Baseny domowe i ogrodowe: wykończenie niecki basenu
Niecki basenowe najczęściej wykańcza się specjalnymi płytkami basenowymi, mozaiką szklaną lub foliami basenowymi.
Płytki basenowe muszą być antypoślizgowe i odporne na działanie wody oraz środków do ich czyszczenia i dezynfekcji. Zależnie od rodzaju płytek, stosuje się inną metodę ich układania. Płytkami ciągnionymi można wykańczać jedynie niecki z betonu wodoszczelnego. Do mocowania stosuje się wtedy zaprawę o obniżonej chłonności wody; jej warstwa ma grubość 1,5-3 cm.
Płytkami prasowanymi wykańcza się niecki zaizolowane szlamem uszczelniającym. Mają one ryflowany spód, więc grubość zaprawy klejącej ma od 3 do 5 mm. Jej warstwę nanosi się na podłoże oraz na płytkę tak, aby nie było pod nią pustych przestrzeni.
Mozaika szklana. Układa się ją na zaprawy epoksydowe. Ta okładzina wymaga idealnie równego podłoża, ponieważ niemożliwe jest skorygowanie nierówności ścian i dna basenu grubszą warstwą zaprawy klejącej.
Folia basenowa. Zwykle wykańcza się nią baseny z niecką prefabrykowaną lub z pustaków betonowych. Folia jest wykonana z PVC odpornego na rozerwanie, chlor, promienie UV i grzyby. Dodatkowo jest pokryta powłoką akrylową, która wzmacnia jej odporność na działanie skrajnych temperatur i środków chemicznych.
Do basenów zewnętrznych o regularnych kształtach zaleca się folię grubości 0,75 mm, która może być dostarczona jako gotowy worek dopasowany do wymiaru basenu. Baseny o nieregularnych kształtach wykańcza się folią o grubości 1,5 mm, zbrojoną siatką z włókna szklanego; zgrzewa się ją podczas układania.
Rodzaje zapraw
Podczas wykańczania niecki basenu płytkami lub mozaiką szklaną powinno się używać właściwie dobranych zapraw do klejenia i spoinowania. Nie mogą to być zwykłe zaprawy cementowe, ponieważ są one szybko wypłukiwane przez wodę i działanie środków czyszczących.
Do klejenia płytek ceramicznych na hydroizolacji wykonanej z elastycznych szlamów uszczelniających można stosować jedynie specjalne, uelastycznione zaprawy klejowe. Do układania okładzin na powłokach z żywic reaktywnych używa się klejów na bazie żywic epoksydowych.
Podczas mocowania okładziny należy całkowicie wypełnić przestrzeń między hydroizolacją a płytkami. Oznacza to, że stosuje się metodę podwójnego smarowania - klej nakłada się na obydwie powierzchnie - zarówno na spód płytek, jak i na uszczelnione podłoże.
Uwaga! Ze względów estetycznych do klejenia transparentnej mozaiki szklanej najlepiej użyć zaprawy w kolorze białym.
Po przyklejeniu okładziny następnym etapem prac jest jej spoinowanie. Zanim jednak przestrzenie pomiędzy płytkami zostaną wypełnione zaprawą, najpierw trzeba usunąć z tych miejsc (na grubość płytek) resztki zaprawy klejowej.
Zazwyczaj do spoinowania okładzin w miejscach bez szczególnych wymagań stosuje się uelastycznioną spoinę cementową, a do wypełniania spoin w narożnikach - elastyczną, chemoodporną masę silikonową.
Płytkami prasowanymi wykańcza się niecki zaizolowane szlamem uszczelniającym. Mają one ryflowany spód, więc grubość zaprawy klejącej ma od 3 do 5 mm. Jej warstwę nanosi się na podłoże oraz na płytkę tak, aby nie było pod nią pustych przestrzeni.
Mozaika szklana. Układa się ją na zaprawy epoksydowe. Ta okładzina wymaga idealnie równego podłoża, ponieważ niemożliwe jest skorygowanie nierówności ścian i dna basenu grubszą warstwą zaprawy klejącej.
Folia basenowa. Zwykle wykańcza się nią baseny z niecką prefabrykowaną lub z pustaków betonowych. Folia jest wykonana z PVC odpornego na rozerwanie, chlor, promienie UV i grzyby. Dodatkowo jest pokryta powłoką akrylową, która wzmacnia jej odporność na działanie skrajnych temperatur i środków chemicznych.
Do basenów zewnętrznych o regularnych kształtach zaleca się folię grubości 0,75 mm, która może być dostarczona jako gotowy worek dopasowany do wymiaru basenu. Baseny o nieregularnych kształtach wykańcza się folią o grubości 1,5 mm, zbrojoną siatką z włókna szklanego; zgrzewa się ją podczas układania.
Rodzaje zapraw
Podczas wykańczania niecki basenu płytkami lub mozaiką szklaną powinno się używać właściwie dobranych zapraw do klejenia i spoinowania. Nie mogą to być zwykłe zaprawy cementowe, ponieważ są one szybko wypłukiwane przez wodę i działanie środków czyszczących.
Do klejenia płytek ceramicznych na hydroizolacji wykonanej z elastycznych szlamów uszczelniających można stosować jedynie specjalne, uelastycznione zaprawy klejowe. Do układania okładzin na powłokach z żywic reaktywnych używa się klejów na bazie żywic epoksydowych.
Podczas mocowania okładziny należy całkowicie wypełnić przestrzeń między hydroizolacją a płytkami. Oznacza to, że stosuje się metodę podwójnego smarowania - klej nakłada się na obydwie powierzchnie - zarówno na spód płytek, jak i na uszczelnione podłoże.
Uwaga! Ze względów estetycznych do klejenia transparentnej mozaiki szklanej najlepiej użyć zaprawy w kolorze białym.
Po przyklejeniu okładziny następnym etapem prac jest jej spoinowanie. Zanim jednak przestrzenie pomiędzy płytkami zostaną wypełnione zaprawą, najpierw trzeba usunąć z tych miejsc (na grubość płytek) resztki zaprawy klejowej.
Zazwyczaj do spoinowania okładzin w miejscach bez szczególnych wymagań stosuje się uelastycznioną spoinę cementową, a do wypełniania spoin w narożnikach - elastyczną, chemoodporną masę silikonową.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
