Selaginella (widliczka) - rodzaje, uprawa i pielęgnacja

Selaginella (widliczka)

Widliczka to roślina jednoroczna, która nie kwitnie. Na świecie występuje jej ponad 700 gatunków. W Polsce można spotkać parę gatunków rosnących dziko np. widliczka ostrozębna. Rośliny te dorastają do 20 cm, ich pędy przybierają niezwykłe kolory - od brązowego, poprzez czerwony aż do niebieskiego a ich liście często mają ciekawe przebarwienia i obrzeżenia. Należy jednak bezwzględnie pamiętać, że roślina ta objęta jest ochroną i nie wolno jej zbierać. Istnieje spora grupa widliczek wykorzystywanych w uprawie domowej np.:

• widliczka Martensa (łac. Selaginella martensii)
• widliczka Kraussa (łac. Selaginella kraussiana)
• widliczkę łuskowatą (Selaginella lepidophylla) zwaną czasem różą jerychońską 
• Selaginella apoda,
• Selaginella haematodes,
• Selaginella uncinata,
• widliczka Willdenowa (łąc. Selaginella willdenowii).
• Selaginella tamariscina - ma właściwości lecznicze

Rośliny te świetnie sprawdzają się w terrariach, oranżeriach i ogrodach zimowych.

Rośliny bezpieczne dla kota

Selaginella (widliczka) - rodzaje

Jest kilka gatunków rośliny, która zasługuje na szczególną uwagę.

Selaginella martensii 'Jori'

 Widliczka ta wymaga wilgotnego środowiska, w słonecznym lub częściowo zacienionym miejscu, aby dobrze rosnąć. Ma uniesione zielone listki z białymi brzegami. Dorasta do 20 cm. Idealnie nadaje się jako roślina do terrarium.

Miniogródek w butelce [Krok po kroku]

Selaginella apoda

Niewielka roślina (8 cm) o jasnozielonym ubarwieniu liści. W naturze można ją spotkać w Meksyku i USA. W Polsce uprawiana jako roślina domowa lub szklarniowa - idealna do kompozycji w słojach. Dobrze komponuje się z większymi roślinami w donicach jako roślina okrywowa. Przy zachowaniu odpowiednich warunków może być wieloletnia.

Selaginella lepidophylla - widliczka łuskowata

Widliczka ta popularnie nazywana różą jerychońską lub zmartwychwstanką pochodzi z pustynnych obszarów Ameryki Północnej i Azji. W przeciwieństwie do większości widliczek nie wymaga zapewnienia wilgotnego podłoża i cienia. W naturze potrafi sama o siebie zadbać -  toczy się pchana wiatrem w postaci zwiniętej suchej kuli prze długie kilometry aż znajdzie wodę. Wtedy wczepia się w ziemie rozwija pędy, zielenieje i po prostu rośnie. Jak w glebie skończy się woda rusza w kolejną podróż. W domowych warunkach wygląda to podobnie. Kupujemy widliczkę w postaci suchej kuli, układamy ją w płaskim naczyniu i podlewamy przegotowaną wodą tak by korzonki się zanurzyły. Początkowo wody szybko ubywa więc należy ją często uzupełniać. Widliczka przez dwa dni będzie się powoli rozwijać i zielenić aż zmieni się ciemnozieloną rozetę o średnicy 25 cm.

Wiosenne zabiegi pielęgnacyjne roślin doniczkowych

Selaginella selaginoides - widliczka ostrozębna

To jeden z gatunków naturalnie występujących w Polsce  w wyższych partiach Sudetów (Góry Izerskie i Karkonosze) i Karpat Zachodnich, gdzie objęta jest ścisłą ochroną. Nie jest zbyt dużych rozmiarów bo sięga zaledwie 10 cm - ma tendencję do płożenia. Liście lancetowate zielone o ząbkowanym brzegu.

Selaginella kraussiana - widliczka Kraussa

Niska płożąca bylina dorastająca do 5 cm. Jeśli ktoś marzy o uprawie mchu w domu to ta wiliczka bardzo wizualnie go przypomina - ma miniaturowe łuskowate jasnozielone listki. Lubi cień i lekko przepuszczalną ziemię oraz dużo wilgoci. Jest wrażliwa na przymrozki więc nie nadaje się d o uprawy w ogrodzie. Ma ciekawe odmiany 'Aurea' i 'Variegata' o jasno wybarwionych liściach

Selaginella (widliczka) - pielęgnacja

Najlepiej czuje się w na stanowisku półcienistym w żyznej ziemi rozluźnionej piaskiem. Na słońcu mogą się jej poparzyć liście a w cieniu pędy będą się nieładnie wyciągać. Dobrze czują się w temperaturze ok. 20 st. C. Zimą powinny być przechowywane w zimniejszym miejscu - 13 st. C. Widliczki mocno się korzenią i nie wymagają częstego przesadzania. Nie lubią też przeciągów i wahań tempratury.

Selaginella - podlewanie

Roślina ta w uprawie doniczkowej jest bardzo delikatna i nie łatwo ją zadowolić. Najtrudniej spełnić jej wygórowane oczekiwania wobec wysokiej wilgotności powietrza i gleby. Na przesuszenie szybko reaguje zasychaniem liści i trudno ją zreanimować. Ziemia w doniczce powinna być stale wilgotna, ale nie może też stać. Najlepsze jest codziennie zraszanie liści. Niektórzy twierdzą, że uprawa tych roślin jest możliwa jedynie w terrariach czy szklanych kulach i że tylko w takich warunkach można utrzymać wilgotność na odpowiednim poziomie, Ze wszystkich wiliczek najłatwiejsza w uprawie jest róża jerychońska, którą trzeba regularnie podlewać, ale jeśli zapomnimy o tym wybaczy nam i poczeka aż sobie przypomnimy.  

Selaginella - uprawa

Widliczka roślina doniczkowa nie może też być narażona na przeciągi i znaczne wahania temperatur. Rozmnażanie wieliczek w domowych warunkach jest możliwe jedynie przez podział kęp- lecz wymaga pewniej wprawy i nierzadko kończy się niepowodzeniem. Najłatwiej jednak kupić sadzonkę w sklepie ogrodniczym. W naturze rośliny te rozmnażają się przez zarodniki.  Nawożenie być przeprowadzanie przez cały rok przy użyciu specjalistycznych nawozów do roślin w sklepie ogrodniczym. Widliczka Kraussa jako jedyna może być uprawiana w gruncie w cieplejszych regionach kraju. Na zimę trzeba ją zabezpieczyć igliwiem.