Podłoga w sypialni - cicha i ciepła

Strefa prywatna - bez względu na to, czy zajmuje osobną kondygnację (zwykle poddasze lub piętro), czy zostanie rozplanowana na tym samym poziomie co pomieszczenia dzienne - powinna być oddzielona od rejonów ogólnie dostępnych (w których mogą przebywać nie tylko domownicy, ale i osoby z zewnątrz: goście, sąsiedzi, inkasent). Chodzi o zagwarantowanie każdemu z mieszkańców odrobiny intymności.

Na ogół strefa prywatna składa się z zamkniętych, niezbyt obszernych pomieszczeń. Osobne wnętrza, przypisane konkretnym użytkownikom i oddzielone drzwiami, nie muszą być kształtowane tak spójnie, jak wspólne obszary. Na dodatek obszary prywatne są z natury spokojne i panuje na nich znacznie mniejszy ruch. Dlatego można tu wykorzystywać inne materiały niż w intensywnie eksploatowanej części dziennej, a także wyraźniej zróżnicować wykończenie wnętrz.

Oprócz wyglądu szczególnego znaczenia nabiera komfort (sprzyjający wypoczynkowi), a także względy higieniczne. Podłogi powinny być tu przyjemne dla bosych stóp, ciche, ciepłe i łatwe do utrzymania w czystości. Mogą mieć za to znacznie mniejszą wytrzymałość (odporność na zużycie), zwłaszcza że zmiana funkcji czy wystroju pojedynczego pokoju w prywatnej części domu wydaje się bardziej prawdopodobna, a jednocześnie mniej uciążliwa niż przetasowania w innych rejonach.

Sypialnie to jedne z niewielu pomieszczeń, w których niemal nie stosuje się ogrzewania podłogowego. Większość użytkowników woli, by niżej było chłodniej niż w wyższych partiach wnętrza. Taki rozkład temperatur najłatwiej osiągnąć, montując tradycyjne grzejniki oraz ustawiając łóżko z dala od źródła ciepła). Na podłogę w pokoju sypialnym potrzebny jest więc materiał ciepły sam z siebie, nawet bez wspomagania podłogówką.

Materiały

Wykładziny dywanowe bardzo często stosuje się w sypialniach. Te miękkie i przyjemne w dotyku dobrze chronią przed hałasem i zimnem, ale gromadzący się w nich kurz sprzyja rozwojowi roztoczy. Aby ograniczyć to zjawisko, wykładzinę trzeba często trzepać i prać, nie powinna być więc na stałe przytwierdzona do podłogi; bezpieczniejsze dla dzieci i osób skłonnych do uczuleń będą produkty z tworzywa sztucznego, a nie z wełny (która jest nośnikiem alergenów). Z kolei wykładziny poliestrowe na piance mogą zawierać formaldehyd ulatniający się z nowego pokrycia przez kilka miesięcy. Generalnie na przytulne sypialnie wyłożone włochatą wykładziną mogą sobie pozwolić ludzie nie cierpiący na alergie i schorzenia dróg oddechowych. Wykładzina wełniana ma, oprócz własności uczulających, wiele zalet, na przykład naturalnie reguluje wilgotność w pomieszczeniu - wchłania nadmiar wilgoci, którą oddaje, gdy powietrze się przesusza!

Wykładziny dywanowe mają budowę wielowarstwową: górna warstwa, od której zależy wygląd, to runo utrzymywane przez osnowę i połączone z warstwą podkładową z filcu, gąbki, juty bądź siatki polipropylenowej. Runo może być wykonane z włókien naturalnych (wełna, bawełna, sizal, kokos itd.), sztucznych (poliamid, polipropylen, akryl) lub mieszanych. Od sposobu tkania włókien zależą trwałość i możliwości zastosowania różnych wykładzin. Delikatne faktury welurowe (z prostych, równo przystrzyżonych włókien), pętelkowe lub tkane w tradycyjny sposób świetnie nadają się do prywatnych pokojów, zapewniając użytkownikom poczucie komfortu. Natomiast do pokojów dziecięcych lepiej wybrać wykładzinę pętelkową z krótkim włosem, bo jest bardziej wytrzymała i odporniejsza na zabrudzenia.

W domach alergików najlepiej sprawdzają się gładkie posadzki, nadające się do mycia.

Naturalny korek o charakterystycznym wyglądzie. Wykonane z tego surowca panele, a zwłaszcza klejone do podłoża płytki, są bardzo ciche, ciepłe, elastyczne, antystatyczne (nie przyciągają kurzu) i łatwe do utrzymania w czystości, a także odporne na wilgoć i ścieranie. Produkty pokryte lakierem należy co sześć lat zabezpieczać nową warstwą, nakładaną na powierzchnię przetartą papierem ściernym. Korek z powłoką winylową nie nadaje się do regeneracji, ale jego trwałość szacuje się na około ćwierć wieku - nawet w miejscach o dużym natężeniu ruchu (jest przeznaczony do obiektów użyteczności publicznej). Wyjątkowo atrakcyjnie wyglądają podłogi z barwionego korka, na przykład jasna, rozbielona płaszczyzna o charakterystycznym, niepowtarzalnym wzorze lub klasyczna szachownica ciemnych i jasnych płyt.

Linoleum - doskonale higieniczne (w płytkach, na panelach lub z metra), a także podobnie wyglądające wykładziny winylowe (ale to już tworzywo sztuczne) i panele laminowane (drewnopochodne, mogą zawierać formaldehyd, a choć można je przecierać mopem, trzeba to robić często, bo łatwo się elektryzują i przyciągają kurz).

Panele wprawdzie niewiele kosztują i łatwo je samodzielnie ułożyć, ale nie są przyjazne środowisku. Ze względu na niewielką trwałość podłogi z laminatów czy tworzyw sztucznych często się je wymienia - powstają wtedy znaczne ilości trudnych do zutylizowania odpadów.

Drewno - oprócz ceny trudno znaleźć minusy wykończenia podłóg w sypialniach drewnem. Możliwe jest korzystanie z pełnej gamy produktów: od szerokich desek aż po warstwowe panele z drewna dowolnego gatunku. Na polecenie zasługują posadzki z elementów klejonych do podłoża, pozbawione efektu stukającej powierzchni, który pojawia się przy podłogach pływających (wyciszenia mogą wymagać także podłogi na legarach).

Najbezpieczniejsze preparaty do drewna - ekologiczne lakiery wodne - spełniają wymogi Europejskiej Normy Zabawek, EN 71.3 i warto ich użyć w pokoju dziecięcym. Natomiast lakiery chemoutwardzalne, gwarantujące parkietom bardzo wysoką odporność na wgniecenia i zarysowania, wydzielają podczas wysychania toksyczne opary. Nawet naturalne substancje, terpentyna i kalafonia, wchodzące w skład olejów i wosków do drewnianych podłóg, często wywołują reakcje uczuleniowe.

O posadzkach w domu przeczytasz także w:

ABC dobrego domu - Podłogi pod bose stopy, psie łapy i wysokie obcasy

ABC dobrego domu - Podłoga efektowna i trwała w części dziennej

Bezpieczna podłoga w łazience i garażu