Podłoga do remontu

Kładąc nowy podkład, możemy lepiej odizolować mieszkanie od hałaśliwych sąsiadów piętro niżej lub zwiększyć grubość izolacji cieplnej podłogi na parterze albo ponad nieogrzewanymi pomieszczeniami, np. garażami, piwnicami.

Jaki podkład

Podkład podłogowy spoczywa na stropie, betonowej płycie parteru budynku, a w starych domach na drewnianych legarach parteru. Jest częścią podłogi oddzieloną od stropu izolacją przeciwwilgociową, akustyczną i cieplną.

W zależności od technologii podkłady są:

•  wylewane (tzw. wylewki - cementowe, cementowe z dodatkiem żywic syntetycznych, gipsowe, anhydrytowe);

•  suche - deski, płyty wiórowe, płyty gipsowo-kartonowe, płyty gipsowo-włókniste, płyty cementowo-włókniste.

W blokach spotykamy podkłady podłogowe wylewane, a w starych domach przeważnie legary drewniane (belki) i deskowanie.

Na mokro, czyli wylewka

Do renowacji podkładów najlepiej nadają się szybko twardniejące jastrychy modyfikowane żywicami syntetycznymi. Są wprawdzie drozsze od tradycyjnych wylewek cementowych, ale schną zaledwie 3 dni (cementowe -28 dni). Mają również tę zaletę, że można z nich robić bardzo cienkie wylewki - zaledwie jednomilimetrowe.

Warto zwrócić uwagę także na podkłady anhydrytowe, które są tańsze od jastrychów cementowych i mają krótki czas schnięcia. Anhydryt to siarczan wapnia, spoiwo budowlane podobnie jak cement. Podkłady te są jednak wrażliwe na wilgoć, więc nie powinno się ich stosować w pomieszczeniach wilgotnych.

Można tez wybrać metodę kombinowaną: wylewać tani podkład anhydrytowy i po jego zagruntowaniu preparatem zamykającym pory pokryć go cienką warstwą modyfikowanego żywicami podkładu cementowego.

Na sucho, czyli płyty

Kładzenie suchego podkładu (zwanego też suchym jastrychem) oszczędzi nam rozrabiania zapraw dziesiątkami litrów wody. Suche mniej obciążają stropy. Mogą być stosowane na każdym podłożu (drewnianym i betonowym) i umożliwiają położenie każdego rodzaju posadzki.

Najczęściej stosowane są suche podkłady z podłogowych płyt gipsowo-kartonowych oraz gipsowo-włóknowych.

o grubości 12,5 mm. Dla zapewnienia stabilności podłogi układa się dwie warstwy płyt (są też gotowe płyty podwójne).

W pomieszczeniach narażonych na bardzo duże obciążenia, np. w kuchni, można położyć nawet trzy warstwy.

Są płyty gipsowo-włóknowe z przyklejoną od spodu warstwą materiału izolacyjnego - wełny mineralnej lub polistyrenu.

Najważniejsza izolacja

Ważnym elementem podkładu podłogowego jest izolacja przeciwwilgociowa. Na podłożach betonowych jest to najczęściej hydroizolacyjna folia polietylenowa, natomiast na podłożach drewnianych specjalny papier lub tektura nasączana np. bitumem. Jest też specjalna folia paroprzepuszczalną o wysokim współczynniku do układania bezpośrednio na podłożu drewnianym.

Na folii układana jest warstwa izolacji cieplnej i akustycznej. Uwaga! Jeśli podłoga na parterze leży na płycie fundamentowej lub legarach, można zrezygnować z izolacji akustycznej.

Pod wylewki stosuje się najczęściej styropian o wyższej odporności - FS 20, 30 - a pod suche płyty granulaty - keramzyt, perlit, wermikulit, granulowany beton komórkowy.

Na stropach międzykondygnacyjnych, szczególnie w budownictwie wielorodzinnym, trzeba stosować materiały o wysokiej izolacji akustycznej. Pod wylewki można położyć specjalną odmianę styropianu (zwykły styropian nie jest izolacją akustyczną) lub płyty z wełny mineralnej przeznaczone do montażu na mokro lub droższe płyty z pianki poliuretanowej.

Pod suche płyty można zastosować granulaty (jak wyżej) lub płyty do suchej zabudowy podłóg z wełny mineralnej.

Do izolacji akustycznej stosowane są płyty o grubości 30-50 mm.

Podkład podłogowy musi być także odizolowany od ścian. Stosuje się w tym celu taśmy dylatacyjne z wełny mineralnej lub styropianu. Taśma musi mieć szerokość równą grubości całego podkładu podłogowego.

Jak kłaść

Wylewane podkłady podłogowe są przygotowywane z suchych gotowych mieszanek lub sporządzane na placu budowy. Po rozmieszaniu z wodą są gotowe do wylewania na warstwie izolacji. Wylewanie zaprawy przebiega etapami. Tradycyjne wylewki są gęste i każdy fragment świeżej wylewki jest wyrównywany. Stosuje się także wylewki samopoziomujące o rzadkiej konsystencji, które nie wymagają ręcznego wyrównywania.

Płyty suchego jastrychu po ułożeniu na wyrównanej podsypce łączy się ze sobą klejem i wkrętami. Liczba wkrętów i miejsca mocowania dla każdego systemu są ściśle określone przez producentów. Pod cienkie wykładziny, np. linoleum, całą powierzchnię płyt trzeba szpachlować. Grubsze wykładziny tekstylne wymagają szpachlowania miejsc połączeń i wkrętów. W przypadku paneli, parkietu, płytek ceramicznych szpachlowanie nie jest konieczne.

W łazienkach, kuchniach i innych pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci powinno się uszczelnić naroża na całym obwodzie ścian taśmami uszczelniającymi, a całą powierzchnię pomalować dwukrotnie folią w płynie.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>