Nowoczesne kotły kondensacyjne na gaz

Kondensacyjny kocioł na gaz to nadal chętnie wybierane przez właścicieli domów urządzenie grzewcze. Wynika to z wielu zalet tego urządzenia – jest niekłopotliwe w obsłudze, bezpieczne w użytkowaniu i można je umieścić np. w kuchni czy łazience, więc nie potrzeba szukać do jego montażu osobnego pomieszczenia. Poza tym kotły kondensacyjne uzyskują w trakcie pracy bardzo wysoką sprawność, więc opłaty za ogrzewanie domu i wody do mycia można utrzymać na racjonalnym poziomie. Zwróćmy uwagę również na to, że gazowe kotły kondensacyjne zapewniają znaczną redukcję zanieczyszczeń, zwłaszcza pyłów, na przykład w stosunku do urządzeń opalanych węglem. Pomimo to kotły na gaz będą w przyszłości coraz mniej popularne z uwagi na spodziewany wzrost kosztów paliwa. Wynika to z przepisów europejskich, których intencją jest stopniowe odchodzenie od stosowania urządzeń grzewczych wykorzystujących paliwa kopalne.

Czym wyróżnia się nowoczesny kocioł gazowy?

Ze względu na zmienne ceny energii elektrycznej i gazu coraz częściej kotły kondensacyjne na gaz stają się częścią systemów hybrydowych. Zróżnicowane i rosnące oczekiwania użytkowników dotyczące komfortu użytkowania oraz konieczność dostosowania urządzeń do nowych przepisów skłaniają producentów do wprowadzania na rynek szeregu nowych rozwiązań i ulepszeń. Poniżej prześledźmy te najważniejsze.

Modulowana moc

To ważne, aby kocioł mógł sprostać jednocześnie potrzebom w zakresie przygotowania ciepłej wody użytkowej (c.w.u.) i ogrzewania budynku. Domy o coraz lepszym standardzie izolacji termicznej potrzebują jedynie kilku kW na ogrzewanie i nawet po
wyżej 20-24 kW na szybkie podgrzanie wody (dotyczy to np. modeli z zasobnikiem warstwowym oraz dwufunkcyjnych). W konsekwencji urządzenie musi pracować z wysoką mocą na potrzeby c.w.u. i niską na cele c.o. Dlatego powinien mieć możliwość ciągłej pracy zarówno z maksymalną, jak i minimalną mocą potrzebną do pokrycia chwilowego zapotrzebowania. Z tego względu coraz częściej na rynku dostępne są kotły o szerokim zakresie modulacji mocy – od ok. 10-20 do nawet 100% mocy maksymalnej. Dla porównania palniki tradycyjne działają w sposób dwustopniowy – jednostka uruchamia się z mocą minimalną lub maksymalną, nigdy pośrednią, przez co często produkuje zbyt dużo lub za mało ciepła. Zbyt wąski zakres modulacji w okresach niskiego zapotrzebowania na moc cieplną powoduje częste starty i zatrzymania pracy palnika określane mianem taktowania. Zwiększona liczba startów i wyłączeń grozi podwyższonym zużyciem gazu i spadkiem sprawności kotła. Dodatkowo brak płynnej modulacji w szerokim zakresie mocy zwiększa ryzyko szybszego zużycia niektórych podzespołów kotła.

Wysoka sprawność

W tradycyjnych kotłach na gaz para wodna ulatywała do komina wraz ze spalinami. Jej skroplenie się w urządzeniu powodowałoby korozję jego powierzchni grzewczej ze względu na kwasowy odczyn kondensatu. Inaczej jest w nowoczesnych modelach, nazywanych kondensacyjnymi. Nazwa wzięła się stąd, że wykorzystują one ciepło powstające w wyniku skraplania pary wodnej zawartej w spalinach. Dzięki temu osiągają sprawność wyższą o kilkanaście procent (co oznacza mniejsze zużycie paliwa) niż nisko temperaturowe kotły niekondensacyjne. Podawana przez producentów sprawność kotłów kondensacyjnych przekracza 100%. To nie pomyłka, tylko skutek odnoszenia jej do wartości opałowej paliwa – wielkości, w której nie uwzględnia się obecności pary wodnej. Jak wspomnieliśmy wykorzystywanie ciepła skraplania jest możliwe tylko w przeznaczonych do tego celu urządzeniach. Elementy mogące mieć kontakt z kondensatem muszą być odporne na działanie obecnego w nim kwasu. W rezultacie wymienniki ciepła kotłów kondensacyjnych wykonuje się ze stopów aluminium i krzemu lub stali kwasoodpornej (austenitycznej). Muszą one mieć na tyle dużą powierzchnię, aby zapewnić schłodzenie przepływających przez nie spalin poniżej punktu rosy (temperatura, przy której rozpoczyna się proces skraplania gazu). Jest to możliwe, pod warunkiem że tej wartości nie przekracza temperatura wody wracającej z instalacji do kotła, bo to ona odbiera ciepło ze spalin.

Bezpieczeństwo

W odróżnieniu od kotłów gazowych z otwartą komorą spalania, modele mające zamkniętą komorą mogą pobierać powietrze z zewnątrz budynku za pomocą przewodu powietrzno--spalinowego. Gwarantuje to dostarczanie do palnika odpowiedniej ilości tlenu. Zamknięta komora spalania jest całkowicie odizolowana od pomieszczenia, w którym zainstalowane jest urządzenie, więc nie ma możliwości, aby przedostawały się do niego spaliny. Są one usuwane bezpośrednio na zewnątrz. Co więcej, nowoczesne kotły mają szereg zabezpieczeń m.in. chroniących przed wypływem gazu do komory spalania, gdy dojdzie do nieprawidłowej pracy (zanik płomienia), nadmiernym wzrostem temperatury lub ciśnienia wody, niedrożnością przewodu spalinowego lub powietrznego. W takich awaryjnych sytuacjach odcięty zostaje dopływ gazu do kotła i urządzenie wyłącza się. Oczywiście, pomimo wielu zabezpieczeń, nie należy zapominać o okresowych przeglądach kotła, które gwarantują jego niezawodną i bezpieczną pracę.

Bogate wyposażenie

Kiedyś w standardzie kocioł był wyposażany jedynie w podstawowe elementy takie, jak: palnik, wymiennik ciepła, ścieżka gazowa, pompa obiegowa itd. W trakcie montażu wiele elementów osprzętu, w tym np. naczynie wzbiorcze, zawór bezpieczeństwa, manometr itp., było montowanych przez instalatora poza kotłem. To wymagało poniesienia przez klienta dodatkowych kosztów zakupu i montażu. Ponadto efekt wizualny nie zawsze satysfakcjonował użytkownika. Dziś wiele tych niezbędnych elementów instalacji znajduje się pod estetyczną obudową kotła.

Kompaktowe gabaryty

Ze względu na rosnące ceny za m2 wybudowania domu znaczenia nabiera efektywne wykorzystanie przestrzeni – w rezultacie kotłownie są coraz mniejsze. W ślad za tymi zmianami podążają konstrukcje kotłów, które pomimo odpowiedniej mocy i bogatego wyposażenia zajmują niewiele miejsca w pomieszczeniu. Jeśli jednak zdecydujemy się na komfortowe wyposażenie łazienki w postaci wanny czy deszczownicy, to typowy kocioł dwufunkcyjny nie będzie w stanie dostarczyć wystarczającej ilości ciepłej wody. Maksymalny przepływ dla urządzenia o mocy rzędu 20-25 kW wynosi zwykle 10-12 l/min, a potrzebny jest nawet na poziomie 15- 0 l/min. Niezbędny jest zatem osobny zasobnik c.w.u., ale nie zawsze jest na to miejsce, niekiedy dochodzą też kwestie estetyczne. Możemy wtedy zastosować wiszący kocioł kondensacyjny o mocy 25-30 kW z wbudowanym zasobnikiem c.w.u. o pojemności 40- 0 l. Dzięki zestawieniu wysokiej wydajności kotła ze zmagazynowaną ciepłą wodą można cieszyć się zadowalającym poborem ciepłej wody bez konieczności instalowania dużego zasobnika. Natomiast, gdy w domu mamy dwie niezależne łazienki z dużymi wannami lub deszczownicami i będą one często jednocześnie wykorzystywane, wówczas polecaną opcją jest zestaw wiszącego kotła jednofunkcyjnego z osobnym pojemnościowym podgrzewaczem wody lub kompaktowe kotły z wbudowanym zasobnikiem o pojemności 80-150 l.

Zdalny dostęp do urządzenia

Ku zadowoleniu użytkowników powoli normą staje się zdalny dostęp do urządzenia. Większość producentów oferuje w tym celu specjalne moduły komunikacji internetowej. W zależności od konkretnego rozwiązania są one wyposażone w kartę SIM oraz antenę lub umożliwiają połączenie z domową siecią wi-fi czy LAN. Dzięki temu domownicy mogą nadzorować pracę instalacji na odległość – za pomocą aplikacji na smartfonie lub tablecie. Wiele firm dodatkowo oferuje również możliwość zdalnej opieki serwisowej nad instalacją. Użytkownik może podpisać umowę z wybranym serwisantem i upoważnić go do jej nadzoru. Fachowiec ma dzięki temu dostęp do danych o parametrach pracy ogrzewania i w razie awarii może łatwo i szybko zdiagnozować jej przyczyny, dzięki czemu już przed wizytą ustali, jakie części będą mu potrzebne do przeprowadzenia na prawy. Jeśli zaś wystarczy wprowadzić tylko niewielkie zmiany w zakresie ustawień, odebrane informacje mogą mu pomóc w rozwiązaniu problemu na odległość.

Bezobsługowość

Użytkownik kotła gazowego nie musi doglądać procesu spalania, tak jak dzieje się to w przypadku tradycyjnych kotłów na paliwo stałe. Urządzenie jest w zasadzie bezobsługowe. Również regulacja temperatury zasilania systemu grzewczego w zależności od aktualnego zapotrzebowania na ciepło budynku (zmieniającego się wraz z temperaturą zewnętrzną) może być przeprowadzana automatycznie. Umożliwiający to regulator jest oferowany w zestawie z wieloma modelami kotłów, ewentualnie można go po prostu dokupić. Jednym z takich urządzeń jest termostat pokojowy, który reaguje na zmiany temperatury w pomieszczeniu, w którym się znajduje. Kiedy temperatura spada poniżej ustawionej, system włącza palnik kotła, a gdy osiąga wartość zadaną – wyłącza go. Termostat instaluje się w pomieszczeniu reprezentatywnym, czyli takim, w którym temperatura wewnętrzna nie odbiega od większości pozostałych. To pomieszczenie powinno ogrzewać się najwolniej.

Co ważne, termostat należy umieścić z dala od okien i urządzeń emitujących ciepło (np. odbiornika TV), żeby nie fałszować jego pracy. Temperatura zasilania instalacji c.o. może być również zależna bezpośrednio od pomiaru aktualnej temperatury zewnętrznej – regulacja odbywa się za pomocą regulatora pogodowego z czujnikiem temperatury umieszczonym na zewnątrz domu, zwykle na północnej, nienasłonecznionej elewacji budynku. Tym razem odpowiedź automatyki na zmiany zapotrzebowania na ciepło następuje szybciej niż w przypadku sterowania termostatem pokojowym, który aktywuje się dopiero po zmianie temperatury w pomieszczeniu, spowodowanej wzrostem lub spadkiem temperatury zewnętrznej. Utrudnia to utrzymanie w pomieszczeniu odpowiedniego komfortu cieplnego, zwłaszcza gdy mamy ogrzewanie o dużej bezwładności, np. podłogowe wodne. Regulator pogodowy jest wyposażony w mikroprocesor i działa według ustalonej charakterystyki – tak zwanej krzywej grzewczej, czyli zależności temperatury wody zasilającej instalację c.o. od temperatury zewnętrznej. Użytkownik może modyfikować jej przebieg w celu dostosowania do specyfiki budynku oraz indywidualnych potrzeb. Należy uzbroić się w cierpliwość, bowiem znalezienie optymalnych ustawień może wymagać kilku korekt. 

Oszczędna eksploatacja

Sterowniki kotłów gazowych mogą być wyposażone w dodatkowe funkcje wspierające użytkownika w obsłudze instalacji grzewczej i przygotowania ciepłej wody do mycia. Bardzo często stosowane jest programowanie czasowe, czyli możliwość ustalenia przedziałów czasowych, w trakcie których kocioł ma zapewnić określoną temperaturę w pomieszczeniach – w tym celu możemy ustalić np. harmonogram tygodniowy. Tę opcję wykorzystuje się do okresowego obniżania temperatury w budynku podczas nieobecności domowników, co skutkuje niższymi rachunkami za ogrzewanie. Po zaprogramowaniu sterownika nie trzeba już pamiętać o przestawianiu go przed wyjściem, a po powrocie do domu temperatura może być znów odpowiednio wysoka. Dotyczy to nie tylko ogrzewania pomieszczeń, lecz także przygotowywania wody użytkowej. Jeśli w określonych godzinach z niej nie korzystamy, ustawiamy sterownik tak, aby w tym czasie kocioł nie zużywał energii na jej podgrzewanie.

Ważne parametry przy wyborze urządzenia

Nowoczesne kotły gazowe cechują się wieloma zróżnicowanymi parametrami. Podpowiadamy, jak porównać poszczególne kotły gazowe i czym powinniśmy kierować się przy wyborze konkretnego urządzenia. Odpowiednia moc Każdy kocioł gazowy ma maksymalną oraz minimalną moc grzewczą. Oba te parametry są istotne podczas doboru urządzenia dla naszego domu. Pierwszy z nich musi zapewnić pokrycie zapotrzebowanie budynku na ciepło przy minusowej temperaturze na zewnętrz, bo wtedy straty są największe. Podczas projektowania źródła ciepła przyjmuje się, że jego moc musi zapewnić utrzymanie komfortowych warunków w pomieszczeniach dla temperatury zewnętrznej od -16 do nawet -24oC (w zależności od strefy klimatycznej, w której znajduje się dom). Gazowy kocioł grzewczy ma za zadanie skompensować tę stratę po przez dostarczenie odpowiedniej ilości energii. Znając tę wartość dla tzw. projektowej temperatury zewnętrznej, jesteśmy w stanie określić wymagany poziom maksymalnej mocy kotła gazowego. Przykładowo, jeśli straty ciepła budynku wynoszą 12 kW wówczas maksymalna moc kotła także nie powinna być niższa od 12 kW. Z reguły wybiera się wówczas kocioł o mocy 15 lub 20 kW. Natomiast moc minimalna określa najmniejszą moc grzewczą kotła z jaką może on pracować, ze względu na swoje ograniczenia technologiczne. Odwrotnie niż przy wspomnianych temperaturach minusowych będą przedstawiać się straty budynku przy temperaturach dodatnich. Straty będą wówczas niewielkie, więc kocioł gazowy powinien dostarczyć małą ilość energii. Zaleca się przy tym, aby pracował w możliwie długich cyklach, dzięki czemu będzie nam służył przez wiele lat. Częste włączanie/wyłączenia urządzenia powodują szybsze zużywanie się elementów eksploatacyjnych, takich jak np. elektrody zapłonowe. Tym samym ważne jest, aby przy wspomnianych zewnętrznych temperaturach dodatnich, kocioł miał możliwość znacznej redukcji mocy, by była ona zbliżona do niewielkich wówczas potrzeb energetycznych budynku. Dzięki temu kocioł będzie mógł pracować płynnie, bez potrzeby częstego załączania się i wyłączania.

Dostępne na rynku kotły kondensacyjne wyposażone są w innowacyjne technologie, które zapewniają bezpieczeństwo i komfort eksploatacji.

Jakie czekają nas zmiany w przepisach?

Wybór technologii grzewczych ograniczają określone wymagania prawne. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz tzw. uchwały antysmogowe poszczególnych samorządów wykluczają możliwość montażu kotłów opalanych węglem lub zezwalają na ich eksploatację jedynie przez najbliższe kilka lat. Z kotłów stałopalnych preferowanym obecnie rozwiązaniem są wysokosprawne, zautomatyzowane kotły opalane pelletem. Montaż kotłów gazowych jest obecnie możliwy w każdym z województw.

Dyrektywa EPBD

12 marca 2024 r. Parlament Europejski przegłosował nowelizację tzw. dyrektywy budynkowej. Dyrektywa EPBD (Energy Performance of Buildings Directive) ma na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i zużycia energii przez budynki w całej UE. Zapisy dyrektywy EPBD określają wymagania dla budynków bezemisyjnych (ZEB), w tym źródeł ciepła, jakie będą mogły być instalowane w budynkach nowych i modernizowanych. W kolejnym kroku kluczowe znaczenie będzie miał sposób przeniesienia relatywnie elastycznych postanowień zawartych w dyrektywie do prawa krajowego, czyli do ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynków.

Trzy ważne daty

2025 r.. To pierwsza ważna data dla właścicieli domów. Od tego roku nie będzie już można otrzymać dofinansowania do wymiany kotła węglowego na kocioł gazowy, ani skorzystać z ulgi podatkowej związanej z tym sposobem termomodernizacji. Dotacja będzie możliwa jedynie, gdy wraz z kotłem gazowym zostanie zainstalowana np. pompa ciepła. Oznacza to m.in. zmiany w programie Czyste Powietrze, który od 2025 r. będzie mógł finansować kotły gazowe, tylko jeśli będą one pracować w skojarzeniu z odnawialnymi źródłami energii. Wyjątek stanowią zachęty finansowe dla programów, które rozpoczęły się przed 2025 r., (również dotyczy to programu Czyste Powietrze) – zostaną one utrzymane do 2027 r. 2030 r. W budynkach bezemisyjnych (nowych i istniejących, poddanych głębokiej termomodernizacji po 2030 r. w celu osiągnięcia standardu ZEB) nie będzie można wykorzystywać samodzielnych kotłów, zasilanych wyłącznie paliwami kopalnymi, w tym węglem, gazem ziemnym i LPG pochodzenia kopalnego. Systemy hybrydowe, składające się z kotła gazowego i innych źródeł OZE (jak kolektory słoneczne czy pompy ciepła), będą mogły być nadal instalowane. W przypadku istniejących, modernizowanych budynków użytkownicy kotłów nie będą musieli wymieniać instalacji grzewczej, jeśli będzie ona pozwalała na wykorzystanie domieszki biokom ponentów, jak biometan, biopropan czy wodór.

W budynkach ZEB będzie możliwe montowanie kotłów zasilanych paliwami odnawialnymi, gdyż w świetle Dyrektywy EPBD będą one traktowane równorzędnie do innych urządzeń grzewczych zasilanych paliwami odnawialnymi, jak np. pompy ciepła. 2040 r. Unia Europejska rekomenduje pełne przejście na alternatywne źródła ciepła do 2040 r., co stanowi część długoterminowej strategii redukcji emisji CO2. Jednak zalecenia te mają charakter niewiążący i będą zależeć od przepisów krajowych. Dyrektywa EPBD daje państwom członkowskim elastyczność w adaptacji do wytycznych, co umożliwia kształtowanie polityki energetycznej w zależności od indywidualnych uwarunkowań. Państwa członkowskie muszą określić, w jaki sposób przyjmą środki mające na celu dekarbonizację systemów grzewczych z myślą o stopniowym wycofywaniu paliw kopalnych w procesie ogrzewania i chłodzenia. Uwaga! Jeśli istniejące budynki nie zostaną gruntownie odnowione do standardu budynku bezemisyjnego, to nie ma ograniczeń co do instalacji i wymiany kotłów gazowych, czyli nie ma przymusu demontażu funkcjonującego kotła gazowego. Biorąc pod uwagę niewiążący cel na 2040 r., można oczekiwać, że państwa członkowskie wprowadzą politykę zapewniającą stopniowe wycofywanie kotłów, które nie wykorzystują w wystarczającym stopniu OZE, ale zależy to od państw członkowskich i nie jest wiążące. Natomiast od2050 r. wszystkie systemy grzewcze, w tym kotły gazowe, powinny wykorzystywać odnawialne źródła energii, ponieważ wszystkie budynki powinny być ZEB.

Wyłączenia

Należy wspomnieć o wyłączeniach z przepisów Dyrektywy EPBD dla określonych kategorii budynków m.in.: domków letniskowych, zabytków, obiektów kultu religijnego, warsztatów i niemieszkalnych budynków rolniczych czy budynków wojskowych - te nie będą musiały spełniać kryteriów budynków bezemisyjnych.

ETS 2

Nie zapominajmy, że od 2027 r. podatek od ogrzewania ma objąć wszystkie gospodarstwa domowe, które ogrzewają domy paliwami kopalnymi. Jeśli do 2026 r. ceny gazu przekroczą ustaloną granicę, to wtedy ta data zostanie przesunięta na 2028 r. To wynik wprowadzenia w ramach pakietu Fit for 55 systemu ETS 2, a wraz z nim opłat za emisję CO2. Trzeba dodać, że od 2027 r. paliwa kopalne, tj. gaz, węgiel, olej opałowy, wykorzystywane do ogrzewania w gospodarstwach domowych zostaną podatkiem objęte częściowo. To oznacza około 25% wzrost kosztów. Po 2030 r. podatek ma być całkowicie uwolniony, co może oznaczać kolejną podwyżkę cen.

Wybór sposobu przygotowania c.w.u.

Na rynku do dyspozycji mamy dwa rodzaje kotłów: kotły dwufunkcyjne oraz zestawy kotłów jednofunkcyjnych z zasobnikiem ciepłej wody.

Kocioł dwufunkcyjny.

To niewielkie urządzenie przystosowane do montażu nawet w ciągu szafek kuchennych. Ma wbudowany dodatkowy wymiennik ciepła, który służy do podgrzewania wody do mycia. Stąd wynika nazwa kotła, który realizuje dwie funkcje (zasilanie c.o. i przygotowanie c.w.u.) bez potrzeby stosowania zewnętrznego osprzętu. Zaletą tego modelu jest kompaktowa budowa i oszczędność miejsca. Z drugiej strony musimy wziąć pod uwagę to, że kocioł dwufunkcyjny podgrzewa wodę tylko w trakcie jej poboru. Nie ma bowiem wbudowanego zasobnika, który stanowi rodzaj magazynu energii. Z tego powodu kocioł może w danej chwili dostarczyć taką ilość ciepłej wody, jaka wystarczy do zasilenia natrysku/baterii wannowej lub też dwóch mniejszych punktów poboru ciepłej wody. Typowy model dwufunkcyjny o mocy około 20-24 kW nie ma zatem możliwości równoległego zasilenia, np. dwóch natrysków. W związku z tym stosuje się go przede wszystkim w mieszkaniach lub niewielkich domach z jedną łazienką.

Zestaw kotła jednofunkcyjnego z zasobnikiem.

W tej sytuacji nie zbędny jest montaż dwóch urządzeń – kotła i zbiornika na ciepłą wodę. Zadaniem kotła jest przygotowanie wody grzewczej, która trafia później do instalacji centralnego ogrzewania lub do wężownicy w zasobniku ciepłej wody. Zatem sam kocioł realizuje jedną funkcję, podgrzewa wodę technologiczną, ale w połączeniu z zasobnikiem ciepłej wody otrzymujemy już dwie funkcje, zasilenia ogrzewania i podgrzanie wody do mycia. Takie rozwiązanie pozwala na zakumulowanie znacznej ilości ciepła w zasobniku. Dzięki temu, stosując zasobnik o odpowiedniej pojemności jesteśmy w stanie obsłużyć jednocześnie nawet kilka łazienek.

Dobór pojemności zasobnika c.w.u.

Wymagana wielkość zbiornika zależy od liczby mieszkańców, wyposażenia łazienek i wymagań użytkowników. Statystycznie zużywamy około 50 l ciepłej wody na dobę i gdy korzystamy  typowych natrysków o przepływie wody między 7 a 10 l/min, to dla 4-osobowej rodziny wystarczające będzie zastosowanie zasobnika o pojemności około 100-120 l. Natomiast jeżeli zamontowana zostanie wanna o dużej pojemności lub deszczownica, niezbędny będzie zasobnik o dużej pojemności. Warto wówczas sprawdzić w danych technicznych parametr określany jako „wydajność początkowa”, który podawany jest w l/10 minut. Dostępna w tym czasie ilość wody powinna wystarczyć nam do napełnienia wanny czy równoległego skorzystania z natrysków w poszczególnych łazienkach. W takiej sytuacji należy zacząć od ustalenia, które punkty poboru ciepłej wody mają być użytkowane jednocześnie, przez jaki czas i ile ciepłej wody musimy dostarczyć w tym okresie. Na podstawie tych danych doświadczony fachowiec pomoże nam w wyborze odpowiedniego zasobnika ciepłej wody.

Klasa efektywności energetycznej

Producenci kotłów gazowych zobowiązani są do oznakowania urządzeń grzewczych etykietami energetycznymi zgodnie z unijną dyrektywą ErP. Kotły gazowe są oznaczone klasą efektywności od G do A+++ . Im wyższa klasa efektywności (im bliżej A+++), tym niższe jest zużycie energii pierwotnej. Uwzględnia się przy tym nie tylko ilość spalanego gazu, ale również zużywaną przez kocioł energię elektryczną do zasilania pompy obiegowej, wentylatora itd. Zakres klas energetycznych kończy się obecnie na A+++, jednak pamiętajmy, że klasy powyżej A są zarezerwowane dla urządzeń wykorzystujących energię odnawialną. Zatem sam kocioł gazowy nie może uzyskać klasy energetycznej A+, ale już ze staw kotła z kolektorami słonecznymi może osiągnąć taką klasę energetyczną. Każdy producent jest również zobowiązany do udostępniania na swojej stronie internetowej tzw. karty produktu. Zawiera ona bardziej szczegółowe informacje i pozwala porów nać dokładną wartość tzw. współczynnika efektywności sezonowej, czyli stopnia wykorzystania energii pierwotnej. Pozwala to dokładnie ocenić, który z dwóch kotłów oznaczonych tą samą klasą energetyczną zużyje mniej energii. 

Głośność pracy

Ważną informacją, którą odnajdziemy na etykiecie energetycznej jest również moc akustyczna, czyli poziom hałasu generowanego przez urządzenie. Parametr ten ma szczególne znaczenie, gdy planujemy montaż w pomieszczeniu, w którym przebywamy przez dłuższy czas lub gdy sąsiaduje ono z sypialnią. Współczesne gazowe kotły kondensacyjne są w większości urządzeniami o niskim poziomie mocy akustycznej, ale zawsze warto sprawdzać i porównywać ten parametr.

Dlaczego gwarancja, profesjonalny montaż i serwis są tak ważne?

Wybór nowoczesnego kotła gazowego to nie tylko jego parametry techniczne. Równie istotną kwestią jest gwarancja udzielana przez producenta na urządzenie grzewcze, a także zakres usług montażowych i serwisowych. Gwarancja nie jest obowiązkiem producenta, a zobowiązaniem dobrowolnym. Warunki oraz czas trwania są ustalone przez gwaranta i mogą być zróżnicowane. Bardzo często mamy do dyspozycji możliwość jej wydłużenia, np. o kolejne trzy lata. Zwróćmy wówczas uwagę na to, czy zapewnia nam ona np. pokrycie kosztów wymiany części, wykonania usługi i dojazdu serwisanta. Warto także sprawdzić, czy w ramach wydłużonej gwarancji jest możliwość korzystania z usług różnych firm serwisowych, czy podpisujemy umowę wyłącznie z konkretnym wykonawcą. Aby urządzenie grzewcze działało bezawaryjnie, również jego instalacja musi być przeprowadzona prawidłowo. Wielu producentów wymaga od inwestorów w ramach zachowania warunków gwarancji montażu przez instalatora mającego autoryzację danej marki. Daje to obu stronom pewność, że prace przeprowadziła firma, która dobrze zna instalowane urządzenia oraz ich specyfikację techniczną. Innym ważnym zagadnieniem jest dostępność serwisu autoryzowanego w naszej okolicy. Kocioł gazowy to urządzenie, które docelowo ma działać przez bardzo długi okres. Tym samym warto zadbać o jego kondycję przez coroczne przeglądy serwisowe. Natomiast kocioł, jak każde urządzenie, może ulec awarii. Warto wtedy mieć zaplecze serwisowe, które szybko zdiagnozuje oraz usunie usterkę. 

Jak obniżyć koszty eksploatacji?

Zużycie gazu będzie tym niższe, im niższe będą straty ciepła budynku. Ta zależność jest szczególnie istotna w przypadku domów już użytkowanych. Ich właściciele powinni dokonać w trakcie termomodernizacji odpowiedniej redukcji strat ciepła przez docieplenie ścian i dachu oraz wymianę stolarki. Na zużycie gazu wpływają również parametry pracy urządzenia. Im niższa jest wymagana temperatura wody w instalacji, tym wyższa będzie efektywność kotła, a przez to niższe rachunki za ogrzewanie. Warto zatem stosować niskotemperaturowy system grzewczy, np. ogrzewanie podłogowe lub ścienne, ewentualnie grzejniki o zwiększonej powierzchni. Jednak nawet, gdy podłączamy kocioł do istniejącej instalacji z grzejnikami o niedużej powierzchni, wymagającymi zasilania wodą o wysokiej temperaturze, możliwe jest uzyskanie oszczędności. W tym celu warto wyposażyć kocioł w sterownik pogodowy. Dostosuje on automatycznie wymaganą temperaturę wody w instalacji do aktualnych warunków zewnętrznych. W efekcie wiosną i jesienią kocioł będzie pracował z wyższą sprawnością, a dopiero w trakcie mrozów temperatura pracy kotła wzrośnie, co przełoży się niestety na spadek jego sprawności. Kotły gazowe mają możliwość współpracy z systemami solarnymi. Pozwalają one przekształcić energię słoneczną dostępną w ciągu dnia, w ciepło wykorzystywane do ogrzania wody do mycia, która gromadzona jest w zasobniku.

Dzięki takiemu rozwiązaniu w słoneczne dni możemy pozyskać c.w.u. w bardzo tani sposób. Kolejnym sposobem na wykorzysta nie energii słonecznej jest fotowoltaika. Wyprodukowaną przez ogniwa energię elektryczną możemy wykorzystać do zasilania grzałki w zasobniku ciepłej wody. W ten sposób zredukujemy zużycie gazu. Od pewnego czasu jest to stosowane też w celu zoptymalizowania pracy instalacji PV. Duża liczba tego typu systemów w wielu rejonach powoduje okresowo gwałtowny wzrost napięcia w sieci energetycznej i automatyczne wyłączanie się poszczególnych układów PV. W efekcie przez kilka godzin dziennie nie mamy możliwości pozyskiwania i przekazywania energii do sieci. Dobrym rozwiązaniem może być wówczas zastosowanie tzw. optymalizatora instalacji fotowoltaicznej, który po zarejestrowaniu wzrostu napięcia zasila grzałkę w zasobniku ciepłej wody. Do grzałki doprowadzana jest wtedy niska moc, aby podgrzewanie wody odbywało się w stosunkowo długim czasie, a przez to uzyskuje się obniżenie napięcia w instalacji elektrycznej. Oczywiście skuteczność takiej opcji będzie zależała od wielu czynników, a zwłaszcza mocy instalacji fotowoltaicznych za montowanych w danej okolicy oraz parametrów sieci. Na ekonomię pracy kotła kondensacyjnego na gaz ma również wpływ jego sprawność. Dlatego należy dbać o jego systematyczne przeglądy. Podczas konserwacji wymiennik kotła zostanie oczyszczony, co pozwala na efektywne wykorzystanie energii zawartej w przepływających przez wymiennik spalin. Ponadto serwisant dokonuje również kontroli i korekty nastaw urządzenia grzewczego, aby jeszcze bardziej zoptymalizować jego pracę.