Jak należy prowadzić przewody instalacji elektrycznej
Przewody instalacji elektrycznej powinny być układane wzdłuż linii prostych - równolegle do krawędzi ścian i podłogi. Dzięki temu po ich przykryciu będziemy znali rozmieszczenie kabli i unikniemy uszkodzenia instalacji, na przykład podczas wieszania szafek kuchennych.
Po wykonaniu instalacji elektrycznej, a przed otynkowaniem ścian, warto wykonać szkic instalacji oraz zrobić zdjęcia lub nakręcić film z zapisem tras przewodów. Taka dokumentacja przyda się, gdy będziemy wykańczać dom.
Instalacja podtynkowa
Wykorzystuje się tu okrągłe przewody w pojedynczej izolacji (DY), które umieszcza się w ochronnych rurkach (peszlach). Sposób ten wymaga kucia bruzd w ścianach i sufitach, na tyle głębokich, aby nad nimi znalazła się jednocentymetrowa warstwa tynku. Nie jest to więc tanie rozwiązanie, ale umożliwia w przyszłości dość łatwą wymianę uszkodzonych przewodów - nowy przeciąga się w peszlu, bez kucia ścian.
Instalacja wtynkowa
To obecnie najczęściej stosowana metoda w nowo budowanych domach. Specjalne płaskie przewody wielożyłowe (oznaczone symbolami YDYt lub YDYp) układa się bezpośrednio na ścianach i sufitach, a następnie przykrywa warstwą tynku - o grubości minimum 1-1,2 cm.
Instalacja natynkowa
Przewody ukrywa się w rurkach lub specjalnych listwach i kanałach mocowanych najczęściej przy podłodze. Taką instalację wykonuje się tylko wtedy, gdy musimy ją rozbudować, a zostały ułożone już tynki, których nie chcemy zniszczyć.
Uwaga! W ścianach działowych z płyt gipsowo-kartonowych instalację elektryczną wykonuje się po ustawieniu konstrukcji i zamocowaniu płyt z jednej strony. Aby ułatwić prowadzenie przewodów, w metalowych profilach ścianki znajdują się specjalne otwory montażowe.
Głębsze puszki instalacyjne
Przy włącznikach i gniazdach, zamiast tradycyjnych puszek instalacyjnych, można zastosować modele pogłębione. Ułatwi to w przyszłości rozbudowę standardowej instalacji elektrycznej do wersji inteligentnej, w tym do bezprzewodowego sterowania. Wówczas bowiem bez kucia ścian można umieścić w takich puszkach nadajniki radiowe, a odbiornik schować, na przykład w oprawę. Umożliwi to sterowanie oświetleniem, roletami i ogrzewaniem za pomocą pilota (również zaprogramowanie symulacji naszej obecności w domu, gdy jesteśmy na urlopie).
Czujki alarmowe
Moment układania instalacji elektrycznej w budynku jest także najlepszą chwilą na poprowadzenie okablowania alarmowego. Jego ważnym elementem są czujki reagujące na ruch. Wśród tych zabezpieczeń najpopularniejsze są modele dualne. Montuje się je przede wszystkim w domach ogrzewanych kominkiem współpracującym z systemem dystrybucji gorącego powietrza (DGP), bądź wyposażonych w klimatyzację. Czujki te umożliwiają skuteczną ochronę, a jednocześnie nie powodują fałszywego włączania się systemu alarmowego na skutek ruchu powietrza.
Natomiast pomieszczenia, w których mogą przebywać zwierzęta domowe najlepiej wyposażyć w specjalne modele, które odróżniają sygnał pochodzący od poruszającego się czworonoga od ruchu człowieka.
Instalacja podtynkowa
Wykorzystuje się tu okrągłe przewody w pojedynczej izolacji (DY), które umieszcza się w ochronnych rurkach (peszlach). Sposób ten wymaga kucia bruzd w ścianach i sufitach, na tyle głębokich, aby nad nimi znalazła się jednocentymetrowa warstwa tynku. Nie jest to więc tanie rozwiązanie, ale umożliwia w przyszłości dość łatwą wymianę uszkodzonych przewodów - nowy przeciąga się w peszlu, bez kucia ścian.
Instalacja wtynkowa
To obecnie najczęściej stosowana metoda w nowo budowanych domach. Specjalne płaskie przewody wielożyłowe (oznaczone symbolami YDYt lub YDYp) układa się bezpośrednio na ścianach i sufitach, a następnie przykrywa warstwą tynku - o grubości minimum 1-1,2 cm.
Instalacja natynkowa
Przewody ukrywa się w rurkach lub specjalnych listwach i kanałach mocowanych najczęściej przy podłodze. Taką instalację wykonuje się tylko wtedy, gdy musimy ją rozbudować, a zostały ułożone już tynki, których nie chcemy zniszczyć.
Uwaga! W ścianach działowych z płyt gipsowo-kartonowych instalację elektryczną wykonuje się po ustawieniu konstrukcji i zamocowaniu płyt z jednej strony. Aby ułatwić prowadzenie przewodów, w metalowych profilach ścianki znajdują się specjalne otwory montażowe.
Głębsze puszki instalacyjne
Przy włącznikach i gniazdach, zamiast tradycyjnych puszek instalacyjnych, można zastosować modele pogłębione. Ułatwi to w przyszłości rozbudowę standardowej instalacji elektrycznej do wersji inteligentnej, w tym do bezprzewodowego sterowania. Wówczas bowiem bez kucia ścian można umieścić w takich puszkach nadajniki radiowe, a odbiornik schować, na przykład w oprawę. Umożliwi to sterowanie oświetleniem, roletami i ogrzewaniem za pomocą pilota (również zaprogramowanie symulacji naszej obecności w domu, gdy jesteśmy na urlopie).
Czujki alarmowe
Moment układania instalacji elektrycznej w budynku jest także najlepszą chwilą na poprowadzenie okablowania alarmowego. Jego ważnym elementem są czujki reagujące na ruch. Wśród tych zabezpieczeń najpopularniejsze są modele dualne. Montuje się je przede wszystkim w domach ogrzewanych kominkiem współpracującym z systemem dystrybucji gorącego powietrza (DGP), bądź wyposażonych w klimatyzację. Czujki te umożliwiają skuteczną ochronę, a jednocześnie nie powodują fałszywego włączania się systemu alarmowego na skutek ruchu powietrza.
Natomiast pomieszczenia, w których mogą przebywać zwierzęta domowe najlepiej wyposażyć w specjalne modele, które odróżniają sygnał pochodzący od poruszającego się czworonoga od ruchu człowieka.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
