Konstrukcja obudowy poddasza

By zmniejszyć negatywne skutki "pracy" więźby dachowej, płyty zaczęto mocować za pomocą rusztu z drewnianych łat. Jednak to także nie było dobre rozwiązanie.

Znacznie lepsze efekty uzyskamy, stosując metalowy ruszt. Tworzą go odpowiednio ze sobą połączone profile metalowe: główne (CD) i przyścienne, obwodowe (UD). Na skosach mocuje się je do drewnianych elementów konstrukcji dachu - krokwi lub jętek - za pomocą specjalnych uchwytów lub elastycznych wieszaków. Dzięki temu ruchy konstrukcji dachu w małym stopniu przenoszą się na obudowę i nie powodują jej zarysowania. Inaczej, bo w sposób sztywny, mocuje się ruszt do ścian kolankowych, szczytowych i działowych murowanych.

Konstrukcja nośna obudowy powinna być mocna. Wymaganą sztywność i wytrzymałość zapewnia odpowiedni dobór przekrojów profili i ich rozmieszczenie, oraz grubości płyt gipsowo-kartonowych. Niedopuszczalne jest skręcanie profili głównych z obwodowymi, ani też przycinanie profili dokładnie na wymiar, bez pozostawienia luzu między końcami profili CD a profilami UD. Naprężenia, przenoszące się z konstrukcji dachu na obudowę, będą powodowały pęknięcia pomiędzy płytami.

Trzeba też pamiętać, aby do płyt ognioochronnych użyć profili o grubości blachy 0,6 mm. Obecnie stosowana cieńsza blacha (0,5 mm) nie wytrzymuje ciężaru takich płyt, których masa jest co najmniej 30% większa niż zwykłych (gips w nich jest spieniony powietrzem).

Także blachowkręty nie trzymają się takich profili. To samo dotyczy akcesoriów do montażu: łączników krzyżowych i wieszaków, które zrobione z cieńszej blachy, są zbyt wiotkie albo nie pasują do profili.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>