Na co zwrócić uwagę podczas oceny więźby dachowej?
Na co zwrócić uwagę podczas oceny więźby dachowej? Odpowiedź brzmi: trzeba się przyjrzeć pracom ciesielskim. Od ich poprawnego wykonania zależy wytrzymałość i stabilność konstrukcji dachu.
Elementy więźby dachowej nie mogą mieć zbędnych i nieuzgodnionych z kierownikiem budowy lub inspektorem nadzoru wycięć, wrębów czy otworów.
Połączenie drewna z betonem. Drewniane elementy konstrukcji dachu - murłaty - opiera się zwykle na betonowych wieńcach wykonanych na ścianach kolankowych. Często spotykaną sytuacją jest wykonanie wieńców pod murłatę z dużą tolerancją względem poziomu. Niedopuszczalne jest pozostawienie pustej przestrzeni między murłatą a betonowym wieńcem. Pustki należy wcześniej wypełnić zaprawą cementową.
Murłat nie należy również opierać bezpośrednio na betonie lub murze. Niezbędna jest warstwa izolacji, która nie dopuści do zawilgocenia drewna. Najczęściej do tego celu stosowane są papy lub grube folie PE. Materiał izolacyjny powinien być o kilka centymetrów szerszy niż element drewniany, lub przykrywać cały element betonowy. Wszelkie połączenie należy wykonać z zakładem.
Połączenie śrubowe. Za pomocą śrub lub prętów gwintowanych łączy się wiele elementów konstrukcji dachu: murłaty z wieńcami, kleszcze z krokwiami, a także czasem krokwie w kalenicy. Każde z tych połączeń powinno być wykonane z zastosowaniem śruby, dwóch podkładek i nakrętki lub pręta gwintowanego, dwóch podkładek i nakrętek. Nakrętki muszą być mocno dokręcone; właściwą siłę dokręcenia sygnalizuje lekkie zagłębienie podkładki w drewnie.
Murłaty do wieńca mocowane są za pomocą szpilek - prętów gwintowanych kotwionych w wieńcu. Szpilka powinna być skrócona i dopasowana do połączenia - wystawać powyżej nakrętki na jej grubość, lecz nie mniej niż 1 cm. Jeśli nie zostały użyte nakrętki samokontrujące, gwint szpilki na końcu należy zaklepać, zabezpieczając przed odkręceniem nakrętek.
Połączenia na gwoździe. Gwoździe to popularny i tani łącznik stosowany do scalania drewnianych elementów.
Do montażu krokwi do murłat i płatwi używana jest specjalna odmiana dużych gwoździ zwanych krokwiakami. W tych połączeniach w zupełności wystarczy jeden odpowiednio wbity krokwiak. Za pomocą dwóch mniejszych gwoździ są zwykle mocowane kulawki (skrócone krokwie).
Gwoździe muszą być zawsze dobite do końca; łepki nie mogą wystawać ponad drewno. W konstrukcji nie powinno się zostawiać zgiętych, niedobitych gwoździ. Gdy są one zbyt długie i wychodzą poza łączone elementy, należy je zagiąć na pręcie i dobić.
Połączenia ciesielskie. Przy ocenie poprawności ich wykonania, należy kierować się względami estetycznymi - muszą być po prostu ładne. Oprócz tego powinny być też dobrze spasowane. Między łączonymi elementami nie może być dużych szczelin (powyżej 5 mm). Duże pęknięcia przy połączeniach są sygnałem ostrzegawczym. Mogą wynikać z przesychania drewna (nie ma się czym martwić) lub z pracy konstrukcji (tym powinien się zająć kierownik budowy).
Połączenia elementów na długości powinny być wykonane w miejscach przewidzianych przez projektanta. Wykonanie ich w miejscach przypadkowych jest niedopuszczalne.
Połączenie drewna z betonem. Drewniane elementy konstrukcji dachu - murłaty - opiera się zwykle na betonowych wieńcach wykonanych na ścianach kolankowych. Często spotykaną sytuacją jest wykonanie wieńców pod murłatę z dużą tolerancją względem poziomu. Niedopuszczalne jest pozostawienie pustej przestrzeni między murłatą a betonowym wieńcem. Pustki należy wcześniej wypełnić zaprawą cementową.
Murłat nie należy również opierać bezpośrednio na betonie lub murze. Niezbędna jest warstwa izolacji, która nie dopuści do zawilgocenia drewna. Najczęściej do tego celu stosowane są papy lub grube folie PE. Materiał izolacyjny powinien być o kilka centymetrów szerszy niż element drewniany, lub przykrywać cały element betonowy. Wszelkie połączenie należy wykonać z zakładem.
Połączenie śrubowe. Za pomocą śrub lub prętów gwintowanych łączy się wiele elementów konstrukcji dachu: murłaty z wieńcami, kleszcze z krokwiami, a także czasem krokwie w kalenicy. Każde z tych połączeń powinno być wykonane z zastosowaniem śruby, dwóch podkładek i nakrętki lub pręta gwintowanego, dwóch podkładek i nakrętek. Nakrętki muszą być mocno dokręcone; właściwą siłę dokręcenia sygnalizuje lekkie zagłębienie podkładki w drewnie.
Murłaty do wieńca mocowane są za pomocą szpilek - prętów gwintowanych kotwionych w wieńcu. Szpilka powinna być skrócona i dopasowana do połączenia - wystawać powyżej nakrętki na jej grubość, lecz nie mniej niż 1 cm. Jeśli nie zostały użyte nakrętki samokontrujące, gwint szpilki na końcu należy zaklepać, zabezpieczając przed odkręceniem nakrętek.
Połączenia na gwoździe. Gwoździe to popularny i tani łącznik stosowany do scalania drewnianych elementów.
Do montażu krokwi do murłat i płatwi używana jest specjalna odmiana dużych gwoździ zwanych krokwiakami. W tych połączeniach w zupełności wystarczy jeden odpowiednio wbity krokwiak. Za pomocą dwóch mniejszych gwoździ są zwykle mocowane kulawki (skrócone krokwie).
Gwoździe muszą być zawsze dobite do końca; łepki nie mogą wystawać ponad drewno. W konstrukcji nie powinno się zostawiać zgiętych, niedobitych gwoździ. Gdy są one zbyt długie i wychodzą poza łączone elementy, należy je zagiąć na pręcie i dobić.
Połączenia ciesielskie. Przy ocenie poprawności ich wykonania, należy kierować się względami estetycznymi - muszą być po prostu ładne. Oprócz tego powinny być też dobrze spasowane. Między łączonymi elementami nie może być dużych szczelin (powyżej 5 mm). Duże pęknięcia przy połączeniach są sygnałem ostrzegawczym. Mogą wynikać z przesychania drewna (nie ma się czym martwić) lub z pracy konstrukcji (tym powinien się zająć kierownik budowy).
Połączenia elementów na długości powinny być wykonane w miejscach przewidzianych przez projektanta. Wykonanie ich w miejscach przypadkowych jest niedopuszczalne.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail
- Więcej o:
- budowa domu
