Wymiana okien

Większość osób decydujących się na wymianę okien, wybiera te z PVC - tańsze i łatwiejsze w konserwacji niż drewniane. Dla zdecydowanej większości głównym kryterium wyboru jest cena. Jednak, choć nowe okna to spory wydatek, nie ona powinna być najważniejsza. Rzeczywista użytkowa wartość okna zależy od jego izolacyjności cieplnej i akustycznej oraz możliwości wentylacji - i te parametry należałoby sprawdzić w pierwszej kolejności.

Odpowiedni wymiar

Podstawowa kwestia przy wymianie okna to jego dopasowanie do otworu okiennego. Wielkość otworu powinna umożliwiać właściwe ustawienie i wypoziomowanie na klockach podporowych lub listwie progowej. Między oknem a ścianą należy zachować szczeliny, które umożliwią rozszerzanie się okien pod wpływem wilgoci i temperatury. Szerokość szczelin zależy od materiału, z jakiego wykonano okno, jego wielkości i koloru profilu. Dla okien o wymiarach od 1,5 do 4,5 m zalecane luzy montażowe wynoszą:

- 10-25 mm (PVC, w kolorze białym);

- 15-30 mm (PVC, w ciemnych kolorach - łatwiej się nagrzewają, przez co ulegają większym odkształceniom);

- 10-20 mm (aluminium i tworzywo);

- 10 mm (drewno).

Przekroczenie podanych wielkości jest niedopuszczalne. Zbyt wąska szczelina uniemożliwi bowiem prawidłowe wykonanie uszczelnienia okna z murem, natomiast zbyt szeroka - nie pozwoli na solidne zakotwienie okna w ścianie oraz utrudni jego uszczelnienie.

Przygotowanie otworu do montażu okien rozpoczynamy od oczyszczenia go i uzupełnienia ewentualnych ubytków - ościeże powinno być czyste, równe i suche. Jeżeli okno montowane będzie w ścianie z ceramiki otworowej, widoczne szczeliny w pustakach zaleca się zaślepić zaprawą. Niedopuszczalne jest pozostawienie fragmentów starej izolacji i dziur.

Mocowanie okna

Prace zaczynamy od właściwego ustawienia okna i wypoziomowania go na klockach podporowych lub listwie progowej. Zanim rozpoczniemy montaż okna, należy zdjąć jego skrzydła - zostaną one ponownie zawieszone na ościeżnicy dopiero po zakończeniu montażu.

Kolejna czynność to przykręcenie do ościeżnicy kotew metalowych, które w następnym etapie posłużą do zamocowania okna w ścianie. Mocuje się je około 15 cm od naroży; rozstaw kotew nie powinien być większy niż:

- 80 cm (dla okien aluminiowych i drewnianych),

- 70 cm (dla okien z PVC).

Po wypoziomowaniu okna na progu podościeżnicowym regulujemy jego położenie w pionie, dbając o to, aby z każdej strony zachować równe szczeliny między ramą a murem. Następnie przechodzimy do mocowania kotew do ściany (sposób mocowania i rodzaj użytych łączników zależy od rodzaju materiału, z którego wykonano ścianę).

Jeśli okno jest duże (o wymiarach powyżej 1,5 m), zaleca się zastosować w połowie wysokości lub szerokości ościeżnicy mocowanie na śruby rozporowe. Zwiększy to jego stabilność w murze i zapobiegnie możliwości wypaczenia się elementów ościeżnicy w trakcie użytkowania - jest to szczególnie ważne przy oknach drewnianych.

Szczelne połączenie

Połączenia ramy okiennej ze ścianą budynku to newralgiczny punkt - tam właśnie w pierwszej kolejności pojawiają się skutki błędów montażowych: łuszczenie się powłok malarskich, przemarzanie, wilgoć i zagrzybienie ściany. Dlatego należy zadbać o właściwe uszczelnienie tego miejsca.

Rozwiązanie tradycyjne to pianka poliuretanowa. Najbardziej popularna technika uszczelniania okien oparta jest wyłącznie na piankach poliuretanowych. Dobrze sprawdzają się one przy takich pracach, jednak bez zastosowania dodatkowych materiałów uszczelniających nie mogą zagwarantować trwałego efektu. Pianki poliuretanowe nie są materiałem odpornym na działanie czynników zewnętrznych, nie mają też odpowiedniej paroizolacyjności. W wyniku kapilarnego wchłaniania wilgoci z zewnątrz dochodzi do zawilgocenia pianki i jej stopniowej degradacji oraz zaniku funkcji izolacji.

Rozwiązanie nowoczesne to system trójwarstwowy. Jest on trwalszy i radzi sobie:

- z czynnikami atmosferycznymi - parciem wiatru, opadami i promieniami UV (z zewnątrz);

- z ciężarem samego okna oraz zmianami wymiarów spowodowanymi wahaniami temperatury i wilgotności powietrza;

- ze zmianami wilgotności oraz temperatury wewnątrz pomieszczeń.

Nowoczesny i zalecany obecnie do stosowania system uszczelnienia składa się z trzech warstw, z których jedna (pianka) pełni funkcję właściwej termoizolacji, a pozostałe chronią ją przed zawilgoceniem z zewnątrz i od wewnątrz. A ponieważ zimą wilgotność powietrza w pomieszczeniach jest wyższa niż na zewnątrz budynku, podstawowa zasada przy takim sposobie uszczelniania to: szczelniej wewnątrz niż na zewnątrz; sucha warstwa ocieplająca jest bowiem podstawą tego rozwiązania.

Każda z warstw uszczelnienia pełni inną funkcję:

- zewnętrzna, z taśmy lub folii paroprzepuszczalnej - zabezpiecza przed działaniem czynników atmosferycznych, nie dopuszczając do zawilgocenia warstwy środkowej i przepuszczając parę wodną z domu na zewnątrz;

- środkowa, z pianki poliuretanowej - stanowi izolację termiczną i akustyczną;

- wewnętrzna, z taśmy lub folii paroszczelnej - musi charakteryzować się jak największą szczelnością, gdyż jej zadaniem jest ograniczenie przepływu pary wodnej z pomieszczeń do warstwy środkowej w okresach chłodnych.

Taśmy i folie potrzebne do wykonania trójwarstwowych uszczelnień okien są dostępne na naszym rynku (), przygotowane do bezpośredniego użycia (mają naniesioną warstwę klejącą) i sprzedawane w różnych szerokościach - zależnie od potrzeb.

Wentylacja

Pomieszczenia, w których przebywają ludzie, muszą mieć sprawną wentylację. Jednym z jej podstawowych zadań - oprócz zapewnienia wewnątrz domu świeżego powietrza - jest systematyczne odprowadzanie z wnętrza domu nadmiaru wilgoci.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami strumień powietrza zewnętrznego doprowadzany do pomieszczeń mieszkalnych nie powinien być mniejszy niż 20 m3/h na osobę. Tyle samo musi być odprowadzone na zewnątrz poprzez działającą wentylację.

W Polsce zdecydowana większość domów ma system wentylacji grawitacyjnej - powietrze przepływa samoczynnie przez pomieszczenia i kanały wentylacyjne na zasadzie różnicy ciśnień wywołanej różnicą temperatury. Jeżeli w naszym domu wentylacja ta nie działa właściwie (a tym samym nadmiar pary wodnej z pomieszczeń nie jest odprowadzany), dochodzi do podwyższenia wilgotności powietrza w budynku oraz wyraszania się wilgoci na chłodnych powierzchniach (szybach okien, połączeniach okien ze ścianą, ramach okien PVC lub aluminiowych). Przy niepoprawnym wykonaniu uszczelnień złącza okiennego proces ten zachodzi w jego wnętrzu, powodując stałe zawilgocenie złącza oraz jego okolic. Może to doprowadzić do powstania pleśni na powierzchni ściany w okolicy okna.

Żeby tego uniknąć, należy zapewnić stały dopływ odpowiedniej ilości świeżego powietrza do pomieszczeń. W systemie tym bardzo istotną funkcję spełniają okna. Dlatego szykując się do ich wymiany, trzeba pamiętać, że nowe okna nie mogą być absolutnie szczelne.

Wiele obecnie produkowanych okien rozszczelnia się celowo na etapie produkcji - pozbawiając część obwodu skrzydła uszczelki. Innym sposobem zwiększenia wymiany powietrza jest mikrowentylacja dzięki okuciom; przy określonym położeniu klamki między ościeżnicą a skrzydłem okna tworzy się niewielka szczelina. Rozwiązanie to wymaga sterowania ręcznego i umiejętnej obsługi, aby zapewnić optymalny dopływ świeżego powietrza.

Najnowocześniejszym rozwiązaniem są nawiewniki okienne, czyli elementy o długości 30-40 cm montowane w oknie lub ścianie, dzięki którym - nawet przy całkowicie szczelnych oknach - uzyskamy odpowiedni nawiew świeżego powietrza do mieszkania. Ze względu na sposób działania nawiewniki mogą być ciśnieniowe lub higrosterowane (są też takie, które łączą te dwa sposoby sterowania).

Zasada działania nawiewników ciśnieniowych polega na utrzymaniu dopływu stałej ilości powietrza do pomieszczeń, niezależnie od różnicy ciśnień wywołanej na przykład podmuchami wiatru. Wielkość strumienia powietrza regulujemy ręcznie przez ustawienie ruchomej przepustnicy.

Nawiewniki higrosterowane działają automatycznie; same dostosowują wielkość strumienia powietrza doprowadzanego do pomieszczenia w zależności od wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu. Strumień dopływającego powietrza zmienia się wraz ze zmianą sposobu użytkowania pomieszczeń - na przykład w nocy jest większy nawiew do sypialni, a w ciągu dnia do pokoju dziennego.

Chcesz wymienić okno, ale nie wiesz, na jakie?

Zajrzyj na stronę www.aktywneokna.pl, której patronuje ogólnopolski Związek Producentów, Dostawców i Dystrybutorów Polskie Okna i Drzwi. Znaleźć tam można praktyczne wskazówki pomocne przy wyborze oraz propozycje producentów wraz z dokładnym opisem parametrów danego okna. Za pośrednictwem strony można też skontaktować się z ekspertem, który pomoże dobrać najlepsze okna do naszego domu czy mieszkania.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>