Budowa
Podłogi i schody
Podłogi drewniane warstwowe - rodzaje, montaż, wykończenie

Podłogi drewniane warstwowe - rodzaje, montaż, wykończenie

tekst Małgorzata Krośnicka01-03-2018 12:18

Podłogi te produkuje się je z dwóch lub trzech warstw drewna. Układa się je tak, by słoje w kolejnych warstwach znajdowały się prostopadle względem siebie. Taka budowa sprawia, że podłogi te są mniej wrażliwe na zmiany wilgotności i bardziej stabilne wymiarowo.

W deskach trójwarstwowych grubość warstwy dekoracyjnej wynosi 2-6 m. Cyklinować i lakierować można jedynie te, których warstwa wierzchnia ma ponad 4 mm grubości

Podłogi warstwowe: rodzaje

Z drewna szlachetnego robi się tylko dość cienką, dekoracyjną warstwę wierzchnią. Na pozostałe natomiast używa się drewna iglastego (sosny lub świerku) lub miękkiego liściastego. Elementy posadzkowe mają zwykle 10-14 mm grubości, ale nie powinniśmy tej wartości porównywać wprost do okładzin litych, a to z uwagi na specyficzną budowę parkietów warstwowych.
- Parkiet dwuwarstwowy. Ma 10-12 mm grubości. Każda klepka takiego parkietu składa się z dwóch warstw: nośnej i użytkowej. Gwarantuje to trwałość i stabilność podłogi.
Parkiet dwuwarstwowy można kupić jako fabrycznie polakierowany lub zaolejowany oraz surowy.
- Deski trójwarstwowe. Tego typu parkiety mają co najmniej 14 mm grubości i dwie dolne warstwy. Środkowa, zwana przeciwprężną, zbudowana jest z poprzecznie ułożonych lamelek z miękkiego drewna. Tworzy rdzeń parkietu, o grubości od
8 do 10 mm. Natomiast warstwa spodnia odpowiada za stabilizację i usztywnienie deski.
Każdy z powyższych typów parkietów warstwowych może mieć jeden z kilku układów dekoracyjnych - pełna deska, półdeska, dwu- i trzylamelowy. Zdarzają się też parkiety, które można układać jak ich litych kuzynów w jodełkę, kwadrat, cegiełkę itp.

Wielką zaletą wykańczanych fabrycznie podłóg drewnianych jest możliwość nadania im bardzo dekoracyjnej struktury i koloru. Ale po odnawianiu trudno ją odtworzyć

Zalety podłóg warstwowych

Ważną zaletą okładzin warstwowych jest możliwość układania większości z nich na podłogach ogrzewanych. Dzięki swej budowie mają one mniejszy opór cieplny niż parkiety lite. Możliwość odnawiania ogranicza z jednej strony grubość warstwy dekoracyjnej, z drugiej - sposób ułożenia (jest trudniejsze na podłogach pływających).
Deski warstwowe, dzięki swojej budowie, są bardzo sprężyste. Powstają z nich elementy o długości ok. 260 cm i szerokości do 26 cm. Mogą one imitować dyle drewniane lub mieć powierzchnię podzieloną na pasma, odwzorowujące układ klepek parkietu.

Dzięki fazowanym krawędziom szczeliny pomiędzy elementami nie są bardzo widoczne, nie trzeba ich szpachlować

Montaż bezklejowy

To, jaki sposób montażu wybierzemy, wpływa nie tylko na tempo prac wykończeniowych, ale też na to, jak podłoga będzie się sprawować w przyszłości.
- Montaż bezklejowy. Jest możliwy tylko przy niektórych rodzajach podłóg drewnianych - np. parkietów i desek warstwowych, parkietów litych wykończonych fabrycznie. Polega on na tym, że elementy posadzkowe łączy się ze sobą (na pióro i wpust lub inny typ zamka), ale nie przytwierdza do podłoża. Powstaje oddylatowana od ścian, słupów i innych elementów podłoga pływająca. Jej zaletą jest bardzo szybki montaż - nie wymaga stosowania klejów i czekania aż zwiążą. Ma jednak również mankamenty. Po pierwsze, musi być układana na bardzo równym podłożu. Nierówności przekraczające 2 mm na długości 2 metrów trzeba zniwelować za pomocą masy samopoziomującej przed rozpoczęciem montażu. Na tak przygotowanym podłożu kładzie się następnie folię izolacyjną o grubości 0,2 mm. Układa się ją na zakładkę o szerokości około 30 centymetrów. Przy krawędziach ścian należy ją położyć powyżej wysokości listew, a przed ich zamontowaniem odciąć nadmiar folii. Na folii kładzie się podkład piankowy lub korkowy, który będzie tłumił odgłosy kroków. Drugim minusem posadzek pływających jest to, że są one sprężyste. Łączenia między elementami z czasem będą się wyrabiać, a posadzka może zacząć skrzypieć. Drugi mankament związany ze sprężystością to wspomniane już trudności z cyklinowaniem. Równe wyszlifowanie podłogi uginającej się pod ciężarem cykliniarki jest bardzo trudne. Warto też wspomnieć, że jeśli mamy ogrzewanie podłogowe, lepiej wybrać drugi wariant montażu.

SIaDz]vV=kFGN]}<l3.3~{?J;,?j5wj)h44A9c%?5iA>x!?yM%-_II9XD)+-Cw:ThX — Podłoga przyklejona do podłoża nie przenosi odgłosu kroków, łatwiej się ją cyklinuje

Podłoga przyklejana do podłoża

- Podłoga przyklejana do podłoża. Elementy parkietu łączy się nie tylko między sobą, ale też przytwierdza do podłogi za pomocą kleju. Jego rodzaj powinien zostać dopasowany zarówno do rodzaju podkładu, grubości okładziny oraz do gatunku drewna (to ważne zwłaszcza przy parkietach egzotycznych). Od rodzaju kleju zależy, jak długo będziemy czekać na związanie preparatu, a jeśli remontujemy pomieszczenia, także jak długo utrzymuje się specyficzny zapach. Najmniej uciążliwe są pod tym względem preparaty wodorozcieńczalne, bardziej popularne są jednak kleje poliuretanowe.
Posadzkę należy na czas schnięcia kleju obciążać i przez 24-48 godzin pomieszczenie pozostawić puste. Dopiero potem podłogę można cyklinować lub użytkować, jeśli jest wykończona fabrycznie.

Choć pierwotnie deski warstwowe zalecano układać jako podłogi pływające, coraz częściej przykleja się je do podłoża. Oszczędność czasu zyskujemy na wykończeniu

Gatunki drewna

Do obu typów podłóg stosuje się rozmaite gatunki drewna. W naszej strefie klimatycznej najczęściej stosowane są dąb i jesion - twarde i stabilne wymiarowo, a jednocześnie dobrze znoszące zmiany temperatury i wilgotności w pomieszczeniach. Do popularnych gatunków należą też buk i klon.
Alternatywą są gatunki egzotyczne, słynące z wyjątkowej twardości. Najpopularniejsze na polskim rynku pochodzą z Afryki Środkowej, Azji Południowo-Wschodniej oraz Ameryki Południowej. Są to np.: merbau, jatoba, teak, doussie, iroko, sucupira, lapacho. Niektóre oleiste gatunki można stosować na podłogach w pomieszczeniach o dużej wilgotności.

Więcej o: