Blaty drewniane
Gotowe blaty wykonane są z drewna klejonego warstwowo. Dzięki temu zmniejsza się naturalne naprężenia włókien, co zapobiega wypaczaniu i pękaniu drewna klejonego.
Jest więc trwalsze, nie rozsycha się i nie odkształca jak drewno lite. To dlatego blatów nie wykonuje się z jednego kawałka. Gdy blat zamawiamy u stolarza, nie warto upierać się, by wykonał go w taki sposób. Blat nawet z najlepszego drewna o wysokiej stabilności - czyli w niewielkim stopniu zmieniającego wymiary pod wpływem zmian wilgotności i temperatury - będzie się wypaczać.
Powierzchnię drewnianych blatów wykańcza się przez lakierowanie lub nasączanie olejem. Te zabiegi nie zmieniają jednak trzech największych wad drewna.
Odporność na wilgoć. Blat w miejscach długotrwałego zamoczenia zacznie się wybrzuszać. Zazwyczaj po wyschnięciu wraca do pierwotnego wyglądu, ale lepiej dokładnie go wycierać po zalaniu wodą. Drewno jest wprawdzie zaimpregnowane, ale taki preparat wnika jedynie na pewną głębokość (około 1 cm, a blat ma grubość około 4 cm). Dlatego szczególnie dokładnie trzeba zabezpieczyć połączenie blatu z komorą zlewozmywka i na jego łączeniach (gdy jest długi), a podczas czyszczenia jedynie przecierać drewnianą powierzchnię wilgotną szmatką z użyciem neutralnego płynu do mycia naczyń.
Odporność na uszkodzenia mechaniczne. Trwałość blatów zależy też od gatunku użytego drewna. Bardziej odporne na zarysowania i uderzenia mechaniczne (wgniecenia) są gatunki twarde - rodzime drewno liściaste (buk, dąb, jesion) lub drewno egzotyczne (teak, merbau, ipe, iroko), mniej - gatunki miękkie - sosna, świerk, topola.
Gdy chcemy, aby blat długo nam służył - niezależnie od gatunku drewna - bezpośrednio na nim nie powinniśmy kroić i siekać, a zaschniętego brudu usuwać ostrą gąbką, szczotką lub nożem.
Odporność na wysoką temperaturę. Gorące naczynie mogą pozostawić jaśniejsze ślady na drewnie. Dlatego garnki oraz patelnie trzeba odstawiać na specjalne podkładki.
Powierzchnię drewnianych blatów wykańcza się przez lakierowanie lub nasączanie olejem. Te zabiegi nie zmieniają jednak trzech największych wad drewna.
Odporność na wilgoć. Blat w miejscach długotrwałego zamoczenia zacznie się wybrzuszać. Zazwyczaj po wyschnięciu wraca do pierwotnego wyglądu, ale lepiej dokładnie go wycierać po zalaniu wodą. Drewno jest wprawdzie zaimpregnowane, ale taki preparat wnika jedynie na pewną głębokość (około 1 cm, a blat ma grubość około 4 cm). Dlatego szczególnie dokładnie trzeba zabezpieczyć połączenie blatu z komorą zlewozmywka i na jego łączeniach (gdy jest długi), a podczas czyszczenia jedynie przecierać drewnianą powierzchnię wilgotną szmatką z użyciem neutralnego płynu do mycia naczyń.
Odporność na uszkodzenia mechaniczne. Trwałość blatów zależy też od gatunku użytego drewna. Bardziej odporne na zarysowania i uderzenia mechaniczne (wgniecenia) są gatunki twarde - rodzime drewno liściaste (buk, dąb, jesion) lub drewno egzotyczne (teak, merbau, ipe, iroko), mniej - gatunki miękkie - sosna, świerk, topola.
Gdy chcemy, aby blat długo nam służył - niezależnie od gatunku drewna - bezpośrednio na nim nie powinniśmy kroić i siekać, a zaschniętego brudu usuwać ostrą gąbką, szczotką lub nożem.
Odporność na wysoką temperaturę. Gorące naczynie mogą pozostawić jaśniejsze ślady na drewnie. Dlatego garnki oraz patelnie trzeba odstawiać na specjalne podkładki.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
