Jak wybrać drzwi wewnętrzne
Drzwi najlepiej zamontować wtedy, gdy większość prac wykończeniowych jest już zakończona. Jeśli jednak chcemy uniknąć nerwowych zakupów i problemów z montażem, na rodzaj skrzydeł powinniśmy się zdecydować nieco wcześniej.
W nowym budynku drzwi wewnętrzne są uwzględnione przez projektanta i naniesione na plany wszystkich kondygnacji. Znajdziemy w nim informacje, jak mają się otwierać skrzydła, czyli czy mamy zamówić drzwi lewe, czy prawe. Z planu wyczytamy też, ile wynosi grubość ścian działowych, co ma wpływ na szerokość i rodzaj ościeżnic.
Standardowe ościeżnice mają rozstaw 9,5 cm, który pasuje do typowych ścian działowych. Gdy przegrody są grubsze, albo ściany w pomieszczeniu wykończone są okładzinami, które zwiększają ich grubość (dotyczy to na przykład płytek ceramicznych), lepiej sprawdzi się ościeżnica regulowana. Można ją dopasować do ścian o grubości 7-11 cm. Trzeba jednak zapłacić za nią więcej niż za typową - kosztuje od 200 zł.
Plan planem, ale zanim zamówimy drzwi, warto pochodzić po domu - najlepiej z metrówką - i sprawdzić, czy poszczególne skrzydła drzwi po otwarciu nie będą ze sobą kolidowały albo zagradzały drogi w ciągach komunikacyjnych. To ostatni moment na zmiany bez kosztownych konsekwencji.
Drzwo rozwieralne czy przesuwne
Najczęściej pomieszczenia w domu zamykamy tradycyjnymi skrzydłami rozwieralnymi.
Drzwi rozwieralne. Ich zaletą jest łatwy montaż - skrzydła wiesza się na zawiasach na osadzonej w otworze drzwiowym ościeżnicy. Minus to konieczność zapewnienia wolnej przestrzeni, niezbędnej do otwarcia drzwi. To, jak dużo miejsca wymagają drzwi, zależy od ich szerokości - skrzydła mogą mieć od 70 do 100 cm (wymiary zmieniają się co 10 cm). Można je montować pojedynczo lub jako dwuskrzydłowe.
Drugą niewygodą może okazać się wysokość skrzydeł - wykonane fabrycznie mają najczęściej 205 cm. Często to zbyt dużo (biorąc pod uwagę rodzaj i grubość posadzki), a wówczas drzwi wymagają skrócenia. Warto o tym pamiętać, bo nie wszyscy producenci zezwalają na taką ingerencję w konstrukcję skrzydła (tracimy wówczas gwarancję) lub każą sobie dopłacać za przygotowanie drzwi do skrócenia.
Drzwi przesuwne. Są coraz popularniejsze. Nie wymagają wolnego miejsca przed otworem drzwiowym, gdyż skrzydło podczas otwierania drzwi przesuwane jest na bok - na ścianę lub do kasety zabudowanej na lub w ścianie. Są chętnie stosowane tam, gdzie zmieściłyby się drzwi tradycyjne, ale byłyby niezbyt wygodne lub zbytnio ograniczałyby przestrzeń.
Drzwi przesuwne na dwa sposoby
Większość drzwi przesuwnych porusza się na specjalnych wózkach, zamocowanych do górnej szyny nośnej, zwanej prowadnicą. W przeciwieństwie do drzwi używanych często w szafach wnękowych, takie skrzydła przesuwają się na pojedynczej górnej szynie, nie trzeba więc montować prowadnic do posadzki.
Drzwi przesuwne mogą być zamontowane na jeden z dwóch sposobów, różniących się kosztem i pracochłonnością.
Montaż naścienny. To rozwiązanie ekonomicznie korzystniejsze (pojedynczy system jezdny kosztuje od 240 zł), lecz mniej wygodne i mniej estetyczne. Tak zamontowane drzwi nie pozwalają bowiem ustawić mebli pod ścianą, na którą się otwierają, a prowadnice skrzydeł, choć zwykle zamaskowane listwami, są zawsze widoczne.
Montaż w kasecie. Jest to specjalna aluminiowa konstrukcja; do jej wnętrza chowają się skrzydła podczas otwierania. Za samą kasetę zapłacimy od 700 zł, ale na tym nie koniec wydatków. Trzeba ją osłonić, najczęściej płytami gipsowo-kartonowymi.
Koszt kasety można nieco obniżyć, wykorzystując metalowe profile do suchej zabudowy i wykonując z nich "schowek" na drzwi, będący zarazem konstrukcją szkieletową dla płyt gipsowo-kartonowych. O ile jednak oszczędzimy na materiałach, to nasz "zysk" może pochłonąć koszt robocizny.
Drzwi pełne czy przeszklone
To zależy do jakiego pomieszczenia mają prowadzić. Drzwi pełne są lepsze od przeszklonych, gdy zależy nam na wyciszeniu wnętrza. Dlatego warto je montować w pokojach dziecięcych. Dobrze też sprawdzą się w sypialniach - nie będzie nam przeszkadzać włączone przez domowników światło na korytarzu.
Do pozostałych pomieszczeń chętniej są kupowane drzwi z przeszkleniem, które pozwalają doświetlać ciemne wnętrza, dają też wrażenie optycznego powiększenia przestrzeni.
Powierzchnia przeszkleń zależy od typu pomieszczenia. Salon chętnie zamkniemy drzwiami z dużymi szybami, w tych do łazienki czy toalety wystarczą niewielkie okna z nieprzezroczystego szkła, aby sprawdzić, czy pomieszczenie jest wolne.
Najlepiej więc wybierać takie drzwi, które w ramach tej samej linii wzorniczej produkowane są w różnych wersjach - pełne, z różnego typu przeszkleniami, przesuwane (skrzydła bez zawiasów, zamka i z prosto wykończonymi krawędziami).
Standardowe ościeżnice mają rozstaw 9,5 cm, który pasuje do typowych ścian działowych. Gdy przegrody są grubsze, albo ściany w pomieszczeniu wykończone są okładzinami, które zwiększają ich grubość (dotyczy to na przykład płytek ceramicznych), lepiej sprawdzi się ościeżnica regulowana. Można ją dopasować do ścian o grubości 7-11 cm. Trzeba jednak zapłacić za nią więcej niż za typową - kosztuje od 200 zł.
Plan planem, ale zanim zamówimy drzwi, warto pochodzić po domu - najlepiej z metrówką - i sprawdzić, czy poszczególne skrzydła drzwi po otwarciu nie będą ze sobą kolidowały albo zagradzały drogi w ciągach komunikacyjnych. To ostatni moment na zmiany bez kosztownych konsekwencji.
Drzwo rozwieralne czy przesuwne
Najczęściej pomieszczenia w domu zamykamy tradycyjnymi skrzydłami rozwieralnymi.
Drzwi rozwieralne. Ich zaletą jest łatwy montaż - skrzydła wiesza się na zawiasach na osadzonej w otworze drzwiowym ościeżnicy. Minus to konieczność zapewnienia wolnej przestrzeni, niezbędnej do otwarcia drzwi. To, jak dużo miejsca wymagają drzwi, zależy od ich szerokości - skrzydła mogą mieć od 70 do 100 cm (wymiary zmieniają się co 10 cm). Można je montować pojedynczo lub jako dwuskrzydłowe.
Drugą niewygodą może okazać się wysokość skrzydeł - wykonane fabrycznie mają najczęściej 205 cm. Często to zbyt dużo (biorąc pod uwagę rodzaj i grubość posadzki), a wówczas drzwi wymagają skrócenia. Warto o tym pamiętać, bo nie wszyscy producenci zezwalają na taką ingerencję w konstrukcję skrzydła (tracimy wówczas gwarancję) lub każą sobie dopłacać za przygotowanie drzwi do skrócenia.
Drzwi przesuwne. Są coraz popularniejsze. Nie wymagają wolnego miejsca przed otworem drzwiowym, gdyż skrzydło podczas otwierania drzwi przesuwane jest na bok - na ścianę lub do kasety zabudowanej na lub w ścianie. Są chętnie stosowane tam, gdzie zmieściłyby się drzwi tradycyjne, ale byłyby niezbyt wygodne lub zbytnio ograniczałyby przestrzeń.
Drzwi przesuwne na dwa sposoby
Większość drzwi przesuwnych porusza się na specjalnych wózkach, zamocowanych do górnej szyny nośnej, zwanej prowadnicą. W przeciwieństwie do drzwi używanych często w szafach wnękowych, takie skrzydła przesuwają się na pojedynczej górnej szynie, nie trzeba więc montować prowadnic do posadzki.
Drzwi przesuwne mogą być zamontowane na jeden z dwóch sposobów, różniących się kosztem i pracochłonnością.
Montaż naścienny. To rozwiązanie ekonomicznie korzystniejsze (pojedynczy system jezdny kosztuje od 240 zł), lecz mniej wygodne i mniej estetyczne. Tak zamontowane drzwi nie pozwalają bowiem ustawić mebli pod ścianą, na którą się otwierają, a prowadnice skrzydeł, choć zwykle zamaskowane listwami, są zawsze widoczne.
Montaż w kasecie. Jest to specjalna aluminiowa konstrukcja; do jej wnętrza chowają się skrzydła podczas otwierania. Za samą kasetę zapłacimy od 700 zł, ale na tym nie koniec wydatków. Trzeba ją osłonić, najczęściej płytami gipsowo-kartonowymi.
Koszt kasety można nieco obniżyć, wykorzystując metalowe profile do suchej zabudowy i wykonując z nich "schowek" na drzwi, będący zarazem konstrukcją szkieletową dla płyt gipsowo-kartonowych. O ile jednak oszczędzimy na materiałach, to nasz "zysk" może pochłonąć koszt robocizny.
Drzwi pełne czy przeszklone
To zależy do jakiego pomieszczenia mają prowadzić. Drzwi pełne są lepsze od przeszklonych, gdy zależy nam na wyciszeniu wnętrza. Dlatego warto je montować w pokojach dziecięcych. Dobrze też sprawdzą się w sypialniach - nie będzie nam przeszkadzać włączone przez domowników światło na korytarzu.
Do pozostałych pomieszczeń chętniej są kupowane drzwi z przeszkleniem, które pozwalają doświetlać ciemne wnętrza, dają też wrażenie optycznego powiększenia przestrzeni.
Powierzchnia przeszkleń zależy od typu pomieszczenia. Salon chętnie zamkniemy drzwiami z dużymi szybami, w tych do łazienki czy toalety wystarczą niewielkie okna z nieprzezroczystego szkła, aby sprawdzić, czy pomieszczenie jest wolne.
Najlepiej więc wybierać takie drzwi, które w ramach tej samej linii wzorniczej produkowane są w różnych wersjach - pełne, z różnego typu przeszkleniami, przesuwane (skrzydła bez zawiasów, zamka i z prosto wykończonymi krawędziami).
Materiały na drzwi
Gdy wybieramy drzwi, najczęściej zwracamy uwagę na ich wzornictwo i cenę. Tymczasem nie mniej istotna jest ich konstrukcja, ponieważ to od niej zależy odporność skrzydeł na zmiany temperatury, wilgotności powietrza, a także podatność na uszkodzenia mechaniczne.
Drewno. Drzwi mogą być wykonane w całości z surowego drewna, przeznaczone są wówczas do samodzielnego wykończenia. To z jednej strony kłopot i dodatkowa praca, z drugiej jednak mamy możliwość zastosowania niestandardowych kolorów i technik. Popularniejsze jednak są skrzydła z fabrycznie wykonaną powłoką malarską lub lakierniczą. Do wykończenia skrzydeł z popularnich gatunków drewna często używa się też fornirów szlachetniejszych i droższych drzew.
Płyty drewnopochodne. Do produkcji skrzydeł drzwiowych stosuje się głównie płyty HDF o podwyższonej twardości i gęstości (ang. High Density Fireboard, o gęstości powyżej 800 kg/m3) oraz używane przeważnie w przemyśle meblarskim półtwarde płyty MDF (ang. Medium Density Fireboard, zwykle około 700 kg/m3).
Oba rodzaje wykańczane są laminatami HPL i CPL, papierami żywiczymi i okleinami naturalny, mogą też być pokrywane farbami i lakierami.
Drzwi wykonane z płyt wymagają wzmocnienia i wyciszenia konstrukcji. W ich ramach montuje się więc wypełnienie. Może być ono wykonane z grubego kartonu, który wygląda jak plaster miodu (i taką też nosi nazwę) lub miękkiej płyty wiórowej (otworowanej albo pełnej).
Rodzaj wykończenia drzwi
Od rodzaju wykończenia w dużej mierze zależy koszt drzwi, choć nie jest to reguła bez wyjątków - są skrzydła, w których cena zależy bardziej od wzornictwa albo marki.
Okleina naturalna. Są to cienkie, kilkumilimetrowe płaty drewna (fornir ma grubość 0,3-1 mm, grubszy od niego jest obłóg - ma 1-3 mm). Mogą być pomalowane lakierem bezbarwnym, transparentnym lub utwardzanym UV, który uodpornia drewno na zarysowania, działanie światła i środków chemicznych.
Okleina sztuczna. Najtańsza i najmniej trwała jest folia, przykrywająca papierową warstwę dekoracyjną. Trwalszy od niej i odporniejszy na uszkodzenia jest laminat. Powstaje z kilku warstw papieru lub z gotowej okleiny z tworzywa sztucznego, dlatego wykończone nim drzwi są polecane do miejsc intensywnie eksploatowanych: przedpokoju, kuchni, łazienki. Im laminat jest grubszy, tym lepiej zabezpiecza drzwi przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Gdy wybieramy drzwi, najczęściej zwracamy uwagę na ich wzornictwo i cenę. Tymczasem nie mniej istotna jest ich konstrukcja, ponieważ to od niej zależy odporność skrzydeł na zmiany temperatury, wilgotności powietrza, a także podatność na uszkodzenia mechaniczne.
Drewno. Drzwi mogą być wykonane w całości z surowego drewna, przeznaczone są wówczas do samodzielnego wykończenia. To z jednej strony kłopot i dodatkowa praca, z drugiej jednak mamy możliwość zastosowania niestandardowych kolorów i technik. Popularniejsze jednak są skrzydła z fabrycznie wykonaną powłoką malarską lub lakierniczą. Do wykończenia skrzydeł z popularnich gatunków drewna często używa się też fornirów szlachetniejszych i droższych drzew.
Płyty drewnopochodne. Do produkcji skrzydeł drzwiowych stosuje się głównie płyty HDF o podwyższonej twardości i gęstości (ang. High Density Fireboard, o gęstości powyżej 800 kg/m3) oraz używane przeważnie w przemyśle meblarskim półtwarde płyty MDF (ang. Medium Density Fireboard, zwykle około 700 kg/m3).
Oba rodzaje wykańczane są laminatami HPL i CPL, papierami żywiczymi i okleinami naturalny, mogą też być pokrywane farbami i lakierami.
Drzwi wykonane z płyt wymagają wzmocnienia i wyciszenia konstrukcji. W ich ramach montuje się więc wypełnienie. Może być ono wykonane z grubego kartonu, który wygląda jak plaster miodu (i taką też nosi nazwę) lub miękkiej płyty wiórowej (otworowanej albo pełnej).
Rodzaj wykończenia drzwi
Od rodzaju wykończenia w dużej mierze zależy koszt drzwi, choć nie jest to reguła bez wyjątków - są skrzydła, w których cena zależy bardziej od wzornictwa albo marki.
Okleina naturalna. Są to cienkie, kilkumilimetrowe płaty drewna (fornir ma grubość 0,3-1 mm, grubszy od niego jest obłóg - ma 1-3 mm). Mogą być pomalowane lakierem bezbarwnym, transparentnym lub utwardzanym UV, który uodpornia drewno na zarysowania, działanie światła i środków chemicznych.
Okleina sztuczna. Najtańsza i najmniej trwała jest folia, przykrywająca papierową warstwę dekoracyjną. Trwalszy od niej i odporniejszy na uszkodzenia jest laminat. Powstaje z kilku warstw papieru lub z gotowej okleiny z tworzywa sztucznego, dlatego wykończone nim drzwi są polecane do miejsc intensywnie eksploatowanych: przedpokoju, kuchni, łazienki. Im laminat jest grubszy, tym lepiej zabezpiecza drzwi przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
- Więcej o:
