Kupno nieruchomości przez cudzoziemca

Z treści listu wynika, iż mąż chce przeznaczyć na kupno domu swoje własne, kawalerskie środki - będzie on zatem wchodził do jego majątku odrębnego. I w tym zakresie nie ma znaczenia, kiedy dokona on zakupu - w każdym wariancie dom będzie stanowił jego własność.

Procedura

Formalności przy zakupie domu przez obcokrajowca określa specjalna ustawa o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Zgodnie z jej zapisami, cudzoziemcem jest osoba fizyczna nie posiadająca obywatelstwa polskiego. Nabycie przez nią nieruchomości wymaga zezwolenia, które jest wydawane w drodze decyzji administracyjnej, przez Ministra Spraw Wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w odniesieniu do nieruchomości rolnych - także Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Zezwolenie jest wydawane na wniosek cudzoziemca, jeżeli:

- nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także nie sprzeciwiają się temu względy polityki społecznej i zdrowia społeczeństwa;

- wykaże on, że zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z Polską.

Więzi z polską

Okolicznościami potwierdzającymi więzi cudzoziemca z Polską mogą być w szczególności:

- polskie pochodzenie lub polska narodowość;

- zawarcie związku małżeńskiego z obywatelką lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej (tutaj to, że dom będzie kupowany już po zawarciu małżeństwa może mieć znaczenie);

- posiadanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, na osiedlenie się lub na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich;

- członkostwo w organie zarządzającym przedsiębiorców, na przykład pełnienie funkcji członka zarządu w spółce prawa handlowego lub oddziale przedsiębiorcy zagranicznego,

- wykonywanie na terytorium RP działalności gospodarczej lub rolniczej, zgodnie z przepisami prawa polskiego.

Wniosek o zezwolenie

Wniosek o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące:

- oznaczenia wnioskodawcy - dane osobowe, obywatelstwo oraz adres zamieszkania;

- oznaczenia nabywanej nieruchomości. Dla nieruchomości gruntowej należy podać następujące dane - ulica, miejscowość, gmina i województwo, numer działki ewidencyjnej, powierzchnia w hektarach, numer księgi wieczystej oraz cechy zabudowy, a dla budynku - jego numer, ulica, miejscowość, gmina i województwo; natomiast dla lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności - numer budynku i lokalu, ulica, miejscowość, gmina i województwo, powierzchnia użytkowa lokalu w metrach kwadratowych oraz udział w nieruchomości wspólnej, w której usytuowany jest lokal;

- oznaczenia zbywcy; gdy jest nią osoba fizyczna - adres zamieszkania, a gdy osoba prawna - adres siedziby, wraz z przysługującym tytułem prawnym do zbywanej nieruchomości;

- określenia rodzaju czynności prawnej nabycia nieruchomości (darowizna, kupno);

- uzasadnienia wskazującego, na jakie cele nieruchomość będzie wykorzystywana.

Ponadto cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości, jest obowiązany dołączyć do wniosku dokumenty:

- określające jego status prawny - odpis lub kopię dokumentu potwierdzającego tożsamość ze wskazaniem obywatelstwa, miejsca urodzenia oraz adresu zamieszkania, a jeżeli osoba ta prowadzi działalność gospodarczą - także wyciąg z odpowiedniego rejestru lub ewidencji;

- określające nieruchomość (odpis księgi wieczystej lub zaświadczenie ze zbioru dokumentów, wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej oraz - gdy nabywana nieruchomość powstała w wyniku scalenia lub podziału - wykaz zmian gruntowych lub decyzja zatwierdzająca podział bądź scalenie nieruchomości. Potrzebny będzie także wypis z aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, a w razie jego braku - dokument wystawiony przez właściwy organ, poświadczający brak planu lub decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzję o warunkach zabudowy;

- oświadczenie zbywcy wyrażające wolę zbycia nieruchomości na rzecz cudzoziemca.

Dokumenty w języku obcym powinny być złożone wraz z tłumaczeniem na język polski, poświadczonym przez tłumacza przysięgłego.

Powierzchnia nieruchomości nabytych przez cudzoziemca w celu zaspokojenia jego potrzeb życiowych nie może przekroczyć 0,5 ha, zaś przy nabyciu nieruchomości na cele gospodarcze powinna być uzasadniona rzeczywistymi potrzebami, wynikającymi z charakteru wykonywanej działalności gospodarczej.

Zezwolenie

Minister Spraw Wewnętrznych przed wydaniem decyzji może:

- zażądać przedstawienia dowodów i informacji niezbędnych do rozpatrzenia wniosku;

- dokonać - także przy pomocy właściwych organów administracji rządowej - sprawdzenia, czy nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także - czy będzie ono zgodne z interesem państwa.

Dodatkowo Minister Spraw Wewnętrznych może w zezwoleniu określić dla cudzoziemca zamierzającego nabyć nieruchomość specjalne warunki, od których spełnienia będzie uzależniona możliwość jej nabycia.

Zezwolenie powinno określać w szczególności osobę nabywcy i zbywcy, przedmiot nabycia oraz specjalne warunki, jeżeli zostały ustanowione. Jest ono ważne dwa lata od dnia wydania.

Cudzoziemiec zamierzający nabyć nieruchomość może ubiegać się o przyrzeczenie wydania zezwolenia, zwane promesą. Promesa jest ważna rok od dnia wydania.

Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wbrew przepisom ustawy jest nieważne. Gdyby tak się stało, o nieważności nabycia orzeka sąd na żądanie - właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości - wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty, marszałka województwa lub wojewody albo na żądanie Ministra Spraw Wewnętrznych.

Wyjątki od reguły

Ustawa wskazuje również, kiedy uzyskanie zezwolenia nie jest wymagane. Dotyczy to nabycia:

- samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali;

- samodzielnego lokalu użytkowego o przeznaczeniu garażowym lub udziału w takim lokalu, jeżeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości lub samodzielnego lokalu mieszkalnego;

- nieruchomości przez cudzoziemca zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich;

- nieruchomości przez cudzoziemca, będącego małżonkiem obywatela polskiego i zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 2 lata od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, która stanowić będzie wspólność ustawową małżonków;

- nieruchomości przez cudzoziemca, jeżeli w dniu nabycia jest uprawniony do dziedziczenia ustawowego po zbywcy nieruchomości, pod warunkiem, że ten jest jej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem co najmniej 5 lat.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 24 czerwca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. nr 167 p. 1758 z 2004 r. ze zmianami).

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych informacji oraz rodzajów dokumentów, jakie jest obowiązany przedstawić cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości (Dz. U. nr 94 poz. 925 z 2004 r. ze zmianami).

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>