Ocieplenie domu wełną mineralną

Dlaczego warto stosować wełnę? Przede wszystkim - aby zmniejszyć straty ciepła; zapotrzebowanie zimnego domu na energię maleje bowiem natychmiast po ułożeniu ocieplenia. Izolacja z wełny mineralnej ma również inne zalety: jest materiałem paroprzepuszczalnym i stabilnym wymiarowo, zapewnia najlepszą izolację akustyczną. Jest odporna na czynniki chemiczne, zmiany temperatury i wilgoć. Co bardzo ważne - niepalna wełna mineralna zwiększa odporność ogniową ścian. Ocieplanie ścian wełną mineralną jest łatwe i szybkie. Wełna mineralna ma także wysoką paroprzepuszczalność.

Uwaga! Elementy wchodzące w skład systemu ocieplania powinny być tak dobrane, by opór dyfuzyjny poszczególnych warstw zmniejszał się w kierunku zewnętrznym ściany. Innymi słowy: paroprzepuszczalność każdej kolejnej warstwy nakładanej na wełnę powinna być coraz większa.

Zanim wybierzesz materiały

Kupując materiały do ocieplenia domu, zawsze najlepiej decydować się na kompletny system składający się z wszystkich niezbędnych elementów do ocieplenia elewacji budynku. Ta kompletność systemu jest bowiem gwarancją, że tworzące go materiały będą idealnie do siebie dopasowane. Jeśli zaprawy, kleje czy tynki dobiera się samemu, łatwo wówczas popełnić jakiś błąd - a ewentualne reklamacje z pewnością nie zostaną uwzględnione. Trzeba dodać, że naprawa elewacji jest pracochłonna, a jej koszt - porównywalny z wykonaniem całej pracy od nowa.

Jakie płyty

Na rynku są dwa rodzaje płyt z wełny mineralnej przeznaczonych do ocieplania elewacji - lamelowe oraz twarde płyty fasadowe.

- W lamelowych płytach fasadowych włókna ułożone są prostopadle do powierzchni płyty. Dzięki temu płyty te mają sześciokrotnie większą wytrzymałość na rozrywanie niż tradycyjne płyty fasadowe. Obrazowo mówiąc - włókna w płycie są ułożone tak jak w szczotce ryżowej przystawionej do ściany, dzięki czemu wszystkie pracują na rozrywanie i ściskanie. Dodatkowo taki układ włókien sprawia, że płyty są elastyczne, co ułatwia ocieplenie również zaokrąglonych ścian. Dzięki zastosowaniu płyt lamelowych na nośnych podłożach budynków o wysokości do 20 m ocieplenie można mocować tylko na klej - bez łączników mechanicznych, co oczywiście upraszcza roboty i obniża koszt montażu ocieplenia.

Na rynku w ostatnim czasie pojawiły się płyty lamelowe o dwa razy większych rozmiarach niż tradycyjne. Zastosowanie większych płyt lamelowych znacznie (bo dwukrotnie) przyspiesza klejenie i jednocześnie zmniejsza o połowę liczbę mostków termicznych na stykach płyt.

w Twarde płyty fasadowe najczęściej mają wymiary 100×50 cm i znacznie gorszą wytrzymałość na rozciąganie i ściskanie, gdyż tylko część włókien wełny jest rozciągana. Płyty te oprócz klejenia muszą być dodatkowo mocowane łącznikami mechanicznymi (6-8 szt./m2).

W ostatnim czasie na rynku pojawiły się dwugęstościowe płyty fasadowe z wełny mineralnej. Ich wierzchnia warstwa ma dużą gęstość - dzięki temu może przenosić obciążenia punktowe i chronić elewację przed zniszczeniem. Warstwa spodnia ma z kolei mniejszą gęstość, co zapewnia znacznie lepsze dopasowywanie się płyt do siebie i do nierówności ściany oraz eliminuje ewentualne mostki termiczne. Płyty te zaleca się stosować na wszystkie ściany ze znacznymi odchyleniami od pionu, które trzeba wyrównywać ociepleniem.

Montaż ocieplenia

Etap pierwszy - przygotowanie podłoża

Przed rozpoczęciem ocieplania należy zdemontować rynny i rury spustowe, wymierzyć elewację oraz sprawdzić nośność i równość podłoża. Warstwa zewnętrzna, na przykład istniejący tynk lub farba, musi być mocno związana ze ścianą - jeśli nie, trzeba ją usunąć. Najczęściej stosowane metody usuwania słabych powłok to piaskowanie, działanie strumieniem wody pod ciśnieniem i zdzieranie szczotką drucianą. Podłoża silnie chłonące (na przykład stare, ale dobrze trzymające się tynki albo ściany gazobetonowe) warto zagruntować środkiem zmniejszającym ich chłonność.

Bez względu na wiek podłoża i przeprowadzone prace mające na celu poprawienie jego nośności, dzień przed ocieplaniem ścianę zmywa się wodą pod ciśnieniem, aby oczyścić ją z kurzu i pyłu. Dopiero po tym rozpoczyna się klejenie płyt.

Obróbki blacharskie, parapety oraz haki rynien i rur powinny mieć wymiary pozwalające na ułożenie ocieplenia; jeśli ma być ocieplany stary dom, trzeba zamówić nowe.

Etap drugi - przyklejanie ocieplenia

Układanie wełny można zacząć po zamocowaniu listwy cokołowej i listew przyokiennych. Przed przyklejeniem płyty czyści się szczotką z luźnych cząstek i pyłu, po czym szpachluje cienko ich powierzchnię zaprawą klejącą.

Dla zapewnienia maksymalnej przyczepności płyty trzeba kleić na całej powierzchni w dwóch fazach - tzw. metodą grzebieniową:

- faza pierwsza - zaprawę klejącą nanosi się na płyty gładką stroną pacy i szpachluje;

- faza druga - nanosi się drugą warstwę zaprawy klejącej i rozprowadza ją pacą zębatą o zębach 12×12 mm równomiernie na całej powierzchni płyty. Zaprawę klejącą nanosi się równomiernie na całej powierzchni tak, by uzyskać właściwą przyczepność na całej powierzchni płyty.

Płyty należy przykładać do ściany natychmiast po naniesieniu kleju. Każdą następną przykłada się w odległości ok. 2 cm przed przyklejoną poprzednio, a następnie dosuwa do jej krawędzi i dokładnie dociska. Płyty należy przyklejać mijankowo, dosuwając ciasno za pomocą pacy drewnianej do poprzednio przyklejonych. Nadmiar wychodzącej z boku zaprawy klejącej trzeba usunąć - tak, by nie była widoczna na stykach płyt. Dzięki takiemu sposobowi układania oraz elastyczności płyt lamelowych można całkowicie wyeliminować mostki termiczne na stykach.

Przyklejając wełnę, trzeba zwrócić szczególną uwagę na naroża, gzymsy i wykończenie ościeży.

Po przyklejeniu płyt (ale nie wcześniej niż po 24 godzinach) można rozpocząć usuwanie ewentualnych nierówności czy uskoków pomiędzy płytami. W tym celu szlifuje się wełnę grubym papierem ściernym nawiniętym na dużą pacę drewnianą lub stosuje się specjalną metalową tarkę.

Etap trzeci - zbrojenie

Po wyrównaniu (przeszlifowaniu) fasadę należy oczyścić szczotką. Następnie przez nałożenie cienkiej warstwy zaprawy zbrojącej i zatopienie w niej listew narożnikowych z siatką wzmacnia się elementy szczególnie narażone na uszkodzenia, na przykład narożniki i ościeże. Potem cienko szpachluje się całą powierzchnię fasady zaprawą zbrojącą. Po jej wyschnięciu należy nałożyć zaprawę zbrojącą za pomocą pacy zębatej o zębach 10×10 mm (zaprawę nakłada się na powierzchnię płyty najpierw gładką stroną pacy, a następnie przeciąga po niej zębatą stroną).

W świeżą warstwę zaprawy trzeba wtopić siatkę (w kierunku: od góry do dołu), łącząc ją na co najmniej 10-centymetrowe zakłady. Aby siatka w tych miejscach nie była widoczna spod warstwy zaprawy zbrojącej (a dokładniej - aby nie pojawiły się zgrubienia na tynku), należy silniej ściągnąć zaprawę.

Etap czwarty - wykończenie

Trzeba pamiętać, że ze względu na szczególne właściwości wełny mineralnej, a konkretnie jej wysoką paroprzepuszczalność, tynk również powinien być wysokoparoprzepuszczalny. Do systemów na bazie wełny mineralnej najczęściej stosuje się więc tynki mineralne, silikatowe lub silikonowe.

Przed układaniem tynków na suchą warstwę zbrojoną nadkłada się podkład tynkarski. Po jego wyschnięciu (ale nie wcześniej niż po upływie 24 godzin) można przystąpić do nakładania tynku. Zawsze układa się go od góry budynku ku dołowi.

Idealnie jest otynkować całą ścianę (na przykład elewację południową) w ciągu jednego dnia. Każdego dnia panują bowiem inne warunki wilgotnościowe, co może wpływać na barwę tynku.