W stylu art déco

W tym mieszkaniu na warszawskim Żoliborzu czas się zatrzymał. Można tu kręcić filmy o życiu w przedwojennej stolicy. Włączniki są przekręcane, ebonitowe, tapety papierowe, w drobne kwiatowe wzory. No i meble, solidne, ale w fantazyjnych, geometrycznych formach. Tylko niezauważalne na pierwszy rzut oka drobiazgi zdradzają, że mamy rok 2008, nie 38. ubiegłego stulecia. Nie ma telewizora a nowoczesne sprzęty kuchenne zaklęte są w modnych kilkadziesiąt lat temu obłych kształtach. Art déco jest stylem historycznym, mimo to wciąż jest chętnie wybierany. Trochę może z sentymentu za mieszczańskim stylem życia, za to na pewno ze względu na urodę mebli i drobiazgów z tego okresu.

Art déco. Wszystko zaczęło się na otwartej w 1925 roku w Paryżu Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes (czyli wystawie światowej, takim dzisiejszym Expo), na której to po raz pierwszy pokazano meble o delikatnych liniach i zdobieniach, będące w estetycznej opozycji do obowiązującej powszechnie secesji. Ich piękno miało się przejawiać w funkcjonalności, nie w wyrafinowanych zdobieniach. Styl art déco był odpowiedzią na wyzwania nowoczesnego świata. Meble i inne przedmioty wyposażenia wnętrz, przynajmniej w założeniach, miały być ładne, funkcjonalne, solidne i masowe. Masowe nigdy się nie stały, fornirowane egzotycznymi gatunkami drewna (hebanem, palisandrem, mahoniem), często w formie intarsji, nie były dostępne dla każdego.
W Polsce mieliśmy spółdzielnię artystyczną ''Ład'' założoną przez grupę profesorów i uczniów Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Tak jak na zachodzie inspirowano się orientem, tak nasz ''Ład'' zapatrzony był w rodzimą sztukę ludową, głównie w modne wówczas motywy zakopiańskie.

W saloniku wszystko jest na swoim miejscu, na uwagę zasługują nie tyle nawet wspaniałe meble, co starannie dobrane szczegóły: tapety w kwiatowy wzór, kinkiet i radio Elektrit.

Komu nie marzy się taki gabinet? Z solidnym, dużym biurkiem i szafą biblioteczną. W oknie zasłona z żakardu. Jeszcze do niedawna w szklarniach przy Starej Pomarańczarni w warszawskich Łazienkach wyrabiano takie tkaniny na oryginalnych krosnach należących niegdyś do spółdzielni ''Ład''.

Rzutniki do przezroczy firmy Leica mają w sobie magię i czar minionej epoki. Nawet najlepsze współczesne projektory multimedialne nie są tego w stanie zastąpić.

Buduar w stylu art déco. Na ścianie dywanik z Kaukazu. Orientalne inspiracje były w tamtym czasie bardzo modne.

W sypialni każdy mebel a nawet element mebla, pokryty jest innym fornirem. Takie wyklejanie fornirami z różnych gatunków drewna nazywa się intarsją. Niekiedy stosowano też tzw. szagryn, czyli oblekanie drewna skórą rekina lub węża.

Kuchenne meble są całkiem współczesne, duńskiej firmy HTH, ale podobnie jak lodówka SMEG, nawiązują to stylistyki lat 30.

Zobacz także:

Mieszkać w Pekinie

Lalala czyli sopocki arthotel

Kolory Domosfery

Wszystkie błękity Bordeaux