Płytki w małym i dużym formacie

Bezpowrotnie minęły czasy, kiedy dostępna była jedynie glazura 15x15 cm i terakota 5x5 cm. Dziś producenci prześcigają się w wytwarzaniu płytek o coraz bardziej różnorodnych wymiarach, a oferowany przez nich asortyment może przyprawić o zawrót głowy. Ta wielość formatów sprawia, że dużo łatwiej dopasować płytki do wymiarów ściany tak, by nie trzeba ich było docinać. Można też na jednej powierzchni ułożyć płytki w kilku formatach. Trzeba jednak umieć je ze sobą połączyć.

W dużym formacie

Według definicji płytki wielkoformatowe przekraczają powierzchnię 1600 cm2. Można więc za takie uznać te 30 x 60 cm czy 60 x 60 cm. Takiej wielkości płytki raczej jednak uznajemy za standardowe, zwłaszcza że na rynku są dostępne rozmiary 50 x 100 cm, 100 x 100 cm aż do 160 x 320 cm! To obecnie must have stylowego wnętrza. Przy ich użyciu możemy uzyskać gładkie, niemal bezspoinowe powierzchnie pasujące do każdego wnętrza. Stanowią one doskonałe tło dla wielu aranżacji, tworząc jednolite powierzchnie do złudzenia imitujące kamień, metal lub drewno. Wielkie formaty nie są zarezerwowane tylko dla łazienek czy salonów. W kuchni stanowią ciekawą alternatywę dla blatów – wystarczy zlew czy płytę kuchenną wbudować w płytkę wielkoformatową, by uzyskać gładką, estetyczną powierzchnię.

Drobne elementy

Te najmniejsze płytki, zwane mozaiką, dawniej wykonywano z fragmentów kamieni (także szlachetnych), a nawet drogocennych kruszców, takich jak złoto, które układano w skomplikowane wzory. Obecnie królują mozaiki ze szkła, ceramiki, drewna i kamienia. Najpopularniejsze są małe kwadraty lub prostokąty o boku od 1 cm do 3 cm, ale można też znaleźć elementy trójkątne, sześciokątne, ośmiokątne, okrągłe oraz o nietypowym kształcie, np. fali czy rozety. Pojedyncze kostki lub drobne elementy są naklejane na łatwo wyginającą się siatkę z włókna szklanego albo papieru. Takie arkusze można układać w całości lub wycinać z nich wzory i tworzyć dowolne kompozycje. Jest też mozaika cięta, czyli większe płytki z nacięciami, które po ułożeniu wypełnia się zaprawą do spoinowania.

Jak sprawdzić płytki i na co zwrócić uwagę przy ich układaniu?

Wydawałoby się, że wielkość płytek nie ma znaczenia przy ich układaniu. A jednak. Okładziny z wielkich płyt układa się inaczej niż te z malutkich kwadracików. Przede wszystkim warto znaleźć dobrego glazurnika. To podstawa sukcesu. Dobrze jest razem z nim sprawdzić zamówione płytki. Oprócz tak oczywistej sprawy jak brak uszkodzeń, ważne są – podawane na opakowaniu – tonacja (odcień) i kaliber (wymiar produkcyjny). Płytki tego samego typu, ale o różnym odcieniu lub kalibrze, uważa się za różne produkty, które nie nadają się do ułożenia na tej samej powierzchni.

• Klej do pytek. Dawniej płytki były mocowane za pomocą zaprawy cementowej. Teraz spośród najrozmaitszych zapraw trzeba wybrać tę najodpowiedniejszą. Wybór zależy od miejsca przyklejenia płytek ceramicznych (podłoga lub ściana), rodzaju podłoża oraz rodzaju płytek (ich wielkości i stopnia nasiąkliwości). Przed zakupem koniecznie trzeba uwzględnić wszystkie te czynniki. Pominięcie choćby jednego z nich może spowodować pękanie lub odpadanie płytek.
• Spoiny. Wyłożenie ścian płytkami zawsze prowadzi do podzielenia powierzchni mniejszą lub większą „kratką”. Dobierając odpowiednio wielkość płytek, a także zmniejszając lub zwiększając szerokość spoin, można rozmieścić płytki w taki sposób, by nie musiały być przycinane. Trzeba jednak pamiętać, że szerokość spoin musi być dostosowana nie tylko do upodobań użytkownika, ale przede wszystkim do wymiarów płytek i różnic temperatury w po mieszczeniu. Obowiązuje zasada, że im większe płytki i różnice temperatury, tym szersze spoiny. Do szerokości spoiny dobiera się odpowiednią zaprawę wypełniającą. Przy jej zakupie wystarczy sprawdzić na opakowaniu, do jakich szczelin wybrana fuga jest przeznaczona.