Płyty gipsowe i drewnopochodne do zabudowy poddasza
Płyty gipsowo-kartonowe (zwane też po prostu płytami gipsowymi lub g-k) to najpopularniejszy materiał do wykonania zabudowy poddasza użytkowego. Do wykończenia skosów i podłóg można również z powodzeniem wykorzystać płyty drewnopochodne.
Coraz popularniejsze przy wykończeniu wnętrz pod dachem stają się płyty drewnopochodne - OSB i mfp. Pierwsze z nich można wykorzystać jako sztywne poszycie często wykonywanych na poddaszu podłóg na legarach, drugie - również do obudowy skośnych połaci dachowych. Płyty mfp nie wymagają przy tym wykonania rusztu nośnego.
Wybór rodzaju płyt do wykończenia poddasza zależy w dużej mierze od przeznaczenia poszczególnych pomieszczeń. Niektóre płyty nadają się wyłącznie do pomieszczeń suchych (sypialni), a inne - także do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności powietrza (łazienek).
Rodzaje płyt gipsowo-kartonowych
Płyty gipsowo-kartonowe są zbudowane z gipsowego rdzenia obustronnie oklejonego kartonem, który stanowi konstrukcję nośną. Standardowa grubość tego rodzaju płyt wynosi 12,5 mm, szerokość - 120 cm, a długość - 250 cm.
Krawędzie płyt mogą być proste lub sfazowane; na niektórych dodatkowo jest nadrukowana podziałka, ułatwiająca ich docinanie na potrzebny wymiar.
Płyty gipsowo-kartonowe zwykłe. Można je poznać po tym, że mają kolor szary lub biały. Oznaczone są symbolem A. Mogą być więc stosowane jedynie w pomieszczeniach suchych, o maksymalnej wilgotności 70%. W przeciwnym razie mogą pęcznieć i wypaczać się.
W wersji o zmniejszonej grubości (6 lub 6,5 mm) mogą być gięte na sucho lub mokro. Są przeznaczone do wykonywania okładzin stalowych słupów, łagodnych połączeń fragmentów sufitu o różnej wysokości, kształtowania łukowych stropów, a także stawiania wklęsłych i wypukłych ścian. Maksymalny promień gięcia wynosi 30 cm.
Płyty gipsowo-kartonowe o zwiększonej odporności na wodę. Ten rodzaj płyt gipsowo-kartonowych ma kolor zielony lub oznaczenie H2 w kolorze zielonym. Są nasycone środkiem hydrofobowym (parafina lub silikon), dzięki któremu nie pochłaniają tyle wilgoci, co inne płyty. Nadają się do pomieszczeń, w których wilgotność powietrza sięga 85%, ale nie utrzymuje się dłużej niż 10 godzin. Są więc wystarczająco odporne, by można było je stosować w kuchniach, pralniach i łazienkach.
Płyty H2 dostępne są także w wersji o nasiąkliwości obniżonej nawet do 3%. Są one specjalnie przeznaczone do pomieszczeń narażonych na długotrwałe utrzymywanie się wilgoci w powietrzu, na przykład w pobliżu basenów lub w saunach.
Płyty gipsowo-kartonowe o podwyższonej odporności na ogień. Są czerwone lub mają oznaczenie F w takim kolorze. W ich rdzeń gipsowy wbudowana jest siatka z włókna szklanego lub gips zmieszany z rozdrobnionym włóknem szklanym. Podczas pożaru zwykła płyta gipsowo-kartonowa rozsypałaby się po około 15-30 minutach. W tych płytach włókna dłużej utrzymują gips w stanie nienaruszonym. Dzięki temu ich odporność na ogień jest większa.
Ten rodzaj płyt gipsowo-kartonowych nie musi być stosowany w domach jednorodzinnych. Konieczne jest natomiast wykonanie z nich zabudowy poddaszy o konstrukcji drewnianej w domach wielorodzinnych. Trzeba jednak pamiętać, że są one cięższe niż zwykłe. Ruszt powinien być zrobiony z grubszych profili.
Uwaga! O ochronie przeciwpożarowej decydują nie same płyty, ale wszystkie warstwy przegrody i szczelność ich połączeń.
Płyty drewnopochodne
Powstają z wiórów drzewnych sprasowanych pod ciśnieniem. Wióry są zespolone klejem i emulsją parafinową lub żywicą wzbogaconą melaminą. Są w niektórych sytuacjach alternatywą dla płyt gipsowo-kartonowych. Można je bardziej obciążać, wieszając na nich półki i ciężkie elementy.
Płyty drewnopochodne mają grubość 6-38 mm, szerokość 61-262 cm, długość 244-305 cm. Najpopularniejszy wymiar to 125 × 250 cm, a grubość - 12, 15, 18 i 22 mm.
Krawędzie płyt drewnopochodnych są proste lub frezowane na pióro i wpust.
Na rynku dostępne są płyty OSB i mfp. Różnią się one między sobą układem wiórów. Sprawia to, że mają inną wytrzymałość na zginanie i nieco inne zastosowanie.
Płyty drewnopochodne OSB (Oriented Strand Boards). Płyty te mają wióry ukierunkowane - dzięki temu ich wytrzymałość i sztywność jest większa wzdłuż osi głównej, a mniejsza wzdłuż osi poprzecznej.
Jest kilka rodzajów takich płyt. Do wykończenia poddasza wybiera się płyty OSB3. Są one nieco mniej odporne na wilgoć niż płyty mfp - ich współczynnik spęcznienia wynosi do 12%.
Zwarta struktura mfp decyduje o tym, że jest bardziej odporna na wilgoć niż inne płyty budowlane. Jej współczynnik spęcznienia wynosi 10% i jest korzystniejszy niż dla płyty OSB3. Można ją zastosować jako wykończenie połaci i podłóg również w pomieszczeniach mokrych (na przykład w łazienkach). Pod wpływem wilgoci lekko, prawie niezauważalnie pęcznieje, ale szybko wraca do dawnego kształtu.
Mocne sprasowanie wiórów i użycie niepalnego kleju jako ich spoiwa, sprawia, że płyty mfp są też trudno zapalne.
Płyty do zabudowy poddasza oferują m.in. producenci i dystrybutorzy
Knauf, www.knauf.pl, tel. 22 36 95 200
Kronopol, www.kronopol.pl, tel. 68 36 31 100
Pfleiderer, www.pfleiderer.pl, tel. 86 272 96 00
Rigips, www.rigips.pl, infolinia: 22 457 14 57
Siniat, www.siniat.pl, tel. 22 324 60 00
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
Zabudowa poddasza: sprawdź wykonanie metalowego rusztu
Zabudowa poddasza - układanie płyt g-k i spoinowanie styków
Obudowa poddasza - wokół okna połaciowego
Zabudowa poddasza - styk skosu ze ścianą kolankową
Murek oporowy - z czego budować
Ściany działowe - z czego je zbudować?
Nowe dowody osobiste
Szczelny dach wokół komina