Kupujemy ceramikę budowlaną

Ceramika budowlana to materiał, za którym przemawia ponad tysiąc lat tradycji. Jak dawniej, powstaje on z gliny poddanej obróbce termicznej, jednak współczesny proces technologiczny nie ma już nic wspólnego z suszeniem na słońcu mało foremnych prostopadłościanów. Obecnie elementy ceramiczne są wypalane w temperaturze do ponad 1000°C. W ten sposób wykonuje się cegły zwykłe (pełne i drążone), klinkierowe i licowe oraz pustaki.

Na rynku dostępne są również materiały z ceramiki poryzowanej, która powstaje przez dodanie do wyrabianej podczas produkcji masy mączki drzewnej lub trocin. Wypalają się one, a w ich miejscu zostają widoczne gołym okiem pory. Otrzymana w ten sposób ceramika ma mniejszą masę i lepszą izolacyjność termiczną niż tradycyjna, ponieważ powietrze wypełniające mikropory jest bardzo dobrym izolatorem. Tak wytwarzane są pustaki poryzowane.

Przeznaczenie ceramiki budowlanej

Różnego rodzaju cegły i pustaki można podzielić na dwa rodzaje. Pierwszy z nich obejmuje produkty wykorzystywane do murowania ścian nośnych i działowych, drugi stanowią materiały elewacyjne.

NA ŚCIANY NOŚNE I DZIAŁOWE. Przeznaczone na nie materiały muszą być na tyle wytrzymałe, by mogły przenosić odpowiednio duże obciążenia.

Cegły budowlane. Cechuje je wysoka wytrzymałość. Jednak ze względu na dużą nasiąkliwość (do około 20%), znaczny ciężar i koszty (1 m3 cegieł jest droższy niż pustaków) cegły są dziś rzadziej stosowane do wznoszenia ścian. Niewielkie wymiary sprawiają, że murowanie jest bardzo pracochłonne i wymaga większego zużycia zaprawy. Obecnie zwykłe cegły wykorzystuje się najczęściej do budowy kominów (część wewnątrz domu, ponad dachem zazwyczaj stosuje się klinkier).

Pustaki. Są elementami o średnich wymiarach (zdjęcie). Potrzeba ich mniej niż cegieł, ale nie mają tak dobrych parametrów izolacyjności, jak pustaki poryzowane. Obecnie stosuje się je coraz rzadziej.

Pustaki poryzowane. Są dziś najpopularniejsze (zdjęcie). Dzięki porowatej strukturze mają dobrą izolacyjność cieplną i akustyczną. Pustaki poryzowane od niedawna są dostępne w wersji szlifowanej, o bardzo gładkich powierzchniach poziomych. Do ich łączenia wykorzystuje się klej w postaci piany nakładanej pistoletem lub w postaci zaprawy, w której moczy się pustaki albo nakłada ją wałkiem ze zbiornikiem. Ogranicza się w ten sposób powstawanie mostków termicznych i przyspiesza murowanie.

Mało znane jeszcze są pustaki z wkładem z wełny mineralnej(zdjęcie). Są one bardzo dobrym materiałem na ściany zewnętrzne jednowarstwowe.

NA ELEWACJE. Produkty do ich wykonania powinny się charakteryzować trwałością i odpornością na czynniki zewnętrzne; duże znaczenie ma również ich estetyka.

Cegły klinkierowe. Produkowane są jako pełne lub z otworami (zdjęcie). Mają dużą wytrzymałość mechaniczną i niewielką nasiąkliwość (do 6%). Dzięki temu są odporniejsze na zabrudzenia i niekorzystny wpływ czynników atmosferycznych (szczególnie na niską temperaturę). Stosuje się je nie tylko na elewacje, ale czasem także do murowania ścian działowych we wnętrzach. Występują w wielu kolorach, formatach i o różnych powierzchniach lica.

Cegły licowe. Ich nasiąkliwość wynosi ponad 6% (często od 8 do 18%), ale również są mrozoodporne (zdjęcie). Mają mniejszą wytrzymałość na ściskanie niż klinkierowe - dlatego nie nadają się do budowy elementów konstrukcyjnych domu (na przykład słupów podtrzymujących strop).

Cegły modularne. Muruje się z nich zarówno warstwy elewacyjne ścian wielowarstwowych, jak i elementy uzupełniające w zewnętrznych i wewnętrznych ścianach z pustaków.

Rodzaje cegieł

Cegły pełne nie mają otworów, ale mogą je mieć - ich łączna powierzchnia nie może przekraczać 10% podstawy i maksymalnej powierzchni otworu 2,0 cm˛. To cegły o największej wytrzymałości na ściskanie, stosowane przede wszystkim w miejscach, które muszą przenieść największe obciążenia (na przykład słupy lub pierwsze warstwy elewacji) oraz tam, gdzie cegły są widoczne z różnych stron i narażone na zawilgocenie (na przykład górne warstwy w kominie).

Cegły drążone - kratówki i dziurawki - są tańsze niż pełne; ich otwory mają łączną powierzchnię powyżej 10% i nie więcej niż 40% powierzchni podstawy. Drążenia w kratówkach są prostopadłe do podstawy i mają kształt rombów. Dziurawki mają dwa lub trzy otwory prostokątne, owalne, okrągłe biegnące wzdłuż podstawy lub pięć-sześć prostopadłych do niej.

Siedmioszczelinowe - określenie stosowane tylko przez niektórych producentów. Są to cegły z otworami o łącznej powierzchni nieprzekraczającej 10% powierzchni podstawy; łączą więc niektóre zalety cegieł pełnych (duża wytrzymałość) i drążonych (niższa cena niż cegły pełnej).

Wymiary elementów

Zanim kupimy cegły i pustaki ceramiczne, powinniśmy sprawdzić, czy w projekcie jest uwzględniony ich konkretny format. Niektórzy architekci tak rozliczają wymiary ścian, aby zminimalizować konieczność docinania elementów. Zastosowanie się do ich sugestii będzie opłacalne - sprawi, że mniejsze będą straty materiału i ryzyko powstania mostków termicznych.

CEGŁY. Najpopularniejsze są dwa wymiary cegieł - RF (schemat), nazywany też polskim (250 × 120 × 65 mm) i NF (240 ×115 ×71 mm) (schemat).

Format cegieł jest istotny przede wszystkim przy obliczaniu ich zapotrzebowania i związanych z tym kosztów. Na 1 m˛ muru zużyjemy około 48 sztuk w formacie NF i około 51-52 sztuki w formacie RF. Na każde 12 rzędów cegieł RF przypada więc w przybliżeniu 11 rzędów cegieł NF, co sprawia, że zużycie zaprawy do murowania i spoinowania jest w tej drugiej sytuacji nieco mniejsze. Pod względem wizualnym różnice są nieznaczne - dla cegieł w wymiarze polskim, które są niższe, rysunek elewacji będzie nieco gęstszy.

Asortyment producentów klinkieru nie kończy się na tych dwóch wymiarach - dostępne są też między innymi takie formaty, jak: wąski i długi LDF (290 × 90 × 52 mm), czy wysoki i masywny 2DF (240 × 115 × 113 mm). Większość z nich produkowana jest na zamówienie.

PUSTAKI PORYZOWANE. Mają różną długość i wysokość, co często jest pomijane przez projektantów jako nieistotne ze względów konstrukcyjnych. Zawsze jednak podają oni szerokość pustaków, od której zależy rodzaj i grubość ściany.

Rodzaj ściany. Pustaki o szerokości 8-12 cm stosuje się do wznoszenia ścian działowych, jako osłonę wieńca stropowego i - rzadziej - na warstwę zewnętrzną ścian trójwarstwowych (wymagają otynkowania).

Na ściany wewnętrzne nośne i zewnętrzne z ociepleniem wykorzystuje się pustaki o szerokości 17,5-30 cm.

Do budowy ścian zewnętrznych jednowarstwowych (bez ocieplenia) przeznaczone są pustaki o szerokości od 36,5 cm. W domach jednorodzinnych zwykle stosowane są te o szerokości ponad 40 cm.

Zmiana szerokości pustaków. W projektach najczęściej spotykane są dwie wartości: 24/25 cm i 30 cm. Zapis 24/25 cm wynika z tego, że niektórzy producenci oferują pustaki o szerokości 24 cm, inni - 25 cm. Jeśli projektant stosował zapis 25 cm, możemy również kupić pustaki o szerokości 24 cm.

To jedyna zmiana, na jaką możemy sobie pozwolić. Jakiekolwiek inne muszą być skonsultowane z projektantem i zatwierdzone przez inspektora nadzoru lub kierownika budowy, ponieważ stanowią modyfikację projektu. Nawet wtedy, gdy zmiany te są pozornie "na korzyść", czyli kiedy chcemy kupić pustaki szersze niż zapisane w projekcie. Jest to nie tylko ingerencja w konstrukcję domu (a przez to dotyczy bezpieczeństwa mieszkańców), ale też wpływa na ostateczną grubość ściany, a ta z kolei - na wymiary domu i powierzchnię użytkową.

Czytaj także

Kupujemy beton komórkowy

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład