można znaleźć praktyczne schowki, wnęki pełniące funkcję półek i głębokie szuflady chowające się w... murze. Tysiąc razy analizowali każde rozwiązanie; po wyburzeniu części ścian zamieszkali nawet na chwilę w niedokończonym jeszcze wnętrzu, by je przetestować. Sprawdzić na przykład, którędy prowadzą codzienne szlaki komunikacyjne, czy domownicy nie będą się obijali o słupy i belki. Potem niektóre ściany postawili od nowa. Ale dzięki temu, jak oceniają, mieszkanie jest teraz funkcjonalne i każdy ma w nim swój własny kąt.

Trafnym pomysłem było połączenie cegły i drewna z odcieniem grafitu, bo to dodało wnętrzu przytulności. Jest też trochę barwnych akcentów. - Najłatwiej byłoby postawić na modną biel, ale my wybraliśmy zabawę kolorami. To nieprawda, że przytłaczają niewielkie wnętrza. Owszem, bywają ryzykowne, ale dają też ciekawe efekty - wyjaśniają Witold i Aleksandra. - To zresztą nasz znak rozpoznawczy. Projektując wnętrza, nigdy nie idziemy w sterylny minimalizm. Zawsze dorzucamy mocny akcent: lampę jak rzeźba, fotel w niebanalnej tkaninie.

PRZEJDŹ DO GALERII >>